Άδωνις Γεωργιάδης: Δεν σιωπώ μπροστά στην υποκρισία – η Δικαιοσύνη δεν είναι παιχνίδι της αντιπολίτευσης

Σε μια υπόθεση τόσο ανθρώπινη, τόσο βαριά, όσο αυτή του Πάνου Ρούτσι, το τελευταίο που αξίζει στους ανθρώπους που πενθούν είναι να γίνονται πιόνια. Κι όμως, η αντιπολίτευση, αντί να σκύψει με σεβασμό στον πόνο, επέλεξε και πάλι το πολιτικό θέατρο. Γι’ αυτό σήμερα επιλέγω να πάρω θέση — όχι για να αμφισβητήσω τον πόνο του πατέρα, αλλά για να φωτίσω την υποκρισία που διαλύει την ουσία του ζητήματος.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης είπε κάτι που ελάχιστοι τόλμησαν: «Δεν μπαίνω σε αντιδικία με τον πατέρα που κάνει απεργία πείνας. Έχει τον πόνο που έχει χάσει το παιδί του. Για μένα αυτό είναι σεβαστό. Όλοι οι γονείς είναι σεβαστοί — αλλά δεν είναι όλοι ίδιοι. Η αντιπολίτευση διαλέγει ποιους γονείς θα υπηρετήσει το αφήγημά της.»

Και δεν έχει άδικο. Τον πατέρα που ζητά δικαίωση για τον γιο του, τον σέβομαι. Όμως δεν σέβομαι εκείνους που χρησιμοποιούν τον πόνο του σαν όπλο για να σπιλώσουν θεσμούς και πρόσωπα. Η Δικαιοσύνη έχει ήδη μιλήσει: εκταφή μπορεί να ζητηθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης. Το αν θα ξεκινήσει η ακροαματική διαδικασία δεν εμποδίζεται από αυτό το αίτημα. «Ο Άρειος Πάγος είπε κάτι απλό: ο γονέας μπορεί να ζητήσει εκταφή καθ’ όλη τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας. Αν γίνει τώρα, σταματάει η διαδικασία. Αυτό είπε η Δικαιοσύνη», ξεκαθάρισε ο Γεωργιάδης.

Δεν υπάρχει αμφιβολία: η κυβέρνηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να παρέμβει σε δικαστικές αποφάσεις. Τη μία κατηγορούν τον Μητσοτάκη ότι «χειραγωγεί τη Δικαιοσύνη». Την άλλη τον κατηγορούν γιατί δεν παρεμβαίνει. Δεν γίνεται και τα δύο. Και κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουν.

Η Δικαιοσύνη απαντά: «Αφήστε μας έξω από πολιτικές σκοπιμότητες»

Η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Μαρία Γεωργίου το διατύπωσε με απόλυτη σαφήνεια και θεσμικό κύρος:«Οι αναφορές στη Δικαιοσύνη με απαξιωτικές κρίσεις και υπαινιγμούς για την ανεξαρτησία της, επιχειρούν αυτό που καταγγέλλουν: να την εργαλειοποιήσουν.

Όσοι θέλουν να την προστατεύσουν, **δεν έχουν παρά να την αφήσουν έξω από πολιτικές αντιπαραθέσεις.»

Και όμως, κάποιοι επιμένουν να κάνουν το αντίθετο.

Τσίπρας: Η πολιτική εργαλειοποίηση του πόνου

Ο Αλέξης Τσίπρας, σε δήλωση που περισσότερο μοιάζει με πολιτική αγόρευση παρά με πράξη ευθύνης, κατηγόρησε τη Δικαιοσύνη για «νομικίστικες δικαιολογίες», ισχυριζόμενος:«Η απαγόρευση εκταφής επιβεβαιώνει το έλλειμμα εμπιστοσύνης στη Δικαιοσύνη.

Η κυβέρνηση παρεμβαίνει όπου τη συμφέρει και επικαλείται ανεξαρτησία μόνο όταν τη βολεύει.»

Είναι εντυπωσιακό το πόσο εύκολα ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για “έλλειμμα εμπιστοσύνης” σε μια απόφαση που πάρθηκε με βάση το νόμο. Δεν προτείνει λύση. Δεν ζητά θεσμική απάντηση. Ζητά να ακυρωθεί η απόφαση επειδή δεν του αρέσει. Αυτό όμως δεν είναι κράτος δικαίου — είναι πολιτικός οπορτουνισμός.

Ποιος θέλει πραγματικά να ξεκινήσει η δίκη;

Ο Γεωργιάδης θέτει το ερώτημα με σαφήνεια:«Υπάρχει μια πλευρά γονέων που θέλει να ξεκινήσει η δίκη. Άλλη πλευρά, με δικηγόρους και κόμματα, που επιδιώκει καθυστέρηση.Δεν λέω ποιος έχει δίκιο. Λέω ότι η αλήθεια δεν είναι μονόπλευρη.»

Και εδώ βρίσκεται το κρίσιμο: ποιος θέλει διαφάνεια και ποιος θέλει καθυστέρηση για να στήσει αφήγημα; Ποιος σέβεται το δικαίωμα κάθε γονέα και ποιος τον βλέπει σαν «μπαλκόνι» για πολιτικές σκοπιμότητες;

Ο σεβασμός δεν σημαίνει σιωπή

Ναι, κανείς δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος στον πόνο του Ρούτσι. Όμως άλλο η συμπόνοια και άλλο η πολιτική εκμετάλλευση. Η Δικαιοσύνη πρέπει να συνεχίσει το έργο της απρόσκοπτα. Η κυβέρνηση δεν πρέπει να παρεμβαίνει, ούτε να εκβιάζεται. Και όσοι ζητούν κάτι άλλο, δεν υπηρετούν την αλήθεια — αλλά την αναβολή της.

Και αυτό, όσο κι αν δεν ακούγεται ωραία, το είπε μόνο ένας: ο Άδωνις Γεωργιάδης. Πηγή: pagenews.gr