Πλεύρης-Ντόμπριντ σε σύγκρουση για τους πρόσφυγες: Η Ελλάδα λέει ΟΧΙ στη δευτερογενή μετανάστευση

Σήμερα, Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2025, ο Έλληνας υπουργός Μετανάστευσης Θάνος Πλεύρης ταξιδεύει στο Βερολίνο για μια δύσκολη και κρίσιμη συνάντηση με τον Γερμανό ομόλογό του Αλεξάντερ Ντόμπριντ. Το μεταναστευτικό, που παραμένει ένα από τα πιο ακανθώδη ζητήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αναμένεται να βρεθεί στο επίκεντρο μιας διπλωματικής αντιπαράθεσης μεταξύ δύο κρατών που θεωρητικά έχουν παρόμοιες πολιτικές γραμμές.

Παρά την κοινή τους στάση απέναντι στην παράνομη μετανάστευση, η διαφωνία τους επικεντρώνεται στη λεγόμενη δευτερογενή μετανάστευση – την πρακτική δηλαδή που ακολουθούν χιλιάδες πρόσφυγες που έχουν αναγνωριστεί στην Ελλάδα αλλά ταξιδεύουν στη Γερμανία για καλύτερες προοπτικές. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ, ο αριθμός αυτών των προσφύγων υπολογίζεται μεταξύ 26.000 και 60.000, αριθμός που ο Ντόμπριντ θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα, αλλά ο Πλεύρης αρνείται κατηγορηματικά.

Ο ίδιος ο Πλεύρης έχει δηλώσει επανειλημμένα: «Η Ελλάδα δεν θα δεχτεί σε καμία περίπτωση μετανάστες από τη Γερμανία». Παράλληλα, υποστηρίζει ότι οι πολιτικές επιστροφών πρέπει να σέβονται τις δυνατότητες της χώρας και να συνοδεύονται από ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.

Σκληρή πολιτική και εσωτερική εικόνα

Από την ανάληψη των καθηκόντων του τον Ιούλιο του 2025, ο Πλεύρης εφαρμόζει μια πολιτική σκληρής αποτροπής:

• Όποιος δεν έχει δικαίωμα ασύλου θα επιστρέφει στη χώρα προέλευσης ή θα φυλακίζεται.
• Η Ελλάδα ζητά έναν ευέλικτο μηχανισμό ευθύνης για τις αφίξεις στα εξωτερικά σύνορά της, ώστε να μεταφέρεται μέρος του βάρους σε άλλες χώρες της ΕΕ όταν οι δυνατότητες εξαντλούνται.

Η στάση του Πλεύρη αντανακλά και μια στρατηγική επικοινωνίας προς την ελληνική κοινή γνώμη: η κυβέρνηση θέλει να δείξει ότι ενεργεί αυστηρά απέναντι στην παράνομη μετανάστευση και ότι η Ελλάδα δεν είναι «προορισμός δεύτερης επιλογής» για όσους δεν δικαιούνται άσυλο.

Στοιχεία και αριθμοί που προκαλούν ανησυχία

Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής:

• Από Ιανουάριο έως Σεπτέμβριο 2025, περίπου 100.000 πρόσφυγες έφτασαν στην Ευρώπη από χώρες της Μεσογείου.
• Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί στο 42% των συνολικών αιτήσεων ασύλου στα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ.
• Η Ελλάδα δέχτηκε τις περισσότερες αιτήσεις ασύλου αναλογικά με τον πληθυσμό της, με την Κύπρο να ακολουθεί.
• Μόνο 1 στους 5 αιτούντες άσυλο που απορρίφθηκε επιστρέφει στη χώρα προέλευσης.

Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η πίεση στα νότια σύνορα της ΕΕ παραμένει μεγάλη, παρά τη συνολική μείωση των αιτήσεων σε σχέση με την κρίση του 2015.

Η μάχη για το μέλλον του Δουβλίνου

Το πραγματικό στοίχημα για την Ελλάδα και τη Γερμανία είναι η εφαρμογή της νέας ευρωπαϊκής συμφωνίας για το άσυλο και τη μετανάστευση, που τίθεται σε ισχύ την 1η Ιουλίου 2026.

• Οι βόρειες χώρες της ΕΕ επιμένουν στην αυστηρή εφαρμογή του Κανονισμού του Δουβλίνου, με πλήρη ευθύνη στα κράτη πρώτης εισόδου.
• Η Ελλάδα και άλλες μεσογειακές χώρες ζητούν έναν υποχρεωτικό μηχανισμό αλληλεγγύης, ώστε η κατανομή των προσφύγων να γίνεται δικαιότερα και να μην επιβαρύνονται μόνο οι χώρες στα εξωτερικά σύνορα.

Η Αθήνα επιμένει στην έννοια της «ευέλικτης ευθύνης»: εάν οι αφίξεις ξεπεράσουν τις δυνατότητες της χώρας, οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ θα πρέπει να δεχτούν μετεγκατάσταση προσφύγων. Αν αυτό δεν συμβεί, η Ελλάδα δεν θα εφαρμόσει αυστηρά τον Δουβλίνο, τονίζει η κυβέρνηση.

Διπλωματικό και πολιτικό πεδίο

Η συνάντηση Πλεύρη-Ντόμπριντ δεν αφορά μόνο τις διμερείς σχέσεις Ελλάδας-Γερμανίας, αλλά και τη δημοσιονομική και πολιτική εικόνα των δύο υπουργών στις χώρες τους. Και οι δύο θέλουν να στείλουν το μήνυμα ότι δεν κάνουν υποχωρήσεις στους «παράνομους», ενισχύοντας την εικόνα τους στους ψηφοφόρους τους.

Ταυτόχρονα, η αντιπαράθεση αναδεικνύει τη βαθιά διαφορά στρατηγικής στην ΕΕ: οι βόρειες χώρες θέλουν επιστροφές και πλήρη εφαρμογή Δουβλίνου, ενώ οι μεσογειακές χώρες προτιμούν μια δίκαιη και υποχρεωτική κατανομή των προσφύγων, ώστε η πίεση να μην πέφτει αποκλειστικά σε αυτές.

Η συνάντηση Πλεύρη-Ντόμπριντ αναμένεται να είναι σκληρή και εντατική, καθώς οι δύο υπουργοί καλούνται να συνδυάσουν διπλωματική διαπραγμάτευση, ευρωπαϊκή νομοθεσία και εσωτερική πολιτική στρατηγική. Το αποτέλεσμα της αντιπαράθεσης θα καθορίσει όχι μόνο τη μοίρα των χιλιάδων δευτερογενών προσφύγων, αλλά και το μέλλον της ευρωπαϊκής πολιτικής ασύλου τα επόμενα χρόνια.

Πηγή: pagenews.gr