Ο Γιόβιτς «αφεντικό» στη Λεωφόρο: ο ηγέτης που έψαχνε η ΑΕΚ και ο Νίκολιτς τρίβει τα χέρια του
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 17 '
Πηγή Φωτογραφίας: EUROKINISSI//Ο Γιόβιτς «αφεντικό» στη Λεωφόρο: ο ηγέτης που έψαχνε η ΑΕΚ και ο Νίκολιτς τρίβει τα χέρια του
Η εβδομάδα που «έχτισε» τον ηγέτη της ΑΕΚ
Η ΑΕΚ έκλεισε μια από τις πιο απαιτητικές εβδομάδες της σεζόν με τον ιδανικό τρόπο: τρεις νίκες, απέναντι σε Άρη, Φιορεντίνα και Παναθηναϊκό. Το διπλό στο «Αρτέμιο Φράνκι» θα μείνει στην ιστορία, αλλά το 3-2 στη Λεωφόρο ήταν το παιχνίδι που σφράγισε – αγωνιστικά και ψυχολογικά – το ποιος κάνει κουμάντο μπροστά στην επίθεση της Ένωσης αυτή τη στιγμή.
Ο Λούκα Γιόβιτς δεν έκανε απλώς χατ-τρικ. Έκανε ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνει ένας ηγέτης σε ντέρμπι: πήρε πάνω του τις κρίσιμες στιγμές, δεν κρύφτηκε όταν η μπάλα «έκαιγε» και έδωσε στην ΑΕΚ ένα τεράστιο τρίποντο σε ξένη, καυτή έδρα.
Για τον Μάρκο Νίκολιτς, αυτό το παιχνίδι ήταν κάτι παραπάνω από μία νίκη. Ήταν η πρώτη πραγματικά ολοκληρωμένη απόδειξη ότι ο Σέρβος φορ μπορεί να γίνει ο επιθετικός γύρω από τον οποίο θα στηθεί η ΑΕΚ της δικής του εποχής.
Ο Γιόβιτς ως καθαρός «φουνταριστός» – και ως καθαρός ηγέτης
Σε αντίθεση με άλλα ματς, όπου ο Γιόβιτς κινήθηκε πολύ περιφερειακά, στο ντέρμπι της Λεωφόρου λειτούργησε σαν κλασικός φουνταριστός. Με τους Ζίνι και Πιερό εκτός μάχης, ο Σέρβος κλήθηκε να παίξει μόνος του στην κορυφή, να κρατήσει μπάλα, να γίνει στόχος για την πρώτη πάσα, να είναι σημείο αναφοράς μέσα στην περιοχή.
Στο πρώτο γκολ, παίρνει τη θέση που πρέπει, την στιγμή που πρέπει. Η σέντρα του Ρότα είναι ιδανική, αλλά η κεφαλιά – σκαστή, υποδειγματική, με σωστό timing – είναι εκτέλεση μεγάλης κλάσης. Εκεί φαίνεται το ένστικτο φορ που δεν πανικοβάζεται, δεν βιάζεται, αλλά τελειώνει τη φάση με σιγουριά.
Στο δεύτερο γκολ, η φάση είναι ολόκληρη δική του. Πατάει περιοχή, προστατεύει την μπάλα, κερδίζει το πέναλτι από τον Τουμπά. Η εικόνα του πριν την εκτέλεση είναι χαρακτηριστική: πρόσωπο ήρεμο, βλέμμα σταθερό, καμία σχέση με το άγχος που πρόδιδε ο Σβιντέρσκι στη δική του εκτέλεση νωρίτερα.
Επιλέγει «πανένκα» σε ντέρμπι, εκτός έδρας, σε γεμάτη Λεωφόρο, με το σκορ στο 0-1 και την πίεση στο κόκκινο. Δεν είναι απλώς τεχνική επιλογή, είναι δήλωση αυτοπεποίθησης. Ένας ηγέτης που δεν φοβάται να βάλει την υπογραφή του στην πιο ευαίσθητη φάση ενός ημιχρόνου.
