Σε μια απάντηση που μοιάζει με κλασικό μποριστζονικό μείγμα αλαζονείας και άρνησης, ο Μπόρις Τζόνσον, ο άνθρωπος που οδήγησε τη Βρετανία μέσα από την πανδημία της Covid-19 με χειροφιλήματα σε νοσοκομεία και lockdown που ήρθαν αργά, χαρακτήρισε σήμερα «απελπιστικά ασυνάρτητη» και «μπερδεμένη» την επίσημη δημόσια έρευνα που τον κατακεραύνωσε, κατηγορώντας την κυβέρνησή του για χάος, καθυστερήσεις και 23.000 θανάτους που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν η πρώτη καραντίνα είχε επιβληθεί μία εβδομάδα νωρίτερα. Μιλώντας στο Daily Mail και στο X, ο 61χρονος Συντηρητικός πρώην πρωθυπουργός –που είχε παραδεχτεί ότι «λυπάται βαθιά» για τα λάθη του– αρνήθηκε να αποδεχτεί τα συμπεράσματα της έκθεσης των 756 σελίδων, ρωτώντας ρητορικά «από πού προήλθε ο ιός;» και «άξιζαν οι καραντίνες το τρομακτικό τίμημα;», ενώ υπερασπίστηκε την ομάδα του λέγοντας ότι «κάθε άνθρωπος έκανε το καλύτερο σε δύσκολες συνθήκες». Αλλά πίσω από τα λόγια του, η έκθεση ζωγραφίζει ένα πορτρέτο καταστροφής: μια κυβέρνηση σε «τοξική και χαοτική» κατάσταση, με τον Dominic Cummings να «δηλητηριάζει την ατμόσφαιρα» στο No 10 και τον Τζόνσον να αγνοεί επανειλημμένα συμβουλές, οδηγώντας σε «too little, too late» που κόστισε ζωές και εμπιστοσύνη – και τώρα, συγγενείς θυμάτων απαιτούν να του αφαιρεθούν όλα τα προνόμια, από σύνταξη μέχρι ασφάλεια, φωνάζοντας ότι «δεν αντέχουμε να επιδοτούμε τον άνθρωπο που σκότωσε τα δικά μας παιδιά».
Η έκθεση-καταπέλτης: «Too little, too late» – 23.000 νεκροί από καθυστέρηση, χάος στο No 10
Η δημόσια έρευνα, που ολοκληρώθηκε μετά από χρόνια ακροάσεων και παρουσιάστηκε την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2025 από την πρώην δικαστή Heather Hallett, δεν χαρίζεται: χαρακτηρίζει την αντίδραση των βρετανικών κυβερνήσεων –και ειδικά της συντηρητικής υπό τον Τζόνσον– ως «πολύ λίγο, πολύ αργά», με τον Φεβρουάριο 2020 να περιγράφεται ως «χαμένος μήνας» και τον Μάρτιο να είναι γεμάτος με «επιπόλαιη αισιοδοξία» από τον πρωθυπουργό, που απέφευγε Cobra meetings και μιλούσε για «handshakes» ενώ η επιστήμη φώναζε lockdown. Η έκθεση υπολογίζει ότι αν η πρώτη καραντίνα είχε επιβληθεί στις 16 Μαρτίου αντί για 23, 23.000 ζωές θα είχαν σωθεί στην Αγγλία – νούμερο που βασίζεται σε μοντέλα και δείχνει πόσο κοντά ήμασταν στην καταστροφή. Επιπλέον, κατηγορεί τον Τζόνσον για «αποτυχία να εκτιμήσει την επείγουσα φύση» και για «ενεργή ενθάρρυνση» μιας «τοξικής κουλτούρας» στο Downing Street, όπου ο Cummings κατηγορείται ότι δημιούργησε «κλίμα φόβου» και «σεξιστική ατμόσφαιρα», ενώ η επικοινωνία με το κοινό ήταν «συγχυμένη» και «υπονομευμένη» από την υπεραισιοδοξία του πρωθυπουργού. Η έκθεση δεν σταματά εκεί: επεκτείνει την κριτική στις αποκεντρωμένες κυβερνήσεις (Σκοτία, Ουαλία, Β. Ιρλανδία) για «αποτυχία εμπλοκής νωρίς» και σε επιστημονικούς συμβούλους για «do nothing» προτάσεις, αλλά το βάρος πέφτει στον Τζόνσον, που «δεν παρείχε ηγεσία όταν χρειαζόταν».
