Το πιο δύσκολο ραντεβού του Μακρόν: Ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Γαλλίας;

Μια θέση τιμητική… αλλά και δηλητηριώδης

Αν κάποιος αναζητά βραχυπρόθεσμη εργασία, το Μέγαρο των Ηλυσίων προσφέρει μια από τις πιο ασταθείς θέσεις στην Ευρώπη: αυτή του πρωθυπουργού της Γαλλίας.Μέχρι το βράδυ της Παρασκευής, ο Εμανουέλ Μακρόν αναμένεται να ανακοινώσει τον έκτο πρωθυπουργό του από την επανεκλογή του το 2022 — μια ένδειξη όχι μόνο πολιτικής φθοράς, αλλά και θεσμικού αδιεξόδου σε μια χώρα που παραδοσιακά απαιτεί ισχυρή εκτελεστική εξουσία.

Η κυβέρνηση του Σεμπαστιάν Λεκορνί κατέρρευσε έπειτα από μόλις 27 ημέρες, με τον Γάλλο πρόεδρο να βρίσκεται τώρα αντιμέτωπος με ένα κοινοβούλιο χωρίς σαφή πλειοψηφία, ένα αυξανόμενο δημοσιονομικό έλλειμμα και ένα πολιτικό σκηνικό που θυμίζει —όπως έγραψε το Le Monde— «τη γαλλική εκδοχή του Brexit χωρίς δημοψήφισμα».

 Ο “αρχηγός της ομάδας” — Ζαν-Λουί Μπορλό

Ο Ζαν-Λουί Μπορλό, πρώην υπουργός, δικηγόρος και ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας, εμφανίζεται ως ένας αντισυμβατικός μεσολαβητής.Προέρχεται από το κεντρώο UDI, αλλά δεν είναι “μακρονικός”, γεγονός που του προσδίδει πολιτική αυτονομία.

Για το Ελιζέ, αυτή ακριβώς η ανεξαρτησία ίσως είναι και το ζητούμενο: ένας πρωθυπουργός που να μην απειλεί, αλλά και να μην εξαρτάται απόλυτα από τον πρόεδρο. «Δεν θα χρειάζεται να ζητά άδεια από τον Μακρόν για να πάει στην τουαλέτα», φέρεται να σχολίασε με ειρωνεία κυβερνητικός σύμβουλος, υποδηλώνοντας ότι το Παρίσι χρειάζεται έναν επικεφαλής με πολιτικό βάρος και διαπραγματευτική ισορροπία.

Ωστόσο, ο Μπορλό έχει αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική από το 2014, και η Σοσιαλιστική Αριστερά ήδη προειδοποιεί ότι μια τέτοια επιλογή θα θεωρηθεί “απαράδεκτη και αναχρονιστική”.

 Ο “πολεμιστής-μοναχός” — Σεμπαστιάν Λεκορνί

Ο Σεμπαστιάν Λεκορνί δηλώνει ότι η «αποστολή του τελείωσε», αλλά το Ελιζέ δεν φαίνεται τόσο σίγουρο. Παρότι παραιτήθηκε τη Δευτέρα, ο Μακρόν του ανέθεσε προσωρινά τον ρόλο του μεσολαβητή για τη συγκρότηση νέας κυβέρνησης — μια ένδειξη ότι το όνομά του δεν έχει φύγει από το τραπέζι.

Ο 39χρονος πολιτικός, που έχει χαρακτηριστεί “στρατιώτης του Μακρόν”, διατηρεί καλές σχέσεις με το αμυντικό επιτελείο και γνωρίζει τα δημοσιονομικά όρια της χώρας. Ωστόσο, η επανεμφάνισή του στο Ματινιόν (το πρωθυπουργικό μέγαρο) θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως πρόκληση σε μια κοινή γνώμη που κουράστηκε από τον προεδρικό συγκεντρωτισμό. Όπως σχολίασε το France Inter, «ένας Λεκορνί 2.0 θα ήταν η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της Μακρονικής εποχής».

