Όταν η πολιτική δεν μένει στα χαρτιά, αλλά σώζει ζωές
Σε μια σπάνια αλλά ουσιαστική πολιτική στιγμή, ο Υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης μοιράστηκε την ιστορία ενός 12χρονου κοριτσιού που χρειάστηκε επείγουσα μεταμόσχευση μυελού των οστών στο εξωτερικό — και σώθηκε. Δεν πρόκειται για ένα ακόμα ποστάρισμα με συγκίνηση και «καρδούλες». Πρόκειται για την εφαρμογή μιας δημόσιας πολιτικής που λειτούργησε, και μάλιστα σε πραγματικό χρόνο.
Το παιδί, χτυπημένο από σπάνια ασθένεια που μέσα σε λίγες ημέρες κατέστρεψε όλα του τα λευκά αιμοσφαίρια, χρειάστηκε να μεταφερθεί σε εξειδικευμένο κέντρο της Ιταλίας. Η πρώτη μεταμόσχευση από τον μικρό αδερφό απέτυχε. Η δεύτερη, από τον πατέρα, πέτυχε. Και σήμερα – 22 Οκτωβρίου – η μικρή βγήκε από το νοσοκομείο υγιής.
Μία ανάρτηση, πολλές αναγνώσεις
Ο Γεωργιάδης, στην ανάρτησή του στο X, δεν κρύφτηκε πίσω από υπηρεσίες και θεσμούς. Ανέλαβε πολιτική ευθύνη – όχι για το πρόβλημα, αλλά για τη λύση.«Το πήραμε πάνω μας όσο περισσότερο μπορούσαμε» έγραψε.
Μίλησε για τον ρόλο του Υπουργείου, του ΕΟΠΥΥ, για τον εαυτό του, για τον Υφυπουργό Μάριο Θεμιστοκλέους. Δεν αναφέρθηκε γενικά σε «κρατική μέριμνα» ή «δομές». Μίλησε με ονόματα και πράξεις. Σε μια Ελλάδα που έχει μάθει να περιμένει ουρές, εγκρίσεις και καθυστερήσεις, η παραδοχή αυτή δείχνει κάτι απλό: ότι η κρατική μηχανή μπορεί να κινηθεί όταν υπάρχει πολιτική βούληση.
Ο ΕΟΠΥΥ ως κρίσιμο εργαλείο
Η επιτυχία αυτής της υπόθεσης πέρασε και από τον ΕΟΠΥΥ. Ο Οργανισμός, συχνά αντικείμενο κριτικής, λειτούργησε εδώ ως μηχανισμός ζωής. Η έγκριση, η μεταφορά, η συνεργασία με το εξωτερικό, όλα έγιναν με ταχύτητα και ευστοχία. Όταν ο Οργανισμός αξιοποιείται σωστά, παύει να είναι ένας «γραφειοκρατικός γίγαντας» και γίνεται εργαλείο κρατικής αποτελεσματικότητας.
Ο Άδωνις δείχνει να καταλαβαίνει αυτό τον ρόλο: να πολιτεύεται όχι μόνο με λόγια, αλλά με εξατομικευμένη διοίκηση— κάτι που λείπει διαχρονικά από το ελληνικό κράτος.
Ανθρώπινο, αλλά και πολιτικό
Η δημοσιοποίηση του μηνύματος της οικογένειας είχε συγκίνηση, αλλά και σαφή πολιτική στόχευση. Δεν έγινε για να προκαλέσει δάκρυ, αλλά για να λειτουργήσει ως κινητοποίηση:«Οι ίδιοι θέλουν τη δημοσίευση για να παρακινήσουν κι άλλους να γίνουν δότες…»
Εδώ, η πολιτική βρίσκει τον κοινωνικό της ρόλο: ενεργοποιεί την κοινωνία, δημιουργεί παράδειγμα, χτίζει κουλτούρα. Η δημόσια υγεία δεν είναι μόνο γιατροί και προμήθειες. Είναι σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον πολίτη και το κράτος. Και αυτή, στην περίπτωση του Άδωνι, αποτυπώνεται ξεκάθαρα.
Ας είμαστε ειλικρινείς: ο Γεωργιάδης δεν είναι ουδέτερη προσωπικότητα. Πολώνει, προκαλεί, συγκρούεται. Όμως αυτή τη φορά, στέκεται καθαρά ως Υπουργός που παίρνει απόφαση και βλέπει αποτέλεσμα. Δεν καλύφθηκε πίσω από το «σύστημα». Δεν άφησε το θέμα στους «αρμοδίους». Έδρασε – και φαίνεται.
Και αυτή η πράξη είναι πολιτική απόφαση. Όχι μόνο για τη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά ως πρότυπο παρεμβατικής διοίκησης. Η υπουργική καρέκλα, για μια φορά, δεν ήταν απλώς ρυθμιστική – έγινε εκτελεστική.
Όχι άλλη θεωρία – πράξεις
Η ιστορία της μεταμόσχευσης δεν είναι τυχαία. Ούτε είναι μεμονωμένο success story. Είναι απόδειξη ότι όταν υπάρχει πρόθεση, η Δημόσια Υγεία δεν είναι απλώς «ζήτημα συστήματος», αλλά θέμα πολιτικής απόφασης. Και σε αυτή την περίπτωση, η απόφαση πάρθηκε και απέδωσε.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης, όσο κι αν ενοχλεί με τη ρητορική του ή το στυλ του, έκανε αυτό που απαιτεί η συγκυρία: μπήκε μπροστά, όχι για να φωτογραφηθεί, αλλά για να λειτουργήσει ο μηχανισμός. Και σε μια εποχή που οι περισσότεροι απλώς παρατηρούν, αυτό είναι πολιτική με υπόσταση.
Πηγή: pagenews.gr