Οι άλλοι “Ναπολέοντες”
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σκοτ εμπνέεται από την εποχή του Βοναπάρτη. Το ντεμπούτο του, “Οι Μονομάχοι” (1977), τοποθετείται την περίοδο των Ναπολεόντειων Πολέμων και έχει ως ήρωες δύο άντρες που μονομαχούν ξανά και ξανά, σε βάθος χρόνων, εξαιτίας μιας διαφωνίας. Επίσης, δεν είναι ο μόνος σκηνοθέτης που θέλησε να μεταφέρει τη ζωή του Ναπολέοντα στη μεγάλη οθόνη. Διασημότερα παραδείγματα, ο Γάλλος Αμπέλ Γκανς, ο οποίος υπογράφει τη μνημειώδη βουβή βιογραφία “Ναπολέων” (1927), διάρκειας πεντέμισι ωρών(!), και ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Τη δεκαετία του ’70 ο δημιουργός της “Οδύσσειας του Διαστήματος” είχε εργαστεί εντατικά για να φέρει εις πέρας το “ναπολεόντειο” όραμά του, όμως το κόστος της παραγωγής κατέστη απαγορευτικό ακόμα και για εκείνον. Μικρό το κακό, βέβαια, αν σκεφτούμε πως η έρευνά του τον οδήγησε στο σπουδαίο “Μπάρι Λίντον” (1975). Έτσι, λοιπόν, ο Σκοτ μπορεί να καυχιέται ότι κατάφερε αυτό που στάθηκε ανέφικτο για τον ομότεχνό του. Αρκεί να μη συνεχίσει τα κακεντρεχή σχόλια στον Τύπο, όπως αυτό για τους Γάλλους που δεν αντέχουν ούτε τα άντερά τους, τα οποία ίσως προκαταλάβουν πολλούς και εκτροχιάσουν την πορεία της ταινίας στις αίθουσες…
