Ο Άγνωστος Στρατιώτης στο προσκήνιο: Εθνικό σύμβολο ή σκηνικό πολιτικής αντιπαράθεσης;

Η τροπολογία που κατέθεσε η κυβέρνηση για την απαγόρευση διαδηλώσεων μπροστά από το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη άνοιξε ένα νέο, πολυσυζητημένο κεφάλαιο στην ελληνική πολιτική ζωή. Στο όνομα της προστασίας της εθνικής μνήμης, άναψε ξανά η φλόγα του πολιτικού διχασμού, με την αντιπολίτευση να μιλά για περιορισμό συνταγματικών ελευθεριών και την κυβέρνηση να επιμένει ότι δεν υπάρχει περιθώριο για «διαπραγμάτευση με την Ιστορία».

 Κυριάκος Μητσοτάκης: «Το μνημείο δεν ανήκει σε καμία κυβέρνηση – είναι κενοτάφιο, όχι ταμπλό αιτημάτων»

Με ομιλία υψηλού συμβολισμού από το βήμα της Βουλής, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης υπερασπίστηκε σθεναρά τη ρύθμιση, απορρίπτοντας κάθε κριτική ως «τεχνητή προσπάθεια διχασμού». Όπως ανέφερε:«Το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη συμβολίζει την ενότητα και την αυτοθυσία. Δεν μπορεί να μετατρέπεται σε σκηνικό διαμαρτυρίας. Η δημοκρατία δεν απειλείται όταν υπερασπίζεται τα σύμβολά της, αλλά όταν τα υπονομεύει».

Ο Πρωθυπουργός κάλεσε την αντιπολίτευση να κάνει διαχωρισμό ανάμεσα στο μνημείο και στην Πλατεία Συντάγματος – έναν χώρο με μακρά παράδοση πολιτικής έκφρασης. Σε μια αποστροφή με έντονο πολιτικό τόνο, απάντησε απευθείας στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, χαρακτηρίζοντάς την «ζωντανό παράδειγμα της πολιτικής εκμετάλλευσης του πόνου».

 Γιώργος Φλωρίδης: «Η Δικαιοσύνη δεν εκβιάζεται – η τροπολογία είναι ενωτική»

Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης, πήγε ένα βήμα παραπέρα, συνδέοντας την πολιτική αντιπαράθεση με τις πρόσφατες κινητοποιήσεις και την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, πατέρα θύματος της τραγωδίας των Τεμπών. Με ξεκάθαρες αιχμές κατά της Κωνσταντοπούλου, υποστήριξε:«Η Δικαιοσύνη βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν εκβιασμό. Επιχειρήθηκε να χρησιμοποιηθεί ο Άγνωστος Στρατιώτης ως μοχλός πίεσης για την επαναφορά της ανάκρισης».

Στο ίδιο μήκος κύματος, υπογράμμισε ότι «ουδείς απαγορεύει τις συναθροίσεις — απλώς οφείλουμε να προστατεύσουμε τον ιερό αυτό χώρο», επισημαίνοντας πως υπάρχουν εναλλακτικές τοποθεσίες για την άσκηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι.

Το πολιτικό ρήγμα: ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – Πλεύση στο «όχι»

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης –με προεξάρχοντα το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ– καταψηφίζουν την τροπολογία, τονίζοντας ότι ορίζεται ένα επικίνδυνο προηγούμενο στον περιορισμό της δημόσιας έκφρασης. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, εκφράζοντας σκληρή κριτική, κατηγορεί την κυβέρνηση για «κατάχρηση εξουσίας» και «αποσιώπηση της κοινωνικής οργής για τα Τέμπη».

Το επιχείρημα της αντιπολίτευσης βασίζεται στη θέση ότι το δικαίωμα της διαμαρτυρίας είναι αναφαίρετο και ότι η τροπολογία δεν προστατεύει, αλλά απομονώνει ένα σημείο με βαρύνουσα πολιτική και ιστορική σημασία.

 Μνημείο ή «ουδέτερη ζώνη»;

Το πραγματικό ερώτημα, πέρα από την πολιτική αντιπαράθεση, είναι ποιο είναι το μέτρο ανάμεσα στη μνήμη και τη δημοκρατία. Η σύγκριση με διεθνή παραδείγματα (Αρλινγκτον, Αψίδα Θριάμβου) δείχνει ότι υπάρχει παγκόσμια πρακτική προστασίας τέτοιων χώρων. Ωστόσο, όπως σημειώνουν αναλυτές, η κρίσιμη διαφορά είναι η συγκυρία και το πλαίσιο εφαρμογής.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η ρύθμιση δεν πλήττει τη δημοκρατία, αλλά την ενισχύει μέσω του σεβασμού, όμως η χρονική σύμπτωση με τις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη προκαλεί ερωτήματα ως προς τα πραγματικά κίνητρα.

Η τροπολογία για τον Άγνωστο Στρατιώτη αγγίζει ευαίσθητες χορδές. Δεν πρόκειται μόνο για ένα νομοσχέδιο – είναι μια πολιτική και ιδεολογική τομή γύρω από το ποια μνήμη αξίζει προστασία και ποια φωνή έχει το δικαίωμα να ακουστεί.

Σε μια χώρα που έχει βιώσει την Ιστορία με πληγές και συγκρούσεις, ίσως το μεγαλύτερο στοίχημα δεν είναι μόνο η φύλαξη ενός κενοταφίου, αλλά η διαφύλαξη της δημοκρατικής ευαισθησίας που υποτίθεται πως αυτό τιμά.

Πηγή: pagenews.gr