Νέος γεωπολιτικός άξονας Ριάντ–Τεχεράνη–Πεκίνο ανατρέπει την ισορροπία στη Μέση Ανατολή

Η Μέση Ανατολή βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, καθώς πολυάριθμες συγκρούσεις – από τον πόλεμο στη Γάζα και τις εντάσεις σε Λίβανο και Συρία, έως τις ρήξεις ανάμεσα στη Δύση και τμήματα του Παγκόσμιου Νότου – δημιουργούν ένα περίπλοκο γεωπολιτικό σκηνικό. Στο επίκεντρο της νέας δυναμικής βρίσκεται η τριμερής συνεργασία Ριάντ–Τεχεράνης–Πεκίνου, η οποία εξελίσσεται σε στρατηγικό άξονα που αμφισβητεί την παραδοσιακή δυτική επιρροή.

Η πρόσφατη συνεδρίαση στην Τεχεράνη δεν ήταν απλώς διπλωματική ρουτίνα. Υπό την προεδρία του Ιρανού υφυπουργού Εξωτερικών Ματζίντ Ταχτ Ραβαντζί, με τη συμμετοχή του Σαουδάραβα Ουαλίντ αλ-Χαρίτζι και του Κινέζου Μιάο Ντιγιού, οι τρεις χώρες επιβεβαίωσαν τη βούλησή τους να διευρύνουν την πολιτική, οικονομική και περιφερειακή συνεργασία. Οι αναφορές στην άμεση παύση των ισραηλινών επιθέσεων σε Παλαιστίνη, Λίβανο και Συρία και η καταδίκη των παραβιάσεων της ιρανικής εδαφικής ακεραιότητας αποτελούν σαφή πολιτική τοποθέτηση που διαφοροποιείται από τη Δύση.

Στον πυρήνα αυτής της αλλαγής βρίσκεται η Συμφωνία του Πεκίνου, με την οποία Σαουδική Αραβία και Ιράν επανακαθόρισαν τις διπλωματικές τους σχέσεις. Όπως σημειώνουν αναλυτές, η Κίνα εμφανίζεται πλέον ως αξιόπιστος διαμεσολαβητής, επενδύοντας στρατηγικά στη Μέση Ανατολή μέσω της πρωτοβουλίας Belt and Road. Η προσέγγιση αυτή, χωρίς δημόσιες παρεμβάσεις σε εσωτερικά ζητήματα ή ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προσφέρει μοντέλο συνεργασίας που βρίσκει ευήκοα ώτα σε χώρες που νιώθουν περιορισμένες από τις δυτικές απαιτήσεις.

Ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε στην χαμηλή πολιτική (low politics) – προξενικές υπηρεσίες, προσκυνητές στο χατζ και στην ούμρα, εκπαιδευτικές και πολιτιστικές ανταλλαγές – που λειτουργεί ως προθάλαμος για πιο σύνθετες γεωπολιτικές συμφωνίες. Η Υεμένη, με τη συνεχιζόμενη κρίση της, θα αποτελέσει το πρώτο τεστ αξιοπιστίας του άξονα, με καθοριστικό ρόλο στην περιφερειακή σταθερότητα.

Η ανάδυση του άξονα Ριάντ–Τεχεράνη–Πεκίνου αποτυπώνει μια πολυπολική δυναμική, όπου η ισχύς δεν κατανέμεται γραμμικά, αλλά μέσω σύνθετων, συχνά αντιφατικών συμμαχιών. Η Σαουδική Αραβία, το Ιράν και η Κίνα στέλνουν σαφές μήνυμα: «θα είμαστε στο τραπέζι των αποφάσεων, όχι απλώς στο μενού».

Πηγή: pagenews.gr