Ο Μητσοτάκης βλέπει «επόμενη μέρα» – αλλά ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό;

Μετά τις τελευταίες κοινοβουλευτικές παραστάσεις φαρσοκωμωδίας, όπου το επίπεδο της πολιτικής βούλιαξε σε ύβρεις και ασύμμετρες επιθέσεις, το συμπέρασμα είναι πικρό: Η χώρα κατρακυλάει σε έναν πολιτικό κατήφορο, γεννώντας μόνο απάθεια και αποχή. Και εκεί, σαν αλεπού στο παζάρι, ο Μητσοτάκης ξέρει να «παίζει» το παιχνίδι της εικόνας καλύτερα απ’ όλους.

«Συμμορία», «μαφία», «καμόρα», «χούντα», «καθεστώς»… λέξεις που κάποτε θα άνηκαν σε αστυνομικές ταινίες, τώρα έχουν γίνει το τοξικό εργαλείο της κοινοβουλευτικής μάχης, χτυπώντας την ίδια τη Δημοκρατία. Ο Πρωθυπουργός δεν κρύβει την απογοήτευσή του, αλλά το πιο μακιαβελικό είναι πως εκμεταλλεύεται αυτή την τοξικότητα, όπως ένας αλεπούς που ξέρει πως το χάος του δίνει πλεονέκτημα.

Όταν το ΠΑΣΟΚ παίζει τον ρόλο του… συμπαίκτη, επιβεβαιώνοντας την εικόνα μιας διαλυμένης αντιπολίτευσης, ο Μητσοτάκης στέλνει το ξεκάθαρο μήνυμα:«Εγώ κρατάω το τιμόνι, ακόμα κι αν τρίζει η καρέκλα». Και φυσικά, δεν χάνει ευκαιρία να επιτεθεί στον Νίκο Ανδρουλάκη, σαμποτάροντας το ΠΑΣΟΚ από μέσα, υπονομεύοντας το ηθικό και των τελευταίων υποστηρικτών του.

Το πιο καυτό όμως βρίσκεται στο παρασκήνιο της Νέας Δημοκρατίας, όπου ο Μητσοτάκης δείχνει το… «μαχαίρι» στον Κώστα Καραμανλή, απαντώντας στις εξωτερικές πολιτικές του επιθέσεις με κοφτά υπονοούμενα για «ακινησία» και «παλαιολιθικές τακτικές».Όμως, το βλέμμα του είναι στραμμένο προσεκτικά στον Νίκο Δένδια – τον πιθανό εκλεκτό για την επόμενη μέρα – στέλνοντας μηνύματα, προειδοποιήσεις και διασφαλίζοντας ότι η διαδοχή δεν θα είναι καθόλου… ανεμπόδιστη.

Με απλά λόγια: Ο Μητσοτάκης δεν είναι εδώ για να παραδώσει απλόχερα το «δαχτυλίδι» της εξουσίας, αλλά για να το κρατήσει όσο πιο σφιχτά γίνεται, ακόμη κι αν χρειαστεί να διαλύσει ό,τι απέμεινε από το πολιτικό σκηνικό. Και όταν το σκηνικό θυμίζει κακόγουστη σαπουνόπερα, το μόνο βέβαιο είναι πως οι πολίτες, κουρασμένοι και απογοητευμένοι, θα στείλουν το δικό τους μήνυμα: με αποχή ή ψήφο – αλλά σίγουρα με θυμό.

Η «επόμενη μέρα» του Μητσοτάκη μοιάζει λιγότερο με ελπίδα και περισσότερο με… υπόδικο πολιτικής αβεβαιότητας. Και εκεί, μέσα στην πολιτική ομίχλη, το μεγάλο ερώτημα παραμένει:Ποιος θα πληρώσει τελικά τον λογαριασμό;

Σημείωση:

Στο παρασκήνιο, πολλοί ψιθυρίζουν ότι η «επίθεση στον καραμανλισμό» δεν είναι παρά μια στρατηγική κίνηση για να ενισχυθεί η θέση του Δένδια, την ώρα που το ΠΑΣΟΚ πνέει τα λοίσθια και η κοινωνία αναζητά απεγνωσμένα ένα πολιτικό ανάχωμα στον κατήφορο.

Κάπως έτσι κυλά η πολιτική μας ζωή: με επιθέσεις, ενδοκομματικές διαμάχες και ένα έθνος που περιμένει να ξυπνήσει από τον λήθαργο της απογοήτευσης.

Πηγή: pagenews.gr