Ουκρανία: Ο Πούτιν θα διαπραγματευτεί μόνο αν επικρατήσει επιχειρησιακά

Ουκρανία: Ο Βλάντιμιρ Πούτιν από την αρχή έχει δείξει πως δεν θα διαπραγματευτεί αν πρώτα δεν επικρατήσει στο πεδίο.

Από την έναρξη των συνομιλιών για την Ουκρανία, ο Βλάντιμιρ Πούτιν έδινε εντολή για προσωρινή κατάπαυση του πυρός και μετά συνέχιζε να βομβαρδίζει. Οι αναλυτές βλέποντας αυτήν την κίνηση είχαν υπολογίσει πως ο Πούτιν θέλει πρώτα να επικρατήσει στο πεδίο και μετά να διαπραγματευτεί.

Όσο προχωρούν οι μέρες και συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις, ο Βλάντιμιρ Πούτιν δείχνει να επιβραδύνει τις συνομιλίες, θέλοντας να κερδίσει χρόνο, ενώ την ίδια ώρα δείχνει πως εκείνος έχει κάθε πρόθεση να διαπραγματευτεί.

Ο διακαής πόθος για την Μαριούπολη

Το τελεσίγραφο του ρωσικού στρατού ήταν κάτι αναμενόμενο με βάση τον παραπάνω συλλογισμό ακριβώς γιατί η πόλη είναι εξαιρετικής σημασίας για την Ουκρανία. Εάν, και όταν, η Ρωσία πάρει τον πλήρη έλεγχο της Μαριούπολης, αυτό θα απελευθερώσει σχεδόν 6.000 άνδρες από τα στρατεύματά της, οι οποίοι θα ενισχύσουν άλλα ρωσικά μέτωπα γύρω από την Ουκρανία.

Υπάρχουν πολλές δυνατότητες ως προς το πού θα μπορούσαν να επανατοποθετηθούν: στα βορειοανατολικά για να συμμετάσχουν στη μάχη για την περικύκλωση και την καταστροφή των τακτικών ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας που πολεμούν τους αυτονομιστές υπέρ του Κρεμλίνου στην περιοχή του Ντονμπάς, προς τα δυτικά για να ωθήσει προς την Οδησσό, η οποία θα ήταν η τελευταία σημαντική διέξοδος της Ουκρανίας στη Μαύρη Θάλασσα.

Ο στραγγαλισμός της ουκρανικής οικονομίας

Η Μαριούπολη υπήρξε από καιρό ένα στρατηγικά σημαντικό λιμάνι στην Αζοφική Θάλασσα, μέρος της Μαύρης Θάλασσας. Είναι το μεγαλύτερο λιμάνι στην περιοχή της Αζοφικής Θάλασσας και έδρα ενός σημαντικού εργοστασίου σιδήρου και χάλυβα.

Σε κανονικούς καιρούς, η Μαριούπολη είναι βασικός εξαγωγικός κόμβος για τον χάλυβα, τον άνθρακα και το καλαμπόκι της Ουκρανίας που προορίζονται για πελάτες στη Μέση Ανατολή και όχι μόνο.

Εδώ και οκτώ χρόνια, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Μόσχα το 2014, η πόλη βρίσκεται “στριμωγμένη” μεταξύ των ρωσικών δυνάμεων σε αυτή τη χερσόνησο και των αυτονομιστών υπέρ του Κρεμλίνου στις αποσχισθείσες αυτοανακηρυχθείσες δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ. Η απώλεια της Μαριούπολης θα ήταν σημαντικό πλήγμα για ό,τι έχει απομείνει από την οικονομία της Ουκρανίας.

