ΗΠΑ «μαλακώνουν» για τη Ρωσία: Γιατί το Κρεμλίνο πανηγυρίζει τη νέα στρατηγική ασφαλείας

Τι αλλάζει στη στρατηγική εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ

Η νέα αναθεώρηση της στρατηγικής εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ από την κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή ρητορικής απέναντι στη Ρωσία. Για πρώτη φορά μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και την εισβολή στην Ουκρανία το 2022, η Μόσχα δεν χαρακτηρίζεται πλέον «άμεση απειλή» στα επίσημα κείμενα της Ουάσινγκτον.

Η επικαιροποιημένη στρατηγική, ένα κείμενο 29 σελίδων, υιοθετεί πιο ήπιο τόνο και μιλά για «περιορισμένη συνεργασία» με τη Ρωσία, κυρίως σε θέματα στρατηγικής σταθερότητας και ελέγχου των εξοπλισμών. Αν και εξακολουθεί να αναγνωρίζει ότι οι ενέργειες της Μόσχας στην Ουκρανία αποτελούν σοβαρή ανησυχία για την ασφάλεια, η γλώσσα δεν είναι πλέον αυτή της ευθείας σύγκρουσης, αλλά της διαχείρισης και διαπραγμάτευσης.

Το Κρεμλίνο βλέπει «θετικό βήμα» – Τι λέει ο Πεσκόφ

Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη αντίδραση από τη Μόσχα ήταν εμφανώς ικανοποιημένη. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, χαιρέτισε τη νέα διατύπωση, υπογραμμίζοντας ότι η στρατηγική δεν χρησιμοποιεί πλέον τον όρο «άμεση απειλή» για τη Ρωσία και αντίθετα καλεί σε συνεργασία για ζητήματα στρατηγικής σταθερότητας.

«Το θεωρούμε θετικό βήμα», δήλωσε, αφήνοντας ωστόσο να εννοηθεί ότι η Μόσχα θα μελετήσει αναλυτικά το κείμενο πριν καταλήξει σε συνολική αποτίμηση. Η ρωσική ηγεσία βλέπει στη νέα στρατηγική μια πιθανή ευκαιρία για αποκλιμάκωση της ρητορικής και – ενδεχομένως – επανεκκίνηση κάποιου είδους διαλόγου με τις ΗΠΑ, ειδικά σε μια συγκυρία όπου ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει μπει σε παρατεταμένο αδιέξοδο.

Για το Κρεμλίνο, το ότι η υπερδύναμη που ηγείται του ΝΑΤΟ αποφεύγει πλέον να περιγράφει τη Ρωσία ως «άμεση απειλή» είναι και επικοινωνιακή νίκη προς το εσωτερικό, καθώς ενισχύει το αφήγημα ότι η Μόσχα παραμένει κεντρικός και αναπόφευκτος παίκτης στην παγκόσμια ασφάλεια.

Ο «ευέλικτος ρεαλισμός» Τραμπ και η Ουκρανία

Η νέα στρατηγική ασφαλείας παρουσιάζει το δόγμα Τραμπ ως «ευέλικτο ρεαλισμό», μια προσέγγιση που δηλώνει ξεκάθαρα ότι η αμερικανική πολιτική θα καθοδηγείται από «αυτό που λειτουργεί για την Αμερική». Στο πλαίσιο αυτό, η Ουάσινγκτον δηλώνει ότι επιδιώκει «γρήγορη επίλυση» της σύγκρουσης στην Ουκρανία και «επανεγκαθίδρυση στρατηγικής σταθερότητας» με τη Ρωσία.

Την ίδια ώρα, όμως, η στρατηγική δεν ακυρώνει τις ανησυχίες για τις ρωσικές ενέργειες: ο πόλεμος στην Ουκρανία εξακολουθεί να καταγράφεται ως κεντρικό ζήτημα ασφάλειας. Η κυβέρνηση Τραμπ διατηρεί κυρώσεις και μέτρα πίεσης κατά της Μόσχας, ακόμη κι αν ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος έχει κατ’ επανάληψη κάνει θετικά σχόλια για τον Βλαντίμιρ Πούτιν, δίνοντας λαβή στους επικριτές του να τον κατηγορούν για «ήπια στάση» απέναντι στο Κρεμλίνο.

Η αντίφαση είναι εμφανής: στις πράξεις, οι δομές πίεσης προς τη Ρωσία παραμένουν – στη ρητορική, όμως, η γωνία «μαλακώνει». Αυτή η διπλή γλώσσα δημιουργεί ανάμεικτα μηνύματα προς συμμάχους και αντιπάλους.