Κι έρχεται το τρίτο γκολ, στο 90+3’, όταν το παιχνίδι κρέμεται από μία κλωστή. Ο Κοϊτά εκμεταλλεύεται την ολιγωρία του Πάλμερ–Μπράουν, παίρνει το πέναλτι από τον Ντραγκόβσκι και ξαφνικά όλα παγώνουν: η ΑΕΚ έχει την ευκαιρία να «σκοτώσει» το ντέρμπι, αλλά ταυτόχρονα όλοι γνωρίζουν ότι ένα χαμένο πέναλτι σε αυτή τη στιγμή μπορεί να γίνει πληγή.
Ο Γιόβιτς δεν διστάζει ούτε δευτερόλεπτο. Παίρνει την μπάλα, δεν κοιτάει κανέναν, στήνει, εκτελεί, σκοράρει. Σε μια βραδιά όπου ο Παναθηναϊκός έχει ήδη δει τον Στρακόσα να πιάνει πέναλτι του Σβιντέρσκι, ο Σέρβος της ΑΕΚ στέλνει την μπάλα ξανά στα δίχτυα και την Ένωση… στα ουράνια.
Περισσότερο από γκολ: μονομαχίες, τρέξιμο και νοοτροπία ντέρμπι
Ο Νίκολιτς το είπε καθαρά στη συνέντευξη Τύπου: ο Γιόβιτς δεν κέρδισε το ντέρμπι μόνο με τα γκολ του. Οι μονομαχίες του στο ψηλό παιχνίδι, το τρέξιμο στο πρέσινγκ, η επιμονή του να κυνηγάει χαμένες μπαλιές, ήταν στοιχεία που έδειχναν έναν παίκτη αποφασισμένο να «ματώσει» για την ομάδα του.
Δεν κέρδισε όλες τις μάχες, ούτε καν τις περισσότερες, αλλά δεν άφησε καμία φάση χωρίς να μπει μέσα. Δεν είχε την άσχημη εικόνα κάποιων προηγούμενων ματς – όπως στο Φάληρο – που έμοιαζε αποκομμένος από το παιχνίδι. Αντίθετα, στη Λεωφόρο ήταν διαρκώς μέσα στην ιστορία του αγώνα.
Αυτή η νοοτροπία είναι που θέλει να βλέπει ο Νίκολιτς: ένας φορ που δεν ζει μόνο για το «τελευταίο άγγιγμα», αλλά στήνει το κορμί του, τρώει κλωτσιές, ανοίγει χώρους, δίνει ανάσες στην ομάδα του. Κι όταν συνδυάζονται αυτά με τρία γκολ σε ντέρμπι, τότε μιλάμε για βραδιά ηγέτη.
Η ΑΕΚ του Νίκολιτς και ο «πύργος ελέγχου» στην κορυφή
Ο Σέρβος τεχνικός έχει πει επανειλημμένα ότι το ιδανικό του πλάνο είναι η ΑΕΚ να παίζει με δύο επιθετικούς. Το ντέρμπι στη Λεωφόρο, όμως, τον βρήκε με δεμένα χέρια: Ζίνι τραυματίας, Πιερό εκτός μέχρι το νέο έτος. Ο Γιόβιτς ήταν η μοναδική καθαρή λύση κορυφής.
Σε τέτοιες συνθήκες, ο εύκολος δρόμος για έναν φορ είναι να «κρυφτεί» πίσω από τις δικαιολογίες: κούραση, διαδοχικά ματς, περιορισμένες βοήθειες. Ο Γιόβιτς έκανε το ακριβώς αντίθετο. Έπαιξε για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι βασικός, πήρε πρωτοβουλίες, δεν φοβήθηκε την ευθύνη της τελευταίας φάσης.
Τώρα, η μεγάλη πρόκληση για τον Νίκολιτς είναι η διαχείριση. Ο Γιόβιτς έδειξε ότι μπορεί να σηκώσει την ΑΕΚ στην πλάτη του, αλλά κανείς επιθετικός δεν αντέχει να παίζει συνεχόμενα 90λεπτα σε τέτοια ένταση χωρίς σωστή προσαρμογή. Μέχρι να επιστρέψει ο Ζίνι και να είναι απόλυτα έτοιμος ο Πιερό, ο προπονητής θα πρέπει να βρει τρόπους να τον προστατέψει, χωρίς να χάσει η ομάδα την επιθετική της ισχύ.