Το Plan B του Πούτιν

Αφού η παρέλαση των ρωσικών στρατευμάτων και η γρήγορη διάλυση της ουκρανικής κυβέρνησης απέτυχε οι Ρώσοι προχωρούν στο Plan B. Σύμφωνα με άρθρο των New York Times, το σχέδιο Β προβλέπει ότι ο ρωσικός στρατός στοχεύει σκόπιμα Ουκρανούς αμάχους, πολυκατοικίες, νοσοκομεία, επιχειρήσεις, ακόμη και καταφύγια -όλα αυτά συνέβησαν τις τελευταίες εβδομάδες- με σκοπό να προτρέψει τους Ουκρανούς να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, δημιουργώντας μια τεράστια προσφυγική κρίση στο εσωτερικό της Ουκρανίας και, ακόμη πιο σημαντικό, μια μαζική προσφυγική κρίση στις γειτονικές χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ.

Ο Πούτιν πιθανότατα ελπίζει ότι, αν και αυτό το σχέδιο ενδεχομένως περιλαμβάνει τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου που θα μπορούσαν να καταστήσουν τον ίδιο και το ρωσικό κράτος μόνιμους παρίες, η ανάγκη για ρωσικό πετρέλαιο, φυσικό αέριο και σιτάρι -και για τη βοήθεια της Ρωσίας στην αντιμετώπιση περιφερειακών ζητημάτων όπως η επικείμενη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν- σύντομα θα ανάγκαζε τον κόσμο να επιστρέψει στις συναλλαγές με τον αναγκαίο κακό – Πούτιν.

Το σχέδιο Β του Πούτιν φαίνεται να εκτυλίσσεται όπως έχει προγραμματιστεί. Το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων, AFP, ανέφερε από το Κίεβο την Κυριακή: «Περισσότεροι από 3,3 εκατομμύρια πρόσφυγες έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία από την έναρξη του πολέμου – η ταχύτερα εξελισσόμενη προσφυγική κρίση στην Ευρώπη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο – η συντριπτική τους πλειονότητα είναι γυναίκες και παιδιά, σύμφωνα με στον ΟΗΕ. Άλλα 6,5 εκατομμύρια πιστεύεται ότι έχουν εκτοπιστεί εντός της χώρας».

Το σχέδιο του Ζελένσκι

Το σχέδιο Β του Πούτιν, ωστόσο, προσκρούει στον Μπάιντεν και τον Ζελένσκι. Το σχέδιο Α του Ζελένσκι, το οποίο υποπτεύομαι ότι εκτυλίσσεται ακόμα καλύτερα από ό,τι ήλπιζε, είναι να πολεμήσει τον ρωσικό στρατό μέχρι την ισοπαλία στο έδαφος, να διαρρήξει τη βούλησή του και να αναγκάσει τον Πούτιν να συμφωνήσει με τους όρους του Ζελένσκι για μια ειρηνευτική συμφωνία — με μόνο ελάχιστο να κρατά τα προσχήματα για τον ηγέτη του Κρεμλίνου.

Παρά τη βάρβαρη αιματοχυσία και τους βομβαρδισμούς από τις ρωσικές δυνάμεις, ο Ζελένσκι -σοφά- εξακολουθεί να ρίχνει ματιές σε μια διπλωματική λύση, πιέζοντας πάντα για διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν ενώ συσπειρώνει τις δυνάμεις και τον λαό του.

Οι Times ανέφεραν την Κυριακή ότι «ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φτάσει σε αδιέξοδο έπειτα από περισσότερες από τρεις εβδομάδες συγκρούσεων, με τη Ρωσία να καταγράφει μόνο οριακά κέρδη και να στοχεύει ολοένα και περισσότερο αμάχους, σύμφωνα με αναλυτές και Αμερικανούς αξιωματούχους. “Οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν κερδίσει την αρχική ρωσική εκστρατεία αυτού του πολέμου”, ανέφερε σε ανάλυσή του το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου, ένα ερευνητικό ινστιτούτο με έδρα την Ουάσιγκτον. Οι Ρώσοι δεν έχουν το ανθρώπινο δυναμικό ή τον εξοπλισμό για να καταλάβουν το Κίεβο, την πρωτεύουσα ή άλλες μεγάλες πόλεις όπως το Χάρκοβο και την Οδησσό, κατέληξε η μελέτη».