Ανησυχία στην Ευρώπη: Φόβοι για χαλάρωση της αποτροπής

Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι, που στηρίζονται εδώ και δεκαετίες στην αμερικανική στρατιωτική ομπρέλα για την αποτροπή της Ρωσίας, παρακολουθούν τη μετατόπιση της αμερικανικής ρητορικής με έντονο σκεπτικισμό.

Η ηπιότερη γλώσσα προς τη Μόσχα εγείρει φόβους ότι μπορεί να υπονομεύσει τη συνοχή του δυτικού μετώπου, ειδικά σε μια στιγμή που ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται χωρίς ορατό τέλος και οι κοινωνίες στην Ευρώπη κουράζονται από το κόστος της σύγκρουσης – οικονομικό, ενεργειακό και πολιτικό.

Σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες υπάρχει ο φόβος ότι μια πιο «διαλλακτική» στάση της Ουάσινγκτον μπορεί να μεταφραστεί σε πιέσεις προς το Κίεβο για συμβιβασμούς που θα παγώσουν τη σύγκρουση με όρους ευνοϊκότερους για τη Ρωσία. Παράλληλα, η αλλαγή τόνου ενδέχεται να αξιοποιηθεί από το Κρεμλίνο ως ένδειξη ότι η Δύση αρχίζει να αποδέχεται de facto ορισμένες ρωσικές «κόκκινες γραμμές».

Η ουκρανική σύγκρουση στο φόντο της «στρατηγικής σταθερότητας»

Η νέα αμερικανική στρατηγική ασφαλείας επιχειρεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο στόχους:
από τη μία, τη διατήρηση σκληρής στάσης απέναντι σε «ανησυχητικές» ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία, από την άλλη, την αποκατάσταση κάποιου επιπέδου στρατηγικής σταθερότητας, ειδικά σε ζητήματα πυρηνικών όπλων και εξοπλισμών.

Η αναφορά σε «περιορισμένη συνεργασία» σε θέματα στρατηγικής σταθερότητας δείχνει ότι στην Ουάσινγκτον επικρατεί η συνειδητοποίηση πως, παρά τη σύγκρουση στην Ουκρανία, ΗΠΑ και Ρωσία παραμένουν οι δύο βασικές πυρηνικές δυνάμεις του πλανήτη – και μια ανεξέλεγκτη κλιμάκωση ή ένα πλήρες πάγωμα της επικοινωνίας θα μπορούσε να αποδειχθεί επικίνδυνο για όλους.

Ωστόσο, όσο η σύγκρουση στην Ουκρανία συνεχίζεται, κάθε κάλεσμα για διάλογο κινδυνεύει να ερμηνευτεί είτε ως «υποχώρηση» είτε ως «κυνικός ρεαλισμός». Το πώς θα μεταφραστεί στην πράξη η νέα στρατηγική – σε διαπραγματεύσεις, πρωτοβουλίες και κινήσεις στο πεδίο – παραμένει ανοιχτό ερώτημα.

Τι σηματοδοτεί πραγματικά η κίνηση της Ουάσινγκτον

Η απόφαση να αφαιρεθεί ο χαρακτηρισμός της Ρωσίας ως «άμεσης απειλής» δεν σημαίνει ότι η Ουάσινγκτον ξαφνικά εμπιστεύεται τη Μόσχα. Αντίθετα, δείχνει μια προσπάθεια αναδιατύπωσης των προτεραιοτήτων, με τη στρατηγική να εστιάζει περισσότερο σε αυτό που η κυβέρνηση Τραμπ θεωρεί «πρακτικά συμφέρον» για τις ΗΠΑ, παρά σε ιδεολογικά σχήματα αντιπαράθεσης.

Για το Κρεμλίνο, η αλλαγή αυτή είναι ένα δώρο ρητορικής και διπλωματικής αξίας, που μπορεί να αξιοποιηθεί σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο. Για τους Ευρωπαίους συμμάχους, είναι ένας ακόμη λόγος ανησυχίας ότι η ενότητα της Δύσης απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα ίσως να μην είναι τόσο συμπαγής όσο εμφανίζεται στα επίσημα ανακοινωθέντα.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η νέα στρατηγική ασφαλείας των ΗΠΑ δεν κλείνει κανένα μέτωπο – απλώς επιχειρεί να αλλάξει τον τόνο και το πλαίσιο της αντιπαράθεσης. Το αν αυτό θα οδηγήσει σε πραγματική αποκλιμάκωση ή σε νέα κύματα έντασης, θα κριθεί τα επόμενα χρόνια, στο πεδίο της Ουκρανίας και στα παρασκήνια της διπλωματίας.

Πηγή: Pagenews.gr