Όταν ο Φλωρίδης ήταν “παπανδρεϊκός” και έβλεπε τυχοδιώκτες παντού

Ο Γιώργος Φλωρίδης είναι, σήμερα, ο υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη. Ένας ρόλος «βαρύς», σε μια κρίσιμη πολιτική συγκυρία. Το εντυπωσιακό όμως δεν είναι η θέση που κατέχει, αλλά η διαδρομή που τον έφερε ως εδώ — και κυρίως η απόσταση που διένυσε, ιδεολογικά και πολιτικά.

Δεν πάει καιρός που ο ίδιος δήλωνε περήφανος κληρονόμος του Ανδρέα Παπανδρέου. Στην προεκλογική του ομιλία στα Γρεβενά, μόλις λίγα χρόνια πριν, διακήρυττε με πάθος την πίστη του στο «γνήσιο ΠΑΣΟΚ» και ξεσπούσε εναντίον όσων εγκατέλειψαν το κόμμα για να στραφούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Τους αποκαλούσε «τυχοδιώκτες», «υβριστές», «αχάριστους» – πρόσωπα που, κατά τα λεγόμενά του, χρωστούσαν την πολιτική τους ύπαρξη στο ΠΑΣΟΚ, και το εγκατέλειψαν την κρίσιμη ώρα.

Όμως, όπως συμβαίνει συχνά στην ελληνική πολιτική σκηνή, εκείνος που κάποτε κατηγορούσε άλλους για μετατοπίσεις, σήμερα φαίνεται να έχει κάνει την πιο εντυπωσιακή από όλες.

Ο Γιώργος Φλωρίδης, που επαινούσε την εξωτερική πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου — του πρωθυπουργού που ύψωσε τη φωνή του υπέρ της Παλαιστίνης, που φιλούσε δημοσίως τον Γιασέρ Αραφάτ και μιλούσε για την «Πρωτοβουλία των Έξι» — σήμερα, από τα υπουργικά έδρανα, ευθυγραμμίζεται πλήρως με την κυβέρνηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου. Κάνει λόγο για «προσήλωση της Ελλάδας στο Ισραήλ» και κατηγορεί την αντιπολίτευση ότι με τη στάση της υπέρ της Γάζας «βοηθά την Τουρκία».

Ο Φλωρίδης που άλλοτε καυτηρίαζε τον αντιευρωπαϊσμό του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα συμμετέχει σε ένα κυβερνητικό σχήμα που έχει ανοικτά συγκρουστεί με ευρωπαϊκούς θεσμούς για ζητήματα κράτους δικαίου, ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και καταστολής των ελευθεριών.

Και ενώ τότε ισχυριζόταν πως οι «κολλημένοι» με την ιδεολογία του Ανδρέα Παπανδρέου είχαν χρέος να κρατήσουν το κόμμα μακριά από ριζοσπαστικές αποκλίσεις, τώρα πορεύεται χέρι-χέρι με τη νεοφιλελεύθερη, σκληρά δεξιά κατεύθυνση της ΝΔ, χωρίς καμία φανερή εσωτερική αντίφαση.

Τι μεσολάβησε; Τι άλλαξε; Και ποια είναι η λέξη που χρησιμοποιεί κανείς σήμερα για όσους εγκαταλείπουν τις ιδέες του παρελθόντος τους για να αγκαλιάσουν τον απόλυτο ρεαλισμό της εξουσίας; Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν, κατά τον Φλωρίδη, το «άλλο άκρο», τότε πού βρίσκεται σήμερα ο ίδιος; Ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του και ποια η ιδεολογική του ταυτότητα;

Πηγή: pagenews.gr