Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν απομεινάρια της Ιμέτ, μιας άλλοτε εξέχουσας πόλης στο Δέλτα του Νείλου της Αιγύπτου, που ήταν θαμμένα για αιώνες κάτω από ένα ύψωμα στην επαρχία Σαρκία. Η ανακάλυψη, με επικεφαλής μια βρετανική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, ανακοινώθηκε αυτή την εβδομάδα από το Υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.
Αυτό που βρήκαν δεν ήταν ένας θαμμένος ναός ή ένα μεμονωμένο άγαλμα, αλλά ό,τι επέμεινε από μια πλήρως λειτουργική πόλη του παρελθόντος: πολυώροφα σπίτια, αποθηκευτικοί χώροι και περιβόλια ζώων. Τα απομεινάρια αυτά παρέχουν μια ασυνήθιστα άθικτη ματιά στη ζωή από τις αρχές έως τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ.
Ένα σταυροδρόμι του εμπορίου
Η Ιμέτ δεν ήταν μια απομονωμένη πόλη. Βρισκόταν στο σταυροδρόμι των εμπορικών δρόμων του Δέλτα του Νείλου και κάποτε ήταν η πρωτεύουσα της 19ης επαρχίας της Κάτω Αιγύπτου. Στην καρδιά της βρισκόταν ένας ναός αφιερωμένος στη θεά Wadjet, προστάτιδα της Κάτω Αιγύπτου, ο οποίος πιθανότατα προσέλκυε προσκυνητές και ταξιδιώτες από όλο το Δέλτα του Νείλου, αναφέρει το Art News.
Μεγάλο μέρος της ανασκαφής επικεντρώθηκε στην ανατολική άκρη του χώρου, όπου οι δορυφορικές σαρώσεις είχαν υποδείξει πυκνή αστική δόμηση. Κάτω από την επιφάνεια, παχιά θεμέλια υποδηλώνουν ψηλές, πυργοειδείς κατοικίες τυπικές για τον πολεοδομικό σχεδιασμό του ύστερου φαραώ. Η επιβίωσή τους είναι αξιοσημείωτη, ειδικά σε μια περιοχή όπου σπάνια αντέχει η πλίνθος σύμφωνα με το in.gr
Οι ναοί
Ένα θραύσμα από πράσινη φαγεντιανή – ένα ταφικό ushabti (μικρά αγαλματίδια που τοποθετούνταν στους τάφους των αρχαίων Αιγυπτίων) από την 26η Δυναστεία – βρέθηκε κοντά σε μια στήλη που δείχνει τον Ώρο να ποδοπατά κροκόδειλους. Δίπλα στον Ώρο είναι ο Μες, ο θεός νάνος που συνδέεται τόσο με τις πόρτες όσο και με τον τοκετό.
Στο χώρο βρέθηκαν επίσης μια ασβεστολιθική εξέδρα, τα υπολείμματα δύο μεγάλων πλίνθινων κιόνων και ενδείξεις ενός δρόμου που συνέδεε δύο ιερά για λόγους τελετουργίας. Οι ειδικοί είπαν ότι ο δρόμος φαίνεται ότι έπαψε να χρησιμοποιείται κάποια στιγμή στα μέσα της Πτολεμαϊκής εποχής.
Ο ναός είχε αντοχή. Ο Ραμσής Β’ τον ανοικοδόμησε και ο Άμασης Β’ τον αποκατέστησε αργότερα. Αυτή η συνέχεια διαμόρφωσε πιθανότατα την πυκνή εξάπλωση των κατοικιών και των υποδομών που τον περιβάλλουν