Πηγή Φωτογραφίας: The Pionneer, Keine Bürgernähe“: Parteikollegen kritisieren Alice Weidel
Pagenews.gr / Policy Briefs / Ευρώπη: Η άνοδος της ακροδεξιάς, απειλή για την οικονομική σταθερότητα
«Δεν χρειάζεται να είσαι ο Τζορτζ Σόρος για να προβλέψεις ότι οι επενδυτές ομολόγων θα δοκιμάσουν τη συνοχή στην οικονομία της Ευρωζώνης αν εκλεγεί η Εθνική Συσπείρωση στη Γαλλία»
Μέχρι το 2027 η σκληρή Δεξιά θα μπορούσε να κυβερνά κράτη των οποίων η συνολική οικονομία τους αντιστοιχεί σχεδόν στο μισό του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Κάτι τέτοιο, όμως προειδοποιεί ο Economist, θα ήταν βαρύ πλήγμα για την ευημερία των Ευρωπαίων.
Σκιαγραφώντας την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας, το βρετανικό περιοδικό σημειώνει πως μόνο καλά δεν διοικήθηκε τα τελευταία χρόνια.
Το ετήσιο ΑΕΠ αυξάνεται μόλις κατά 1%. Η απόδοση του 30ετούς βρετανικού κρατικού ομολόγου έφτασε στις 2 Σεπτεμβρίου το 5,7%, το υψηλότερο επίπεδο εδώ και πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα.
Αφού ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, Φρανσουά Μπαϊρού, ανακοίνωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του για τις 8 Σεπτεμβρίου, η απόδοση του 30ετούς γαλλικού ομολόγου έφτασε το 4,46%, το υψηλότερο επίπεδο από το 2008. Η Γερμανία, άλλοτε η ατμομηχανή της ηπείρου, έχει μετά βίας αναπτυχθεί από το 2019.
To ζοφερό αυτό ιστορικό ενισχύει το επιχείρημα της σκληρής δεξιάς ότι η Ευρώπη χρειάζεται μια νέα προσέγγιση. Ωστόσο, ο Economist προειδοποιεί ότι η αλλαγή που προτείνει η Δεξιά θα φέρει μια περίοδο ακόμη χειρότερης οικονομικής διαχείρισης
«Η άμεση απειλή είναι ο τρόπος που η σκληρή δεξιά χρησιμοποιεί την εξουσία. Χλευάζει την τεχνοκρατική διαχείριση, υπόσχεται να προστατεύσει τους ψηφοφόρους από τον ανταγωνισμό και την «δημιουργική καταστροφή» και αντ’ αυτού προσφέρει έναν ελκυστικό συνδυασμό παροχών και φοροελαφρύνσεων».
Μια καθαρή εκλογική επιτυχία θα σήμαινε περισσότερη οικονομική στασιμότητα ή ακόμη και διαδοχικές αναταράξεις στις αγορές ομολόγων.
Η έμμεση απειλή σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό είναι ότι σε κάποιες χώρες τα κεντρώα κόμματα αποφεύγουν δύσκολες μεταρρυθμίσεις και μιμούνται πολιτικές των άκρων.
«Πρόκειται για ένα ύφος διακυβέρνησης που κινδυνεύει να επισπεύσει ακριβώς τη νίκη της σκληρής δεξιάς που υποτίθεται θέλουν να αποφύγουν».
Που ελλοχεύουν όμως οι κίνδυνοι;
Παραδόξως, τα κόμματα της σκληρής δεξιάς, όπως σημειώνει ο Economist, στην πραγματικότητα αντιστέκονται και τα ίδια σε αλλαγές απομακρύνοντας κάθε πιθανότητα ανάπτυξης.