Τι κρατάει και τι πετάει η ΑΕΚ από τη Λεωφόρο
Στο πρώτο μέρος, η ΑΕΚ ήταν η ομάδα που έλεγξε το ντέρμπι. Κράτησε μπάλα, έκοψε τον ρυθμό του Παναθηναϊκού, απείλησε δομημένα και βρήκε τα δύο γκολ μέσα από σωστές αποφάσεις και καλές μεταβάσεις. Ο μόνος που την «πόνεσε» ήταν ο Τετέ, κυρίως στη φάση του πέναλτι που κέρδισε από τον Πήλιο.
Με την έναρξη του δεύτερου μέρους, η ΑΕΚ έμοιαζε να έχει το ματς εκεί που το θέλει: προβάδισμα δύο τερμάτων, καλή οργάνωση πίσω από την μπάλα, έλεγχο του ρυθμού. Όταν ο Γκατσίνοβιτς κερδίζει την αποβολή του Τουμπά και η Ένωση παίζει με παίκτη παραπάνω, το λογικό θα ήταν να καθαρίσει το παιχνίδι, όχι να το αφήσει να… ζήσει.
Κι όμως, ακολουθεί μια περίοδος όπου ο Παναθηναϊκός ξαναμπαίνει στο ματς, μειώνει με τον Τετέ, ισοφαρίζει με τον Τζούριτσιτς και κάνει τη Λεωφόρο να… κατηφορίζει. Η ΑΕΚ δείχνει να χάνει την ηρεμία της, δεν διαβάζει καλά τις στιγμές και δεν εκμεταλλεύεται το αριθμητικό πλεονέκτημα όπως θα έπρεπε.
Αυτό είναι ένα κομμάτι που ο Νίκολιτς σίγουρα θα κρατήσει για να δουλέψει. Ο ίδιος το απέδωσε – εύλογα σε ένα βαθμό – στην έλλειψη φρεσκάδας και λύσεων από τον πάγκο. Οι αλλαγές δεν έδωσαν ό,τι περίμενε, η ομάδα δεν μπόρεσε να «κλειδώσει» το ματς και βρέθηκε να παλεύει και με το σκορ και με την ψυχολογία.
Η ουσία, όμως, είναι ότι όταν έφτασε η ώρα του μεγάλου τεστ χαρακτήρα, η ΑΕΚ είχε στην κορυφή της επίθεσης έναν ποδοσφαιριστή έτοιμο να πάρει την ευθύνη. Κι αυτό, σε ένα ντέρμπι που λίγο έλειψε να ξεφύγει από τον έλεγχό της, κάνει όλη τη διαφορά.
Ο Γιόβιτς έδειξε τον δρόμο – ο Νίκολιτς πρέπει να τον ακολουθήσει
Το βράδυ της Λεωφόρου ήταν η στιγμή που ο Λούκα Γιόβιτς πέρασε από το στάδιο της «μεγάλης επένδυσης» στο στάδιο του ηγέτη. Η ΑΕΚ δεν κέρδισε απλώς ένα ντέρμπι, κέρδισε έναν φορ που έδειξε ότι μπορεί να σταθεί στο ύψος του ονόματος και της φανέλας του.
Ο Νίκολιτς έχει κάθε λόγο να τρίβει τα χέρια του. Έχει μπροστά του έναν επιθετικό σε ηλικία και φάση καριέρας που του επιτρέπουν να γίνει ο άξονας γύρω από τον οποίο θα χτιστεί η επιθετική φιλοσοφία της ΑΕΚ. Το μόνο που απομένει είναι η σωστή διαχείριση, η στήριξη και η συνέχιση της δουλειάς που έχει ήδη αρχίσει.
Γιατί αν κάτι απέδειξε αυτό το 2-3 στη Λεωφόρο, είναι ότι όταν ο Γιόβιτς βρίσκεται στον «κόσμο» του, η ΑΕΚ έχει κάθε δικαίωμα να ονειρεύεται. Και σε τέτοια ντέρμπι, οι ομάδες που έχουν τον πραγματικό ηγέτη στην κορυφή, είναι συνήθως αυτές που στο τέλος χαμογελούν.
Πηγή: Pagenews.gr
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
![Βαθμολογία Super League [1/12]: Πως διαμορφώθηκε ο πίνακας για τη μάχη του τίτλου](https://cdn.pagenews.gr/wp-content/uploads/2025/11/superleague-200x145.jpg)
Το σχόλιο σας