Το σχέδιο του Μπερνάρ Αρνό για να αντιμετωπίσει τη γαλλική κρίση

Η επερχόμενη κρίση στη Γαλλία κάνει τους επενδυτές του γνωστού, στον κόσμο των luxury brands, ομίλου LMVH να ζητούν τη διάσπασή του για μείωση του επερχόμενου κινδύνου.

Η μεγαλύτερη εταιρεία πολυτελείας στον κόσμο, η LVMH, βρίσκεται αντιμέτωπη με αυξανόμενες πιέσεις από επενδυτές, σύμφωνα και με τον Economist, που ζητούν να εξεταστεί σοβαρά το ενδεχόμενο διάσπασης της αυτοκρατορίας της. Η φράση που ακούγεται ολοένα και συχνότερα στη χρηματοοικονομική επικαιρότητα -Investors are starting to call for the luxury conglomerate to break itself apart- αποτυπώνει μια στροφή που δεν περιορίζεται πλέον στη θεωρία, αλλά εισέρχεται δυναμικά στη δημόσια συζήτηση.

Ο γαλλικός κολοσσός Η LVMH, υπό την καθοδήγηση του Bernard Arnault, ελέγχει περισσότερα από 70 brands σε τομείς που εκτείνονται από τη μόδα και τα δερμάτινα είδη μέχρι την οινοπαραγωγή, τα καλλυντικά, τα κοσμήματα και το λιανικό εμπόριο. Αυτή η εκτεταμένη διαφοροποίηση υπήρξε για χρόνια η δύναμη του ομίλου, επιτρέποντάς του να αντέχει σε κρίσεις και να επεκτείνεται σε νέες αγορές. Ωστόσο, σύμφωνα με αναλυτές, η ίδια αυτή δομή έχει αρχίσει να λειτουργεί ως βαρίδι στην αποτίμηση της εταιρείας. Στη Wall Street και στο Παρίσι όλο και περισσότεροι μιλούν για το λεγόμενο “conglomerate discount”. Πρόκειται για το φαινόμενο όπου η αγορά αποδίδει χαμηλότερη αξία σε έναν όμιλο-κολοσσό, σε σχέση με το άθροισμα των τμημάτων του. Με απλά λόγια, οι μετοχές της LVMH αποτιμώνται λιγότερο από ό,τι θα άξιζαν οι Louis Vuitton, Dior, Moët Hennessy ή Sephora αν λειτουργούσαν ως αυτόνομες εισηγμένες εταιρείες. Δεν είναι λίγοι οι επενδυτές που πιστεύουν ότι ένα πιθανό spinoff συγκεκριμένων δραστηριοτήτων θα μπορούσε να απελευθερώσει σημαντική αξία. Στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκονται κυρίως οι μονάδες Moët Hennessy και Sephora, δύο από τις πλέον κερδοφόρες θυγατρικές. Η δημιουργία ανεξάρτητων εισηγμένων εταιρειών θα μπορούσε να προσελκύσει νέους επενδυτές και να ενισχύσει την κεφαλαιοποίηση κάθε brand, αποφεύγοντας το “discount” που βαραίνει σήμερα τον όμιλο.

Πέρα όμως από τις καθαρά χρηματοοικονομικές παραμέτρους, μια πιθανή διάσπαση θα είχε και στρατηγικά οφέλη. Ο Arnault, που έχει χτίσει μεθοδικά τη LVMH σε διάστημα δεκαετιών, βρίσκεται αντιμέτωπος με το ζήτημα της διαδοχής. Η μεταβίβαση μιας τεράστιας και πολυσύνθετης αυτοκρατορίας στα παιδιά του ή στη διοικητική ομάδα δημιουργεί αναπόφευκτα προκλήσεις. Η διάσπαση σε πιο «καθαρά» και αυτόνομα κομμάτια θα καθιστούσε τη μετάβαση ηγεσίας πιο ομαλή, διευκολύνοντας τη διαχείριση και μειώνοντας τις εντάσεις.

Τα μέτρα που παίρνει ο Bernard Arnault Ο Arnault έχει δημοσίως εκφράσει την αντίθεσή του στην προτεινόμενη αύξηση του φόρου εταιρειών (corporate tax), χαρακτηρίζοντας το μέτρο ως «φόρο κατά του made in France» που ενθαρρύνει τη μετεγκατάσταση. Προειδοποίησε ότι εταιρείες θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν τη Γαλλία σε αναζήτηση πιο φιλικού φορολογικού περιβάλλοντος. Παρά τις δηλώσεις όμως, που είχαν οδηγήσει και σε ένα υβριστικό προς το πρόσωπο του Bernard Arnault πρωτοσέλιδο της Liberation, σε δημόσια έγγραφη ανακοίνωση τόνισε ότι δεν έχει άμεσα σχέδια μετεγκατάστασης.

Σε επίπεδο διαχείρισης περιουσίας και διαδοχής, ο Arnault έχει ήδη προβεί σε σημαντικές κινήσεις: Το 2008 δημιούργησε τη βελγική ιδιωτική “Protectinvest” (ή Pilinvest), με στόχο να εξασφαλίσει την ακεραιότητα του ελέγχου του ομίλου LVMH και να περιορίσει τις πιθανότητες συρράξεων μεταξύ των κληρονόμων. Ο θεσμός αυτός συνοδεύτηκε από συγκεκριμένους όρους, όπως κλείδωμα πώλησης μετοχών για μια δεκαετία και καθορισμό διαδόχου από την οικογένεια. Η επιχειρηματική του πολιτική περιλαμβάνει επίσης την αποκέντρωση των επιμέρους brands του ομίλου LVMH, ώστε να λειτουργούν ανεξάρτητα. Αυτό μειώνει τον συγκεντρωμένο κίνδυνο και επιτρέπει σε κάθε brand να αναπτύσσει στρατηγική ανθεκτικότητας. Παρόλο που η περιουσία του Arnault μειώθηκε κατά περίπου 15 με 38% σε περιόδους κρίσης, κυρίως λόγω της πτώσης των μετοχών της LVMH, η στρατηγική του φαίνεται να επικεντρώνεται όχι τόσο στη διατήρηση του ύψους της περιουσίας, όσο στη διατήρηση του ελέγχου μέσω ειδικών δομών και στη συνεχή πολιτική αξιοποίηση, μέσα από παρεμβάσεις στον δημόσιο διάλογο και πίεση στις κυβερνήσεις.

Αυτή η ολοκληρωμένη προσέγγιση , όχι μόνο φορολογική ή οικονομική, αλλά επίσης πολιτική και δομική, δείχνει την πολυεπίπεδη στρατηγική προστασίας της περιουσίας του Arnault εν όψει της επερχόμενης κρίσης. Με έναν συνδυασμό δημόσιου λόγου, παραγωγικής ευελιξίας, νομοθετικής πίεσης και εσωτερικών οικογενειακών μηχανισμών, φαίνεται ότι επιχειρεί να ελαχιστοποιήσει τους κινδύνους και να διασφαλίσει τη συνέχεια και επιρροή του.

Πηγή: Pagenews.gr