Το στεγαστικό ζήτημα στην Αθήνα δεν αποτελεί απλώς μια τεχνοκρατική πρόκληση. Είναι ένας καθρέφτης της κοινωνικής πραγματικότητας που βιώνουν καθημερινά οι πολίτες. Η στέγη, ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, πρέπει να διασφαλίζεται με τρόπο που να επιτρέπει σε όλους να ζουν αξιοπρεπώς στην πόλη όπου εργάζονται, δημιουργούν και μεγαλώνουν τις οικογένειές τους.
Τα τελευταία χρόνια, η πρωτεύουσα βιώνει ένα ιδιαίτερα πιεστικό περιβάλλον. Η αύξηση των ενοικίων, η συρρίκνωση της διαθέσιμης κατοικίας, η ανεξέλεγκτη επέκταση των βραχυχρόνιων μισθώσεων και η απουσία ενός σύγχρονου πλαισίου κοινωνικής κατοικίας έχουν διαμορφώσει μια νέα πραγματικότητα. Νέοι άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν γειτονιές στις οποίες μεγάλωσαν, ενώ εργαζόμενοι ξοδεύουν υπερβολικό μέρος του εισοδήματός τους απλώς για να μπορούν να παραμείνουν στην πόλη.
Σύμφωνα με τη Eurostat, τα ελληνικά νοικοκυριά που ζουν σε ενοικιαζόμενη κατοικία διαθέτουν για τη στέγη το υψηλότερο ποσοστό του εισοδήματός τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση — περίπου 37%. Αυτό το στοιχείο δεν είναι μια ψυχρή στατιστική· αποτυπώνει τον καθημερινό αγώνα χιλιάδων ανθρώπων που βλέπουν το δικαίωμα στη στέγη να απομακρύνεται.
Η ανάγκη για πολιτικές που εγγυώνται προσιτή κατοικία είναι πλέον επιτακτική. Δεν μιλάμε για προσωρινές λύσεις που απλώς μεταθέτουν το πρόβλημα στο μέλλον, αλλά για έναν νέο τρόπο να αντιλαμβανόμαστε την πόλη. Μια πόλη όπου η κατοικία, το περιβάλλον, η οικονομική δραστηριότητα και η κοινωνική συνοχή συνδέονται στενά και δεν αντιμετωπίζονται αποσπασματικά.
Αυτό σημαίνει ενίσχυση της κοινωνικής κατοικίας με αξιοποίηση δημόσιων και ανενεργών ιδιωτικών ακινήτων. Σημαίνει αυστηρότερο πλαίσιο για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις, ώστε να επανέλθουν κατοικίες στη μακροχρόνια αγορά. Σημαίνει κίνητρα για ανακαίνιση εγκαταλελειμμένων διαμερισμάτων και κτιρίων που μπορούν να καλύψουν πραγματικές στεγαστικές ανάγκες. Και σημαίνει στοχευμένες παρεμβάσεις στις γειτονιές που κινδυνεύουν από αστικό αναδασμό (gentrification), ώστε να προστατευθεί ο κοινωνικός τους ιστός.
Η προσιτή κατοικία δεν είναι τεχνικός όρος· είναι συνθήκη ζωής. Είναι η βάση πάνω στην οποία οι πολίτες μπορούν να σχεδιάσουν το μέλλον τους, να μείνουν κοντά στην εργασία τους, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους χωρίς φόβο και ανασφάλεια. Μια Αθήνα που δεν θα διώχνει τους ανθρώπους της, αλλά θα τους κρατά και θα τους στηρίζει, είναι μια πόλη πραγματικά δίκαιη, βιώσιμη και ανθρώπινη.
Ο Δημήτρης Οικονόμου είναι Μέλος του Πολιτικού συμβουλίου ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής
Πηγή: pagenews.gr