Γιατί χιλιάδες μετανάστες ρισκάρουν τη ζωή τους για να περάσουν τη Μάγχη

Μετανάστες από Γάζα, Νότιο Σουδάν και Ιράκ εξηγούν γιατί το Ηνωμένο Βασίλειο παραμένει το όνειρο, παρά τους κινδύνους και τις πολιτικές αποτροπής

Καθώς οι πολιτικοί του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας συζητούν για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών στη Μάγχη, εκατοντάδες άνθρωποι συνεχίζουν καθημερινά να καταφθάνουν στις ακτές της βόρειας Γαλλίας, με στόχο να διασχίσουν τα νερά και να φτάσουν στη Βρετανία με μικρές λέμβους. Το ερώτημα παραμένει επίκαιρο: γιατί τόσος κόσμος ρισκάρει τη ζωή του για να φτάσει σε μια χώρα που δηλώνει όλο και πιο απρόθυμη να δεχτεί αιτούντες άσυλο;

Για τον 18χρονο Τζον από το Νότιο Σουδάν, η απάντηση είναι ξεκάθαρη: «Η Αγγλία είναι η χώρα των ονείρων μου. Αισθάνομαι σαν Άγγλος που γεννήθηκε στην Αφρική», λέει. Θέλει να σπουδάσει, να εργαστεί και να χτίσει μια ζωή στη Βρετανία – τη χώρα που, όπως λέει, αποικιοκράτησε τη δική του και άρα «του οφείλει μια ευκαιρία».Ανάλογα λόγια μοιράζονται και άλλοι. Ο Εμανουέλ, επίσης από το Νότιο Σουδάν, δεν έχει δει τα παιδιά του εδώ και πέντε χρόνια, από τότε που έφυγε. Είναι εκπαιδευμένος ηλεκτρολόγος μηχανικός και δηλώνει πρόθυμος να εργαστεί ως οδηγός φορτηγού. «Η Βρετανία έχει ευθύνη απέναντί μας», τονίζει.

Η γνώση της αγγλικής γλώσσας αναφέρεται συχνά ως βασικό κίνητρο. Άλλοι υποστηρίζουν ότι στη Γαλλία ή στο Βέλγιο δεν κατάφεραν να λάβουν άδεια παραμονής ή να φέρουν τις οικογένειές τους. Ένας Παλαιστίνιος από τη Γάζα εξηγεί ότι το παιδί του πυροβολήθηκε στο πόδι και δεν έχει πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη. Άλλος, που διέμεινε μήνες στην Ελλάδα, έμαθε ότι δεν θα του επέτρεπαν οικογενειακή επανένωση.

«Η Γάζα καταστρέφεται, χρειαζόμαστε βοήθεια», λέει ο Αμπντουλάχ. Πιστεύει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι πιο «δεκτικό» απέναντι στους Παλαιστινίους.

Είναι η Βρετανία πιο «εύκολη» χώρα;

Παρότι περισσότεροι αιτούντες άσυλο κατευθύνονται στη Γαλλία (το 2024 υπήρξαν πενταπλάσιες αιτήσεις απ’ ό,τι στο Ηνωμένο Βασίλειο), επικριτές της βρετανικής πολιτικής θεωρούν ότι η απουσία ευρωπαϊκού τύπου ταυτοτήτων επιτρέπει στους μετανάστες να «εξαφανιστούν» ευκολότερα στη μαύρη εργασία.

Ένας νεαρός από το Ιράκ, με άψογα αγγλικά, λέει ευθέως: «Όλοι εδώ θα πάνε στη Βρετανία και θα δουλέψουν στη μαύρη αγορά. Δεν θα πληρώνουν φόρους. Παλιά καλωσόριζαν τους μετανάστες, τώρα όχι – γιατί έρχονται πολλοί με βάρκες, 700-800 την ημέρα».

Όταν τον ρωτούν γιατί θεωρεί πως δεν θα είναι «πρόβλημα» κι ο ίδιος, απαντά: «Εγώ είμαι καλός άνθρωπος. Θα φύγω σε λίγα χρόνια». Για πολλούς από τους ανθρώπους αυτούς, η Μεγάλη Βρετανία δεν είναι απλώς μια χώρα – είναι το σύμβολο μιας ζωής που θα έπρεπε να τους έχει προσφερθεί. Είναι η παλιά αποικιακή δύναμη, η γλώσσα της οποίας γνωρίζουν, η χώρα όπου έχουν φίλους, όπου μπορούν – ελπίζουν – να εργαστούν και να επανενωθούν με τις οικογένειές τους.

«Δεν θέλω να κάνω κακό σε κανέναν», λέει ο Εμανουέλ. «Θέλω να δουλέψω. Αν παραβιάσω τον νόμο, ας με απελάσουν. Αλλά η Αγγλία είναι το όνειρό μου».

Πηγή: Pagenews.gr