Η Ουκρανία, ευτυχώς, δεν μάσησε. Και η Ουάσιγκτον αναγκάστηκε να σβήσει από το τραπέζι τις πιο προκλητικές ιδέες.
Το γεγονός ότι αποσύρθηκαν προβλέψεις όπως αμνηστία για εγκλήματα πολέμου και δραστικός περιορισμός του ουκρανικού στρατού δεν είναι “διπλωματική πρόοδος”. Είναι η παραδοχή μιας χονδροειδούς γκάφας από πλευράς ΗΠΑ, οι οποίες εμφανώς υποτίμησαν το Κίεβο — και υπερεκτίμησαν την “ευελιξία” της ουκρανικής κοινωνίας.
Η νέα εκδοχή παραμένει προβληματική:το εδαφικό ζήτημα δεν λύνεται, απλώς παγώνει.Και το πάγωμα, στην πράξη, κινδυνεύει να γίνει ντε φάκτο αποδοχή των τωρινών γραμμών, κάτι που η Ρωσία θα επιχειρήσει ναεκμεταλλευτεί στο μέλλον.
Το μήνυμα της Γενεύης είναι σαφές: το Κίεβο δεν πρόκειται να χαρίσει τίποτα.
Οι ΗΠΑ μπορεί να θέλουν “διαχειρίσιμη σταθερότητα”, όμως η Ουκρανία παλεύει για την ίδια της την ύπαρξη. Και γι’ αυτό οι πιο “βολικές” για τη Μόσχα ιδέες κόπηκαν — όχι από καλή θέληση, αλλά επειδή το Κίεβο πίεσε μέχρι τέλους.
Η συμμετοχή υψηλόβαθμων Αμερικανών αξιωματούχων δίνει βάρος στη διαδικασία, όμως δεν λύνει το αυτονόητο:Καμία ειρηνευτική συμφωνία δεν έχει αξία αν η Ρωσία τη δει ως παύση για να ξαναεπιτεθεί.
Μέχρι τώρα, η Μόσχα κρατά “χαμηλούς τόνους”. Κανείς δεν πρέπει να μπερδέψει αυτή τη σιωπή με συναίνεση. Συνήθως σημαίνειότι περιμένει το καλύτερο timing.
Η αλήθεια είναι απλή:
Το πλαίσιο των 19 σημείων δεν είναι “ειρήνη”.Είναι αναγκαστική διπλωματική άμυνα — και μια προσπάθεια να μη χαθεί ο γεωπολιτικός έλεγχος.
Αν η Ρωσία απορρίψει το σχέδιο;Τότε το δίλημμα επανέρχεται ωμά:Ειρήνη υπό όρους ή σύγκρουση χωρίς φρένα.
Πηγή: pagenews.gr