Για την ακρίβεια, χαρακτηρίζει τον Γιάνη Βαρουφάκη σαν «εγωκεντρικό» και «αναξιόπιστο», σαν έναν εμμονικό θεωρητικό που ήταν αποφασισμένος να εφαρμόσει τις αλλόκοτες οικονομικές θεωρίες του στην πράξη, ενώ αναφέρεται στην πρόταση που είχε κάνει ο πρώην υπουργός να… εκδώσουν κουπόνια.
Αναλυτικά το απόσπασμα:
Ο Βαρουφάκης δεν ήταν απλώς ένας οικονομολόγος με θεωρίες, ήταν ένας άνθρωπος που είχε την απέραντη αυτοπεποίθηση να θέλει να αποδείξει με κάθε τρόπο πως οι θεωρίες που ασπαζόταν ήταν σωστές.
Ήθελε, με άλλα λόγια, να δοκιμάσει τα μαθηματικά του μοντέλα και τις θεωρίες παιγνίων που δίδασκε στα ακαδημαϊκά αμφιθέατρα, στο πεδίο της μάχης.
Συνοπτικά, υπήρχε σε αυτόν μια επιστημονική εμμονή, μια διάθεση να φτάσει μέχρι το τέλος, ακόμα και αν αυτό θα προκαλούσε την κατάρρευση του σχεδιασμού μας, την κατάρρευση της Κυβέρνησης ή ακόμα και της χώρας. Για εκείνον, η διαπραγμάτευση δεν ήταν μόνο ένας τρόπος να επιτευχθεί μια καλύτερη συμφωνία για τη χώρα.
Ήταν και ένα πείραμα, μια ιστορική ευκαιρία να αποδείξει την αλήθεια την οικονομικών του θεωριών. Είχε ένα σχέδιο στο μυαλό του.
Ήθελε πρώτα από όλα το κούρεμα του χρέους που διακρατούσε η ΕΚΤ. Αν η ΕΚΤ δεν συμφωνούσε, που δεν επρόκειτο να συμφωνήσει, το σχέδιό του προέβλεπε, ως δεύτερο βήμα, τη μονομερή ανταλλαγή των ομολόγων που διακρατούσε η ΕΚΤ με νέα ομόλογα μηδενικού επιτοκίου, που δεν λήγουν ποτέ, τα λεγόμενα perpetual bonds.
Θα προχωρούσαμε δηλαδή σε μονομερές κούρεμα. Και το τρίτο βήμα θα ήταν η έκδοση των λεγόμενων IOU (I Owe You). Η έκδοση, δηλαδή, παράλληλου νομίσματος, για να αντιμετωπιστεί το έλλειμμα της ρευστότητας. Ενός νομίσματος που πριν ακόμη εκδοθεί θα είχε υποτιμηθεί δραματικά έναντι του ευρώ. Αρχικά δεν έδωσα μεγάλη σημασία σε όσα είχε στο μυαλό του. Το σχέδιο του άλλωστε το είχα απορρίψει εξαρχής.
Του είχα καταστήσει σαφές ότι η δική μου στρατηγική δεν συμπεριλαμβάνει την έξοδο από το ευρώ.
Αυτός απαντούσε πάντα ότι «δεν θα φύγουμε από το ευρώ, θα εκδώσουμε παράλληλο νόμισμα, θα αντέξουμε και σύντομα θα αναγκαστούν να υποχωρήσουν».
Από την αρχή όλο αυτό μου ακουγόταν υπερβολικά αισιόδοξο για να είναι αληθινό. Όταν όμως άρχισα να παρατηρώ την αντίδραση των αγορών, αλλά κυρίως τις διαθέσεις της ΕΚΤ, αποφάσισα να του ζητήσω να μου εξηγήσει τι ακριβώς εννοούσε. Ποιο ήταν αυτό το contingency plan που είχε στο μυαλό του και πώς θα υλοποιούνταν η ιδέα του στην πράξη.
Τότε άρχισε να μου αναλύει το πλάνο του. Θα τυπώναμε, έλεγε, κάποια κουπόνια και αντί να δώσουμε χρήματα στους συνταξιούχους και στους μισθωτούς, θα δίναμε κουπόνια και με αυτά θα μπορούσαν να αγοράσουν αγαθά και υπηρεσίες.
Όταν το άκουσα, δεν ήξερα αν έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω. Αντέδρασα: «Καλά, είσαι με τα καλά σου; Πώς θα δίνουμε κουπόνια αντί για συντάξεις; Δεν θα σταθούμε ούτε μια μέρα. Ποιος συνταξιούχος θα δεχθεί να πάρει κουπόνια αντί για συντάξεις;»
Μετά άρχισε να μου λέει ότι υπήρχε και η εναλλακτική να μην τυπώσουμε κουπόνια αλλά να τα κάνουμε όλα ηλεκτρονικά με το κινητό. Να συναλλάσσονται οι συνταξιούχοι με το κινητό, το 2015!
Με την προχειρότητα αυτή τελείωσε για μένα η συζήτηση. Το πρόβλημα όμως ήταν βαθύτερο από την προχειρότητα. Τα IOU που πρότεινε ο Βαρουφάκης ήταν στην ουσία ένα παράλληλο νόμισμα πληρωμής, μια μορφή εσωτερικού, εναλλακτικού νομίσματος που θα μπορούσε υποτίθεται να χρησιμοποιηθεί προσωρινά μόνο μέσα στην Ελλάδα, χωρίς να αποχωρήσει η χώρα από το ευρώ.
Όμως, ήταν προφανές πως η κυκλοφορία τους σε καμιά περίπτωση δεν θα γινόταν αποδεκτή από τους εταίρους. Μια τέτοια πρωτοβουλία από μεριάς μας θα γεννούσε αναμφισβήτητα αστάθεια και φυγή κεφαλαίων, γεγονός που θα είχε ως συνέπεια μια ντε φάκτο έξοδο από το ευρώ.
Πηγή: pagenews.gr