 Ο “συμμαθητής από την αντιπολίτευση” — Μπορίς Βαλό

Ο Μπορίς Βαλό, επικεφαλής των Σοσιαλιστών στη Βουλή και πρώην συμμαθητής του Μακρόν στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης (ENA), αντιπροσωπεύει μια τολμηρή αλλά επικίνδυνη επιλογή. Η ιδέα ενός “αριστερού πρωθυπουργού σε δεξιό προεδρικό σύστημα” θα μπορούσε να επαναφέρει την πολιτική ομαλότητα — ή να οδηγήσει σε θεσμική σύγκρουση.

Ο ίδιος δήλωσε πως «η αριστερά είναι έτοιμη να κυβερνήσει, αλλά με διαφορετική κατεύθυνση». Αυτή η φράση από μόνη της αρκεί για να τρομάξει το Ελιζέ: ο Μακρόν δεν επιθυμεί έναν πρωθυπουργό που θα του αμφισβητήσει το αφήγημα της “κεντρώας σταθερότητας”. Η δεξιά, με τη σειρά της, έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι δεν θα στηρίξει αριστερό υποψήφιο — πράγμα που σημαίνει ότι ένας Βαλό στο Ματινιόν θα χρειαζόταν στήριξη είτε από τη ριζοσπαστική αριστερά του Μελανσόν είτε από μετριοπαθείς κεντρώους, ένα δύσκολο παζλ σε περίοδο πολιτικής κόπωσης.

Η “πινελιά Ντράγκι” — Πιερ Μοσκοβισί

Όταν η πολιτική εξαντλείται, η τεχνοκρατία επιστρέφει.Ο Πιερ Μοσκοβισί, πρώην Επίτροπος της ΕΕ και σημερινός επικεφαλής του Ελεγκτικού Συνεδρίου, φέρεται να είναι ο “πιο ασφαλής” υποψήφιος — ένας τεχνοκράτης με ευρωπαϊκό κύρος που μπορεί να επιβλέψει τον προϋπολογισμό και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των αγορών.

Ο Μοσκοβισί διαθέτει ισχυρό βιογραφικό: έχει υπηρετήσει υπό τον Ολάντ, αλλά και συνεργαστεί με κυβερνήσεις της δεξιάς. Η επιλογή του θα μπορούσε να στείλει σήμα σταθερότητας στις Βρυξέλλες και στους οίκους αξιολόγησης, τη στιγμή που η Γαλλία πιέζεται να μειώσει το έλλειμμά της κάτω από το 3% του ΑΕΠ.

Όπως σχολίασε το Les Échos, «ο Μοσκοβισί θα ήταν μια λύση τύπου Ντράγκι: όχι πολιτική, αλλά σωτήρια».

Ένας πρόεδρος χωρίς πυρήνα εξουσίας

Όποιος κι αν αναλάβει, θα κληθεί να κυβερνήσει μια Γαλλία βαθιά διχασμένη, με έναν πρόεδρο που έχει χάσει τον κοινοβουλευτικό του έλεγχο και τη λαϊκή υποστήριξη.Η χώρα πλησιάζει στα όρια της θεσμικής κόπωσης, με τη μία κυβέρνηση να διαδέχεται την άλλη χωρίς σταθερό προγραμματισμό.

Η παράδοση της Πέμπτης Δημοκρατίας, που στηρίζεται σε ισχυρό πρωθυπουργό και ακόμα ισχυρότερο πρόεδρο, μοιάζει σήμερα με σκηνικό θεάτρου χωρίς σενάριο.Ο επόμενος πρωθυπουργός —όποιος κι αν είναι— δεν θα κυβερνήσει, αλλά θα επιβιώσει.

Η επιλογή του Μακρόν θα καθορίσει αν η Γαλλία θα συνεχίσει να παραπαίει σε ένα μοντέλο προσωρινής διαχείρισης ή θα κάνει ένα άλμα προς μια πολιτική ανασύνθεση πριν από τις προεδρικές του 2027.Η θέση του πρωθυπουργού στο Παρίσι δεν ήταν ποτέ τόσο… ανοιχτή — ούτε τόσο επισφαλής.