Γιατί ο σεισμός μαμούθ δεν προκάλεσε το καταστροφικό τσουνάμι που αρκετοί φοβούνταν

Εκατομμύρια άνθρωποι απομακρύνθηκαν, καθώς επανήλθαν μνήμες από το καταστροφικό τσουνάμι της Boxing Day του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό και της Ιαπωνίας το 2011

Ήταν ένας από τους ισχυρότερους σεισμούς που έχουν καταγραφεί, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει φέρει το ολέθριο τσουνάμι που πολλοί φοβούνταν. Όταν ο σεισμός μεγέθους 8,8 βαθμών χτύπησε την ανατολική Ρωσία στις 23:25 τοπική ώρα την Τετάρτη, προκάλεσε ανησυχίες για τους παράκτιους πληθυσμούς σε ολόκληρο τον Ειρηνικό.

Εκατομμύρια άνθρωποι απομακρύνθηκαν, καθώς επανήλθαν μνήμες από το καταστροφικό τσουνάμι της Boxing Day του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό και της Ιαπωνίας το 2011, τα οποία προκλήθηκαν από παρόμοια μεγάλους σεισμούς.

Αλλά το χθεσινό τσουνάμι ήταν πολύ λιγότερο σοβαρό, αν και προκάλεσε κάποιες ζημιές.

Τι προκάλεσε λοιπόν τον σεισμό και το τσουνάμι και γιατί δεν ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα όσο αρχικά φοβόμασταν;

Τι προκαλεί έναν μεγα-σεισμό;

Η χερσόνησος Καμτσάτκα είναι απομακρυσμένη, αλλά βρίσκεται στο «Δακτυλίδι της Φωτιάς του Ειρηνικού», που ονομάστηκε έτσι λόγω του μεγάλου αριθμού σεισμών και ηφαιστείων που σημειώνονται εκεί, εξηγεί το βρετανικό BBC. Τα ανώτερα στρώματα της Γης χωρίζονται στις τεκτονικές πλάκες. Ο «Δακτύλιος της Φωτιάς του Ειρηνικού» είναι ένα τόξο αυτών των πλακών που εκτείνεται γύρω από τον Ειρηνικό. Το 80% των σεισμών στον κόσμο συμβαίνουν κατά μήκος του δακτυλίου, σύμφωνα με τη Βρετανική Γεωλογική Υπηρεσία.

Ακριβώς στα ανοικτά των ακτών της Χερσονήσου, η πλάκα του Ειρηνικού κινείται βορειοδυτικά με ταχύτητα περίπου 8 εκατοστών ετησίως, γρήγορα για τα τεκτονικά δεδομένα.

Εκεί έρχεται σε επαφή με μια άλλη, μικρότερη πλάκα, που ονομάζεται μικροπλάκα Okhotsk. Η πλάκα του Ειρηνικού είναι ωκεάνια, πράγμα που σημαίνει ότι έχει πυκνά πετρώματα και θέλει να βυθιστεί κάτω από τη λιγότερο πυκνή μικροπλάκα.

Καθώς η πλάκα του Ειρηνικού βυθίζεται προς το κέντρο της Γης, θερμαίνεται και αρχίζει να λιώνει, εξαφανιζόμενη ουσιαστικά. Αλλά αυτή η διαδικασία δεν είναι πάντα ομαλή. Συχνά οι πλάκες μπορεί να κολλήσουν καθώς κινούνται η μία δίπλα στην άλλη και η υπερκείμενη πλάκα σύρεται προς τα κάτω. Αυτή η τριβή μπορεί να συσσωρευτεί επί χιλιάδες χρόνια, αλλά μπορεί στη συνέχεια να απελευθερωθεί ξαφνικά μέσα σε λίγα μόνο λεπτά. Αυτό είναι γνωστό ως σεισμός πολύ μεγάλης ώσης.

«Όταν συνήθως σκεφτόμαστε τους σεισμούς, φανταζόμαστε το επίκεντρο ως ένα μικρό σημείο σε έναν χάρτη. Ωστόσο, για τόσο μεγάλους σεισμούς, το ρήγμα θα έχει διαρραγεί σε πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα», εξήγησε ο δρ Στίβεν Χικς, λέκτορας περιβαλλοντικής σεισμολογίας στο University College του Λονδίνου. «Είναι αυτή η τεράστια ποσότητα ολίσθησης και η έκταση του ρήγματος που δημιουργεί ένα τόσο υψηλό μέγεθος σεισμού».

Οι μεγαλύτεροι σεισμοί που έχουν καταγραφεί στην ιστορία, συμπεριλαμβανομένων των τριών ισχυρότερων στη Χιλή, την Αλάσκα και τη Σουμάτρα, ήταν όλοι σεισμοί πολύ μεγάλης ώσης.

Γιατί τα πράγματα δεν ήταν χειρότερα;

Αυτή η ξαφνική κίνηση μπορεί να μετατοπίσει το νερό πάνω από τις πλάκες, το οποίο στη συνέχεια μπορεί να ταξιδέψει στην ακτογραμμή ως τσουνάμι.

Στα βάθη του ωκεανού, το τσουνάμι μπορεί να ταξιδέψει με ταχύτητα άνω των 800 χιλιομέτρων/ώρα, δηλαδή περίπου τόσο γρήγορα όσο ένα επιβατικό αεροπλάνο.

Εδώ, η απόσταση μεταξύ των κυμάτων είναι πολύ μεγάλη και τα κύματα δεν είναι πολύ ψηλά, σπάνια ξεπερνούν το ένα μέτρο. Καθώς όμως ένα τσουνάμι εισέρχεται σε ρηχά νερά κοντά στη στεριά, επιβραδύνεται. Η απόσταση μεταξύ των κυμάτων μικραίνει και τα κύματα αυξάνονται σε ύψος, γεγονός που μπορεί να δημιουργήσει αποτελεσματικά ένα τείχος νερού κοντά στην ακτή. Αλλά δεν είναι καθόλου εγγυημένο ότι ένας πολύ ισχυρός σεισμός θα οδηγήσει σε ένα ιδιαίτερα ψηλό τσουνάμι που θα φτάσει μακριά στην ενδοχώρα.

Ο χθεσινός σεισμός έφερε κύματα τσουνάμι ύψους 4 μέτρων σε τμήματα της ανατολικής Ρωσίας, σύμφωνα με τις τοπικές αρχές. Αλλά δεν πλησιάζουν τα κύματα ύψους δεκάδων μέτρων της Boxing Day του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό και της Ιαπωνίας του 2011.

Πηγή: Pagenews.gr