Η Ελλάδα μπροστά στην εκεχειρία Ιράν – Ισραήλ

Η ανακοίνωση της εκεχειρίας μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, έπειτα από δώδεκα ημέρες αεροπορικών και βαλλιστικών επιθέσεων, δεν σηματοδότησε το τέλος της κρίσης. Αντίθετα, πάγωσε μια κατάσταση που παραμένει τεταμένη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάστηκε να αξιοποιήσουν όλη τους τη διπλωματική επιρροή και στρατιωτική ισχύ για να αποτρέψουν την περαιτέρω κλιμάκωση του πολέμου. Σε αυτό το τεταμένο κλίμα, η Ελλάδα υιοθέτησε μια σύνθετη στρατηγική. Δεν επέλεξε ούτε την ταύτιση ούτε την ουδετερότητα, ούτε προκάλεσε ένταση ούτε παρέμεινε σιωπηλή. Αντίθετα, αποφάσισε να διατηρήσει μια ισορροπία, χαμηλών τόνων αλλά με σημαντική βαρύτητα.

Κυβερνητικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι από την αρχή, η στρατηγική που ακολουθήθηκε είχε ως στόχο την αποτροπή οποιασδήποτε στρατιωτικής εμπλοκής. Δεν υπήρξε καμία συζήτηση για στρατιωτική υποστήριξη ή ρητορική αντιπαράθεση. Ο διπλός στόχος ήταν: πρώτον, η προστασία των ελληνικών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο και τον Περσικό Κόλπο, και δεύτερον, η αποφυγή οποιασδήποτε ενέργειας που θα μπορούσε να ερμηνευθεί από άλλους ως ένδειξη επιλογής στρατοπέδου. Η Ελλάδα παρέμεινε στο περιθώριο χωρίς να αποσυρθεί, διατηρώντας επαφή χωρίς να εκτεθεί.

Αποστάσεις ασφαλείας από την εμπλοκή

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο μοναδικός διεθνής παράγοντας που μπορεί να συμβάλει στην αποκλιμάκωση. Αυτή η δήλωση δεν ήταν απλώς μια γενική τοποθέτηση, αλλά αντανάκλαση στρατηγικής θέσης. Η Ελλάδα δεν επιδίωξε να αναλάβει ρόλο διαμεσολαβητή ούτε προσπάθησε να παρουσιαστεί ως περιφερειακός σταθεροποιητής, αποφεύγοντας εντυπωσιασμούς. Αντίθετα, ενίσχυσε τη θέση της ως ένα σοβαρό, αξιόπιστο και προβλέψιμο κράτος.

Το υπουργείο Εξωτερικών, σύμφωνα με έμπειρους παρατηρητές, κινήθηκε με προσοχή, αποφεύγοντας περιττές ανακοινώσεις και εμπλοκή σε διπλωματικά μέτωπα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε γρήγορη φθορά. Η στάση της Αθήνας αξιολογήθηκε ως υποδειγματική από τους εταίρους σε τεχνικό επίπεδο. Η συνοχή της εξωτερικής πολιτικής δεν απειλήθηκε ποτέ, ούτε επιτράπηκε η εισαγωγή προσωπικών πρωτοβουλιών στη διαχείριση της κρίσης. Όλες οι ενέργειες πραγματοποιήθηκαν εντός ενός σαφούς πλαισίου. Η χώρα προασπίζει τη σταθερότητα χωρίς να επιδιώκει την αναβάθμιση του ρόλου της, αποφεύγοντας τον κίνδυνο ασυμμετρικών απωλειών.

Σε προστασία της ναυτιλίας

Η ασφάλεια των ελληνικών πλοίων αποτέλεσε ύψιστη προτεραιότητα, καθώς αρκετά ελληνόκτητα δεξαμενόπλοια και φορτηγά βρίσκονταν ήδη στην περιοχή κατά την έναρξη των επιθέσεων. Το υπουργείο Ναυτιλίας ενεργοποίησε διακριτικά έναν μηχανισμό επιτήρησης και συνεργασίας με τους πλοιοκτήτες, εκδίδοντας οδηγίες για την αποφυγή διέλευσης από τα Στενά του Ορμούζ και άλλες περιοχές υψηλού κινδύνου. Το σύστημα λειτουργούσε αθόρυβα, χωρίς δραματικές ανακοινώσεις ή δηλώσεις έκτακτης ανάγκης, διασφαλίζοντας ωστόσο πλήρη παρακολούθηση και άμεση ανταπόκριση στις εξελίξεις.

Ταυτόχρονα, ενεργοποιήθηκε η Διυπουργική Επιτροπή Κρίσεων, με τις συνεδριάσεις του ΚΥΣΕΑ να εξετάζουν όλα τα πιθανά σενάρια. Πηγές του υπουργείου Άμυνας επιβεβαίωσαν ότι αξιολογήθηκαν οι επιχειρησιακές δυνατότητες πυραυλικής άμυνας σε νησιωτικά συμπλέγματα και πραγματοποιήθηκαν τεχνικές επαληθεύσεις ετοιμότητας. Παρ’ όλα αυτά, η στρατηγική παρέμεινε σταθερή: δεν υπήρξε καμία αποστολή, καμία στρατιωτική έκθεση και καμία συμβολική προσφορά συμμετοχής.

Υποστήριξη των αμερικανικών πρωτοβουλιών

Η απόφαση της Αθήνας να υποστηρίξει την αμερικανική πρωτοβουλία για κατάπαυση του πυρός ερμηνεύτηκε όχι ως ευθυγράμμιση, αλλά ως μια ψύχραιμη αναγνώριση της διεθνούς πραγματικότητας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέμειναν ο μοναδικός παράγοντας ικανός να ασκήσει πίεση και στις δύο πλευρές. Η Ελλάδα εξέφρασε σαφώς την υποστήριξή της στη διαδικασία, χωρίς να υπερβεί τα θεσμικά της όρια. Δεν παρείχε στρατηγική στήριξη στο Ισραήλ, ούτε εξίσωσε την Τεχεράνη με τρομοκρατικές οργανώσεις. Απέφυγε τη ρητορική ηθικής καταδίκης και προτίμησε να κινηθεί στο πεδίο της διπλωματίας, χρησιμοποιώντας την αυτοσυγκράτηση ως εργαλείο.

Πηγή: Pagenews.gr