Αυτό συμβαίνει διότι όσο πλησιάζουν την εξουσία ρίχνουν νερό στο κρασί τους. Για παράδειγμα, στην Ιταλία η Τζόρτζια Μελόνι υπήρξε σχετικά μετριοπαθής, συμπεριλαμβανομένης της στάσης της απέναντι στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα, όμως απέφυγε μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν την ανάπτυξη, αλλά σύμφωνα με το περιοδικό, θα δυσαρεστούσαν τους ψηφοφόρους της.
«Επίσης, οι προτάσεις για εγκατάλειψη του ευρώ ή έξοδο από την EE είναι πλέον κυρίως συμβολικές (αν και η Alternative for Germany εξακολουθεί να φλερτάρει με το Dexit). Αναγνωρίζοντας ότι η Ευρώπη γηράσκει, τώρα τάσσονται υπέρ προγραμμάτων «φιλοξενούμενων εργατών» για την κάλυψη των αναγκών σε νέο εργατικό δυναμικό, αντί να κλείσουν εντελώς τα σύνορα. Πάνω απ’ όλα, θέλουν να αποφύγουν το είδος οικονομικής αναταραχής που φοβίζει τους ψηφοφόρους» υπογραμμίζει ο Economist.
«Μια επιτυχία της σκληρής δεξιάς θα εγκλώβιζε τα λιγότερο παραγωγικά χαρακτηριστικά της Ευρώπης: μεταβιβάσεις σε προνομιούχες ομάδες, προστατευτισμό και εχθρότητα προς τον ανταγωνισμό».
Μεταξύ σφύρας και άκμονος
Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται υποθετικά, καταλήγει το περιοδικό, αλλά «η σκιά τους βαραίνει την οικονομία ακόμη και σήμερα, επειδή πολλοί πολιτικοί του κέντρου είναι απρόθυμοι ή αδύναμοι να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις, φοβούμενοι ότι θα δώσουν πυρομαχικά στους αντιπάλους τους»..
Το βρετανικό περιοδικό υπενθυμίζει ότι οι προτάσεις που προώθησε πέρυσι ο Μάριο Ντράγκι δεν έχουν προχωρήσει απολύτως πουθενά.
Βλέπει ότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί βρίσκονται σε αδιέξοδο, καθώς «η αλλαγή θα τους έκανε αντιδημοφιλείς, η λιτότητα θα έστρωνε το έδαφος στις υπερβολικές υποσχέσεις της σκληρής δεξιάς» αλλά ταυτόχρονα, «η επιφυλακτικότητα σε αλλαγές -όσο δελεαστική κι αν είναι- διαιωνίζει τη σήψη που διαβρώνει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων στην πολιτική».
Το Economist διαπιστώνει ότι η αξιοθρήνητη, ηττοπαθής εναλλακτική για την Ευρώπη είναι να παραδοθεί η πρωτοβουλία στη σκληρή δεξιά.
Πηγή: Pagenews.gr
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Ιδιαιτέρως θερμή ήταν η υποδοχή του πρωθυπουργού της ΝΑΤΟϊκής Σλοβακίας στο Πεκίνο, του μόνου ηγέτη χώρας της ΕΕ που ταξίδεψε για να δει την παρέλαση στην Τιενανμέν
Σύμφωνα με τη νέα δημοσκόπηση Deutschlandtrend για το δίκτυο ARD, σε μόλις τέσσερις μήνες η γερμανική συγκυβέρνηση εμφανίζει απογοητευτική εικόνα, όπως σημειώνει η Δ. Κυρανούδη για τη dw
Κομισιόν: Παρουσίασε «ιστορικές» εμπορικές συμφωνίες της ΕΕ με Mercosur και Μεξικό, εν μέσω των δασμών Τραμπ
Η παραγωγή ελαιολάδου και οίνου μεταξύ των κερδισμένων της συμφωνίας με τη Mercosur για την οποία απαιτήθηκαν... 25 χρόνια διαπραγματεύσεων - Το άνοιγμα της μεξικανικής αγοράς στις εξαγωγές της ΕΕ και τα επόμενα βήματα για την έγκριση των δύο συμφωνιών
Το σχόλιο σας