Γυναικεία Επανάσταση στη μουσική: Από την Cardi B μέχρι την Sabrina Carpenter – Τα Άλμπουμ που Ξεχωρίζουν
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 19 '
Πηγή Φωτογραφίας: Jordan Strauss/Invision/dpa
Η μουσική σκηνή του 2025 είναι γεμάτη εκπλήξεις, από πολυαναμενόμενες επιστροφές μέχρι φρέσκα ανεξάρτητα projects. Η Cardi B επανήλθε μετά από επτά χρόνια με το Am I the Drama?, ενώ καλλιτέχνες όπως η Bia, η TiaCorine, η Charli XCX, η Joanne Robertson και η Sabrina Carpenter φέρνουν τη δική τους ματιά. Κάποια άλμπουμ λάμπουν, άλλα μένουν στη σκιά. Ας δούμε τι φέρνουν αυτές οι κυκλοφορίες, με το καθένα να αφηγείται τη δική του ιστορία.
Cardi B – Am I the Drama?: Πολύ Hype, Λίγη Ουσία
Η Cardi B επέστρεψε με το δεύτερο άλμπουμ της, Am I the Drama?, επτά χρόνια μετά το εκρηκτικό Invasion of Privacy που την καθιέρωσε ως παγκόσμιο φαινόμενο. Το hype ήταν τεράστιο, με φήμες ότι ίσως δεν έβγαζε ποτέ δεύτερο δίσκο λόγω προσωπικών προκλήσεων και πίεσης από την κριτική. Δυστυχώς, το αποτέλεσμα δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες. Με 23 tracks και διάρκεια 70 λεπτά, το άλμπουμ μοιάζει υπερφίαλο και άνισο, προσπαθώντας να επαναλάβει τη συνταγή του ντεμπούτου χωρίς την ίδια φλόγα.
Η Cardi φαίνεται να δυσκολεύεται να κρατήσει τον ρυθμό, με την ερμηνεία της να χάνεται πίσω από τα βαριά beats. Tracks όπως το “Wanna Be” και το “Enough” δείχνουν κούραση, με στίχους που αναλώνονται σε κακίες για ανταγωνίστριες (βλ. το diss “Pretty and Petty” για τη Bia). Η παραγωγή, αν και καλογυαλισμένη, συχνά επισκιάζει τη φωνή της, κάνοντας την εμπειρία κουραστική. Υπάρχουν φωτεινές στιγμές, όπως το “Pick It Up” με τη Selena Gomez, που φέρνει pop λάμψη, και οι συνεργασίες με Summer Walker (“Munch”) και Kehlani (“Bickenhead 2.0”), αλλά δεν αρκούν για να σώσουν το σύνολο. Το χορευτικό “Don’t Do Too Much” δείχνει τι θα μπορούσε να πετύχει αν η Cardi είχε τολμήσει περισσότερο. Συνολικά, το 2025 έφερε καλύτερα γυναικεία ραπ άλμπουμ, αφήνοντας το Drama να μοιάζει με χαμένη ευκαιρία.
Bia – Bianca: Ανεξάρτητη και Αυθεντική
Η Bia, ανεξάρτητη ράπερ από τη Βοστώνη, απαντά στο diss της Cardi με το ντεμπούτο της, Bianca, που κλέβει την παράσταση. Με 12 tracks και διάρκεια 38 λεπτά, το άλμπουμ είναι συμπαγές και εστιασμένο, δείχνοντας ότι δεν χρειάζεσαι υπερπαραγωγές για να λάμψεις. Η Bia κινείται με άνεση από R&B (“Overdose”) σε reggae (“Dade” με Key Glock) και trap (“Crazy” με Ty Dolla $ign), αποδεικνύοντας την ευελιξία της. Παρά την απουσία ενός τεράστιου hit, η αυθεντικότητα και η ενέργειά της κάνουν το Bianca πιο συνεκτικό από το Drama.
Η Bia εκμεταλλεύτηκε τη δημοσιότητα από το beef με την Cardi, αλλά η δουλειά της μιλά από μόνη της. Tracks όπως το “City Girls” και το “No Smoke” δείχνουν αυτοπεποίθηση και στιχουργική οξύτητα, ενώ η παραγωγή, αν και πιο λιτή, ταιριάζει στη χαλαρή της ροή. Σε αντίθεση με την Cardi, η Bia δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με υπερβολές, αλλά να πει την ιστορία της. Το Bianca είναι η απόδειξη ότι το ανεξάρτητο ραπ μπορεί να κερδίσει το mainstream χωρίς συμβιβασμούς.
TiaCorine – Corinian: Η Καινοτόμος Φωνή του 2025
Αν υπάρχει ένα γυναικείο ραπ άλμπουμ που κλέβει την παράσταση φέτος, είναι το Corinian της TiaCorine. Η ράπερ από τη Βόρεια Καρολίνα, γνωστή από το viral “Lotto” (2018) και το ντεμπούτο της I Can’t Wait (2022), επιστρέφει με ένα project 22 tracks και 61 λεπτά, που ισορροπεί ανάμεσα σε mainstream φιλοδοξίες και πειραματική διάθεση. Η TiaCorine παίρνει ρίσκα, μπλέκοντας rock (“Buttercup”), electronic (“Ironic”) και trap (“Bonnet”), ενώ αποτίει φόρο τιμής στα ‘90s με το “Lotion”, ένα παιχνιδιάρικο νεύμα στο “Ice Ice Baby” του Vanilla Ice.
