Τα εν οίκω μη εν δήμω!

Υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται, γράφει ο Δημήτρης Μιχαλέλης στο pagenews.gr.

Δυο ενδιαφέρουσες «ατάκες», μια του Πρωθυπουργού και μια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα μπορούσαν να δείξουν το δρόμο για τα…μελλούμενα! «Κάθε πολιτική διαφωνία σταματά εκεί που ξεκινά το συμφέρον της Πατρίδας» είπε -και πολύ ορθώς- ο Κυριάκος Μητσοτάκης. «Εθνικό ό,τι είναι αληθινό» είπε ο Αλέξης Τσίπρας και πώς να διαφωνήσει κάποιος μαζί του όταν ο Εθνικός ποιητής Διονύσιος Σολωμός το έχει πρώτος πει. Η πλήρης αλήθεια, βεβαίως, είναι ότι η σοφή ρήση του Διονύσιου Σολωμού είναι: «Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί Εθνικό, ό,τι είναι αληθινό».

Άρα, μιλάμε για τις πλέον κεντρικές έννοιες: Έθνος και Πατρίδα, τις οποίες νοηματοδοτούν -αν τους αιώνες- πράξεις και ενέργειες των πολιτικών.

Μάχες συμβόλων

Δυστυχώς, οι δυο αυτές κορυφαίες έννοιες στην Ελληνική πολιτική, ιδίως τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει εργαλεία είτε εκμετάλλευσης από πατριδοκάπηλους και μεταπράτες εθνικοφροσύνης, είτε χλευασμού και αποδόμησης από εμπόρους «αριστεροσύνης». Έτσι, φθάσαμε σε σημείο, η Σημαία, επι παραδείγματι, να αποτελεί αναγκαίο «ντεκόρ» ανόητων -αν όχι επικίνδυνων- λαϊκών κινητοποιήσεων, προκειμένου να προσδώσουν τα λάβαρα «νόημα» και αξία στη διεκδίκηση… Από την άλλη πλευρά, φθάσαμε επίσης στο σημείο τα…ντεσιμπέλ του χλευασμού των εθνικών συμβόλων να αποτελούν πειστήριο «επαναστατικότητας», ή ριζοσπαστισμού…

Τι σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την αμυντική θωράκιση της χώρας; Απόλυτη! Διότι η αμυντική θωράκιση είναι συνυφασμένη με το Έθνος και την Πατρίδα. Σίγουρα το πεδίο της Βουλής δίνει τη δυνατότητα στα κόμματα και στους αρχηγούς τους να ξεδιπλώσουν και τη ρητορική τους δεινότητα και το σχέδιό τους. Έτσι, ο μεν Πρωθυπουργός χθες εξήγησε το σχέδιό του στο οποίο η ασφάλεια έχει άμεση σύνδεση με την ανάπτυξη. Ενώ από την πλευρά του, ο Αλέξης Τσίπρας αντέτεινε τα επιχειρήματα του κόμματός του, τα οποία είναι αλήθεια, ότι μπέρδεψαν και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ως προς την καθαρότητα του μηνύματος που εξέπεμπαν…

Θα μπορούσε εύκολα να γίνει αποτίμηση, για «νικητές» και «χαμένους». Ήδη το pagenews.gr και ο Βαγγέλης Παπαδημητρίου έχουν επιχειρήσει το πρώτο ταμείο, ιδίως για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το πραγματικό διακύβευμα

Όμως, το ζητούμενο σ αυτήν τη συζήτηση δεν είναι μόνο το «κομματικό ταμείο», ή αν βγήκε νόημα απ’ όσα υποστηρίζουν τα κόμματα. Το ζητούμενο, λόγω του θέματος, ήταν κάτι πολύ σημαντικότερο και είχε να κάνει με την ασφάλεια και την εικόνα της χώρας.

Δεν ξέρω αν και πόσοι είναι σίγουροι σήμερα, ότι η χθεσινή συζήτηση βοήθησε προς αυτήν την κατεύθυνση…

Και ίσως είναι η στιγμή που θα πρέπει να αναρωτηθεί -στα σοβαρά- το πολιτικό σύστημα αν τέτοιες συζητήσεις και σε τόσο και τέτοιο βάθος πρέπει να γίνονται στη Βουλή και σε ανοιχτές διαδικασίες. Διότι σε τέτοιες συζητήσεις μπορεί να διατυπωθούν είτε απίθανες απόψεις (που εξυπηρετούν εθνικιστικά ξεσπάσματα) είτε να υπάρξουν γλωσσικά ατοπήματα (όπως θα ήταν καλό να θεωρήσουμε την αναφορά του Γιώργου Τσίπρα περί «αυτοσκοπού», που μάλλον θα εννοούσε ότι δεν είναι μονόδρομος, ή πανάκεια…). Παράλληλα, -και μέσα στο αντιπολιτευτικό κρεσέντο- μπορεί να παρατηρηθούν πολιτικά ολισθήματα, όπως αυτό του κ. Τσίπρα, που αντί για τη Βουλή κάλεσε τον Πρωθυπουργό σε τηλεοπτικό ντημπέιτ!

Αυτοπροστασία

Απολύτως αποδεκτό, στο πλαίσιο της…τηλεοπτικής Δημοκρατίας, να διατυπώνονται τέτοιες απόψεις. Όμως όχι για όλα τα θέματα! Και σίγουρα όχι για τα Εθνικά…

Πέρα όμως από τα παραπάνω, τι αλήθεια προσφέρουν τόσο εξαντλητικές συζητήσεις στη Βουλή με πληροφορίες και λεπτομέρειες για Εθνικά και εξοπλιστικά θέματα; Δεν θα ήταν καλύτερο αυτές οι συζητήσεις να γίνονταν πίσω από κλειστές πόρτες και με την παρουσία ειδικών; Μπορεί η Άμυνα και η Ασφάλεια της χώρας να γίνεται πεδίο ανοιχτής αντιπαράθεσης;

Πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους ότι δεν συνορεύει η Ελλάδα με το Λιχτενστάιν. Και ναι μεν, όσα συζητούνται στη Βουλή μπορεί να μην είναι «απόρρητα», αλλά εν πάση περιπτώσει στον «πόλεμο» της διπλωματίας υπάρχουν πολλά όπλα: η παραπλάνηση, η κάλυψη, ο αποπροσανατολισμός, η προστασία των μυστικών, η μη αποκάλυψη θέσεων και προθέσεων, όπως και πολλά άλλα. Κυρίως όμως υπάρχει το μέγιστο καθήκον: η προστασία του Έθνους και της Πατρίδας, από…αδέσποτες πολιτικές απόψεις, χειρότερες από σφαίρες!