Η απάντηση Τζόνσον: «Κάναμε το καλύτερο» – αλλά «η έρευνα είναι μπερδεμένη και ασυνάρτητη»
Δεν πέρασε ούτε 48 ώρες από την παρουσίαση της έκθεσης, και ο Τζόνσον, πιστός στο στυλ του –μείγμα χιούμορ, άρνησης και αυτοάμυνας–, βγήκε στο Daily Mail και στο X να την αποδομήσει: «Περισσότερα από τρία χρόνια μετά το τέλος της πανδημίας, συνεχίζουν να λογομαχούν για το τι δεν λειτούργησε», έγραψε, χαρακτηρίζοντάς την «muddled» και «hopelessly incoherent», κατηγορώντας την Hallett για «breathtaking inconsistency» και για εστίαση σε «hysterical predictions» θανάτων (όπως τα 450.000 που προέβλεπαν οι επιστήμονες). «Εξακολουθώ να λυπάμαι βαθιά για τα σφάλματα της κυβέρνησης μου και να συμπονώ όσους υπέφεραν», είπε, προσθέτοντας ότι «κάθε εμπλεκόμενος έκανε το καλύτερο σε δύσκολες συνθήκες», αλλά απέφυγε να αναλάβει προσωπική ευθύνη, ρίχνοντας το φταίξιμο στην έρευνα γιατί «δεν απάντησε στα δύο μεγάλα ερωτήματα: από πού ήρθε ο ιός; Άξιζαν οι lockdowns το τρομακτικό τίμημα;». Η απάντησή του, που θυμίζει τα παλιά του κωμικά στήλια, προκάλεσε οργή: η αδελφή του Rachel την είπε «vindictive rubbish» στο LBC, ενώ ο πρώην σύμβουλός του Cummings την αποκάλεσε «vast rewriting of history». Αλλά για πολλούς, είναι απλώς η κλασική μποριστική απόσυρση: παραδοχή λαθών χωρίς συνέπειες, σε μια χώρα που πλήρωσε 226.000 νεκρούς –ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη– και οικονομική ύφεση 9,8% το 2020.
Η οργή των θυμάτων: «Πέρα από κάθε περιφρόνηση» – Αίτημα για απόσυρση προνομίων
Η αντίδραση των συγγενών θυμάτων ήταν εκρηκτική: η ομάδα Covid-19 Bereaved Families for Justice UK χαρακτήρισε την απάντηση Τζόνσον «beyond contempt», φωνάζοντας ότι «είναι αφόρητο να περιμένουν οι οικογένειες που πενθούν να επιδοτούν τον τρόπο ζωής του ανθρώπου που έβαλε την πολιτική του φήμη πάνω από την ασφάλεια». Ζητούν την απόσυρση όλων των προνομίων του ως πρώην πρωθυπουργού –σύνταξη 115.000 λίρες ετησίως, δωρεάν ασφάλεια, γραφείο και προσωπικό– και δικαστική ευθύνη, κατηγορώντας τον ότι «ένα από τα μεγαλύτερα προδόσεις της βρετανικής ιστορίας». Η έκθεση ενισχύει τα αιτήματά τους: περιγράφει πώς ο Τζόνσον αγνόησε προειδοποιήσεις, άφησε τον Φεβρουάριο να χαθεί και επέτρεψε «culture of fear» να παρεισφρήσει στο No 10, με τον Cummings να κατηγορείται για «poisoning the atmosphere». Οι οικογένειες, που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα σε μια πανδημία που σκότωσε 226.000 Βρετανούς, βλέπουν την έκθεση ως «vindication», αλλά και ως υπενθύμιση ότι η δικαιοσύνη καθυστερεί – και η απάντηση Τζόνσον ως ύβρι.
Το φάντασμα της πανδημίας: Μαθήματα από ένα «χαμένο μήνα» και 226.000 νεκρούς
Η έκθεση Hallett, που κόστισε 200 εκατ. λίρες και βασίστηκε σε μαρτυρίες εκατοντάδων, δεν είναι απλώς κριτική – είναι ιστορική καταδίκη: η Βρετανία, με ένα από τα χειρότερα ποσοστά θνησιμότητας στην Ευρώπη (2.300 νεκροί ανά εκατομμύριο), απέτυχε λόγω καθυστερήσεων, κακής επικοινωνίας και εσωτερικών συγκρούσεων, με τον Τζόνσον να μην προεδρεύει Cobra και να μιλά για «over-optimism» ενώ η επιστήμη φώναζε lockdown. Οι αποκεντρωμένες κυβερνήσεις κατηγορούνται για «αποτυχία εμπλοκής», αλλά το βάρος πέφτει στο Λονδίνο: «too little, too late» που κόστισε ζωές, οικονομία και εμπιστοσύνη. Ο Τζόνσον, που ίδρυσε την έρευνα το 2021, τώρα την αποκαλεί «incoherent» – αλλά για πολλούς, είναι η απόδειξη ότι η ηγεσία απέτυχε, και η απάντησή του απλώς επιβεβαιώνει το χάος που περιγράφει. Με 226.000 νεκρούς και μαθήματα που ακόμα δεν εφαρμόζονται, η Βρετανία κοιτά πίσω – και ελπίζει να μην ξαναζήσει εφιάλτη.
Πηγή: Pagenews.gr