Η ενέργειά της είναι μεταδοτική, με τη φωνή της να περνά από απαλό R&B σε επιθετικό ραπ χωρίς προσπάθεια. Tracks όπως το “FreakyT 2.0” και το “Almost There” (με συμμετοχή από τον Luh Tyler) δείχνουν την ικανότητά της να δημιουργεί bangers που μένουν. Το Corinian αποδεικνύει ότι το ανεξάρτητο ραπ παραμένει ο πιο ζωντανός χώρος της hip-hop, με την TiaCorine να οδηγεί τη νέα γενιά με αυτοπεποίθηση και πρωτοτυπία.
Charli XCX – Fancy That (Remixes): Καινοτομία και Πάρτι
Η Charli XCX, η Βρετανίδα pop innovator, συνεχίζει να σπάει τα όρια με την έκδοση remixes του Fancy That, του δεύτερου mixtape της που κυκλοφόρησε νωρίτερα φέτος. Το original ήταν γρήγορο, διασκεδαστικό και γεμάτο hits όπως το “Illegal”, αλλά η remix έκδοση το πηγαίνει σε άλλο επίπεδο. Με συμμετοχές από K-pop αστέρια (Seventeen, Yves), alt-pop καλλιτέχνες (Oklou, Rachel Chinouriri, Ravyn Lenae, Bladee) και mainstream ονόματα (Zara Larsson, JADE, Kylie Minogue, JT, Sugababes), το άλμπουμ είναι ένα πολυσυλλεκτικό πάρτι.
Οι παραγωγοί – Basement Jaxx, Groove Armada, Joe Goddard, Leod, Kilimanjaro, Kaytranada – προσθέτουν βάθος, ενώ η Brazilian funk χροιά από Anitta, DJ Caio Prince, Adame DJ και Mochakk δίνει εξωτική ενέργεια. Το “Illegal (Nia Archives Remix)” μεταμορφώνεται σε ‘90s drum’n’bass ύμνο, ενώ το “Fancy That (Kaytranada Edit)” φέρνει house vibes. Με 15 tracks και 48 λεπτά, το project είναι μια απόδειξη της ικανότητας της Charli να ενώνει ήχους και γενιές, καθιστώντας την μια από τις πιο επιδραστικές φιγούρες της pop.
Joanne Robertson – Blurrr: Ένα Ατμοσφαιρικό Αριστούργημα
Το Blurrr της Joanne Robertson είναι ήδη υποψήφιο για δίσκος της χρονιάς, με 9/10 από το Pitchfork και αποθεωτικές κριτικές από τον Guardian. Η Σκοτσέζα καλλιτέχνιδα, γνωστή για τη συνεργασία της με τον Dean Blunt και τη δουλειά της ως ζωγράφος, δημιουργεί ένα μινιμαλιστικό, συναισθηματικό κόσμο. Με 10 tracks και διάρκεια 42 λεπτά, το άλμπουμ γράφτηκε στα κενά μεταξύ μητρότητας και μαθημάτων ζωγραφικής, με τον τσελίστα Oliver Coates να συνοδεύει την αιθέρια φωνή της.
Tracks όπως το “Always Were” και το “Peaceful” θυμίζουν Cocteau Twins και Grouper, αλλά η Robertson χτίζει κάτι μοναδικά δικό της: ονειρικό, αυτοσχεδιαστικό και βαθιά προσωπικό. Η μουσική της μοιάζει με ηχητικό τοπίο που σε παρασύρει, ιδανικό για στιγμές εσωτερικής αναζήτησης. Το Blurrr δεν είναι απλώς ένα άλμπουμ – είναι μια εμπειρία που μένει.
Sabrina Carpenter – Man’s Best Friend: Η Pop Εξέλιξη
Η Sabrina Carpenter συνεχίζει την ανοδική της πορεία με το Man’s Best Friend, που ξεπερνά το Short n’ Sweet σε φιλοδοξία και ωριμότητα. Το τολμηρό εξώφυλλο (με την Carpenter σε προκλητική πόζα) προκάλεσε σάλο, αλλά η μουσική κερδίζει τις εντυπώσεις. Με 12 tracks και 39 λεπτά, ο δίσκος, σε παραγωγή Jack Antonoff, φέρνει retro vibes εμπνευσμένα από ABBA και Fleetwood Mac, αλλά με σύγχρονη ευαισθησία.
Tracks όπως το “Sugar Talking” και το “My Man on Willpower” συνδυάζουν πλούσιες συνθέσεις με το χαρακτηριστικό χιούμορ της Carpenter (“abstinence is just a state of mind”). Η συνεργασία της με την Taylor Swift στο “Life of a Showgirl” δείχνει την επιρροή της, ενώ στίχοι γεμάτοι λογοπαίγνια την καθιστούν κληρονόμο της Dolly Parton. Με Grammy nominations και δισεκατομμύρια streams, η Carpenter αποδεικνύει ότι είναι η νέα pop βασίλισσα, έτοιμη να κυριαρχήσει για χρόνια.
Η Μεγάλη Εικόνα
Το 2025 είναι μια χρονιά που το γυναικείο ραπ και η pop σπρώχνουν τα όρια. Η Cardi B απογοητεύει, αλλά η Bia και η TiaCorine δείχνουν ότι το ανεξάρτητο ραπ έχει φρέσκες ιδέες. Η Charli XCX και η Sabrina Carpenter επαναπροσδιορίζουν την pop με τολμηρές συνεργασίες και retro αναφορές, ενώ η Joanne Robertson προσφέρει μια μοναδική, συναισθηματική εναλλακτική. Κάθε άλμπουμ φέρνει κάτι διαφορετικό – από την ωμή ενέργεια του ραπ μέχρι την ατμοσφαιρική εσωστρέφεια. Η μουσική του 2025 έχει κάτι για όλους, αρκεί να ψάξεις πέρα από το hype.
Πηγή: Pagenews.gr
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Το σχόλιο σας