Οι ιταλικές περιφέρειες νομοθετούν υπέρ της ευθανασίας, αγνοώντας τη Μελόνι

Η συζήτηση για την υποβοηθούμενη αυτοκτονία στην Ιταλία παίρνει νέες διαστάσεις, καθώς περιφέρειες όπως η Τοσκάνη και η Σαρδηνία θεσπίζουν νόμους που την επιτρέπουν, αμφισβητώντας την κυβερνητική γραμμή. Ανάμεσα σε κοινωνικές πιέσεις, εκκλησιαστικές αντιδράσεις και πολιτικές αντιπαραθέσεις, το ζήτημα παραμένει ανοιχτό και αμφιλεγόμενο. Οι ιταλικές περιφέρειες κινούνται αθόρυβα σε μια μορφή «ανταρσίας» γύρω από το ακανθώδες ζήτημα του δικαιώματος στον θάνατο.

Τον Σεπτέμβριο, σύμφωνα με τον Economist, η Σαρδηνία έγινε η δεύτερη περιφέρεια, μετά την Τοσκάνη, που ενέκρινε τοπικό νόμο για την ιατρικώς υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Η Ούμπρια αναμένεται να ακολουθήσει σύντομα. Οι κινήσεις αυτές στηρίζονται σε απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου το 2019, η οποία ουσιαστικά νομιμοποίησε την ιατρική βοήθεια στην αυτοκτονία υπό προϋποθέσεις, καλώντας όμως τη Βουλή να θεσπίσει σαφές πλαίσιο. Η εθνική κυβέρνηση της Ακροδεξιάς προσπαθεί να ανακτήσει τον έλεγχο με νέο νομοσχέδιο, που συζητείται στη Γερουσία και στοχεύει να ακυρώσει το προηγούμενο. Από το 2019, έντεκα άνθρωποι έχουν λάβει ιατρική υποστήριξη για να τερματίσουν τη ζωή τους, ενώ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ευρεία κοινωνική αποδοχή του μέτρου.

Τα πράγματα στην Ιταλία άλλαξαν μετά τον θάνατο του Φαμπιάνο Αντονιάνι, μουσικού παραγωγού που έμεινε τετραπληγικός και τυφλός έπειτα από τροχαίο. Ο Μάρκο Καπάτο, πρώην ευρωβουλευτής και ακτιβιστής υπέρ του δικαιώματος στην ευθανασία, τον συνόδευσε στην οργάνωση Dignitas στην Ελβετία και διώχθηκε για συνέργεια σε αυτοκτονία. Το δικαστήριο έκρινε την κατηγορία αντισυνταγματική, θεσπίζοντας εξαίρεση για ανθρώπους που υποφέρουν αβάσταχτα και χωρίς ελπίδα ανάρρωσης, υπό τον όρο ότι έχουν πλήρη ικανότητα λήψης αποφάσεων.  Ωστόσο, σημειώνει ο Εconomist, παρά την απόφαση, πολλές υγειονομικές Αρχές, ιδίως σε περιφέρειες που ελέγχει η Δεξιά, αγνόησαν ανάλογα αιτήματα, κάτι που ο Καππάτο περιγράφει ως «σαμποτάζ». Ο τοπικός νόμος της Τοσκάνης, που ψηφίστηκε τον Φεβρουάριο, αναζωπύρωσε τη συζήτηση, επιβάλλοντας όριο 30 ημερών στις Αρχές για να απαντούν στα αιτήματα.

Η Καθολική Εκκλησία, όπως ήταν αναμενόμενο, αντέδρασε με σφοδρότητα. Η Διάσκεψη των Ιταλών Επισκόπων τόνισε ότι τέτοιες κινήσεις έρχονται «σε ριζική αντίθεση με την αξία της ανθρώπινης ζωής». Από την άλλη, οι υποστηρικτές του δικαιώματος στην ευθανασία υποστηρίζουν ότι το κυβερνητικό νομοσχέδιο περιορίζει υπερβολικά την πρόσβαση: θα ισχύει μόνο για όσους βρίσκονται σε μηχανική υποστήριξη και θα αποκλείει τη δημόσια υγεία, καθιστώντας την ευθανασία προνόμιο όσων έχουν τα χρήματα για ιδιωτική περίθαλψη. Η συζήτηση αυτή δείχνει ότι οι πρόσφατες ιταλικές κυβερνήσεις διαχρονικά αποφεύγουν να «ακουμπήσουν» ζητήματα με ηθικές προεκτάσεις, αφήνοντας την κοινωνία να βρει άλλες οδούς, όπως έγινε και με τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ. Αυτό ακριβώς θέλει να αποφύγει και η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι, εκτιμά ο Economist. Παρ’ όλα αυτά, η επιτυχία του νέου, ακυρωτικού νομοσχεδίου δεν είναι δεδομένη, ακόμη κι αν διαθέτει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Σημαντικά στελέχη της Δεξιάς, όπως η Μαρίνα Μπερλουσκόνι, κόρη του Σίλβιο και χρηματοδότρια της Forza Italia, έχουν εκφραστεί θετικά προς το δικαίωμα στην ευθανασία. Ετσι, με ελεύθερη ψήφο και μυστική κάλπη, το αποτέλεσμα παραμένει αβέβαιο. 

Πηγή: pagenews.gr