Οι πολιτικές ακροβασίες της Μελόνι: Η Ιταλία σε ρόλο ρυθμιστή μεταξύ Τραμπ, Βρυξελλών και Μόσχας

Σε μια Ευρώπη που αναζητά σταθερές σε ένα ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον, η Τζόρτζια Μελόνι επιχειρεί να αναδείξει την Ιταλία σε νέα «βελόνα της ζυγαριάς», παίζοντας σε πολλά ταμπλό ταυτόχρονα. Η στάση της Ρώμης στη τελευταία Σύνοδο Κορυφής δεν πέρασε απαρατήρητη και, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, οι συνέπειες των επιλογών της θα φανούν τις αμέσως επόμενες εβδομάδες.

Η Ιταλίδα πρωθυπουργός δηλώνει ικανοποιημένη τόσο από τις εξελίξεις στο Ουκρανικό, όσο και από την αναβολή της συμφωνίας Ε.Ε.–Mercosur, δύο μέτωπα στα οποία η Ιταλία δεν ακολούθησε τη σκληρή γραμμή αρκετών εταίρων της. Επισήμως, η Ρώμη αιτιολόγησε την αντίθεσή της στη χρήση των παγωμένων ρωσικών κεφαλαίων με νομικά επιχειρήματα, επισημαίνοντας την απουσία σαφούς νομικής βάσης και τον κίνδυνο διεθνών προσφυγών από τη Μόσχα.

Το παρασκήνιο πίσω από τις «αρχές»

Ωστόσο, στο παρασκήνιο, η εικόνα είναι πιο σύνθετη. Η στάση της Μελόνι επηρεάζεται έντονα από:

• τον φόβο ρωσικών αντιποίνων κατά ιταλικών επιχειρήσεων,
• αλλά και τις πιέσεις του Ματέο Σαλβίνι, αντιπροέδρου της κυβέρνησης και επικεφαλής της Λέγκα, που ζητά ανοιχτά τον περιορισμό της «άνευ όρων» στήριξης προς την Ουκρανία.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Ιταλία δεν έχει ακόμη δεσμευτεί για τη στρατιωτική βοήθεια προς το Κίεβο το 2026. Αντίθετα, όλα δείχνουν ότι η Ρώμη προσανατολίζεται σε μια πιο «ήπια» συνεισφορά, δίνοντας έμφαση στην ανθρωπιστική βοήθεια, όπως η αποστολή γεννητριών και υλικοτεχνικής υποστήριξης, και λιγότερο στην παροχή οπλικών συστημάτων.

Σε τεντωμένο σχοινί μεταξύ Ουάσιγκτον και Βρυξελλών

Η Μελόνι γνωρίζει ότι κινείται σε τεντωμένο σχοινί. Από τη μία, δεν θέλει να αποξενώσει τον ισχυρό της σύμμαχο, τον Ντόναλντ Τραμπ, με τον οποίο έχει επενδύσει πολιτικά σε μια ιδιαίτερη σχέση. Από την άλλη, αποφεύγει μια ανοιχτή ρήξη με τις Βρυξέλλες, γνωρίζοντας ότι η Ιταλία δεν έχει την πολυτέλεια της απομόνωσης εντός της Ε.Ε.

Το ίδιο μοτίβο φάνηκε και στο ζήτημα της συμφωνίας με τις χώρες του Mercosur, όπου η Ρώμη έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αναβολή της τελικής υπογραφής. Εδώ, το βάρος έγειρε ξεκάθαρα προς την εσωτερική πολιτική πίεση, με τις ισχυρές αγροτικές ενώσεις –και κυρίως την Coldiretti– να προειδοποιούν για αθέμιτο ανταγωνισμό.

Οι αγρότες και ο φόβος των εισαγωγών

Οι ιταλικές γεωργικές οργανώσεις κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, υποστηρίζοντας ότι στη Λατινική Αμερική επιτρέπονται φυτοφάρμακα που έχουν εδώ και χρόνια απαγορευθεί στην Ευρώπη. Το επιχείρημα ότι το 30% των χημικών προϊόντων που χρησιμοποιούνται στη Βραζιλία δεν επιτρέπονται στην Ε.Ε. έχει ισχυρή απήχηση στην ιταλική επαρχία, έναν κρίσιμο εκλογικό πυλώνα για τη Μελόνι.

Η πρωθυπουργός ζήτησε την παράταση με στόχο να πετύχει τροποποιήσεις στο τελικό κείμενο, ώστε να παρουσιάσει στους αγρότες ένα αφήγημα προστασίας των εθνικών συμφερόντων. Γνωρίζει, ωστόσο, ότι οι πιθανότητες επιτυχίας είναι περιορισμένες.

Το χαρτί της συναίνεσης

Αυτό που γνωρίζει με βεβαιότητα η Μελόνι είναι ότι η συναίνεση της Ιταλίας είναι κρίσιμη για την επίτευξη της απαιτούμενης ενισχυμένης πλειοψηφίας στην Ε.Ε. Και ακριβώς γι’ αυτό σκοπεύει να παίξει το χαρτί της μέχρι τέλους, μετατρέποντας τη Ρώμη σε κομβικό διαπραγματευτικό παίκτη.

Οι πολιτικές ακροβασίες της Μελόνι μπορεί να μοιάζουν ριψοκίνδυνες, αλλά εντάσσονται σε μια συνειδητή στρατηγική: να καταστήσει την Ιταλία αναντικατάστατο κρίκο στις ευρωπαϊκές αποφάσεις, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα ισορροπεί διαρκώς ανάμεσα σε αντικρουόμενα συμφέροντα. Το ερώτημα είναι πόσο ακόμη θα αντέξει αυτή η ισορροπία χωρίς πολιτικό κόστος.

Πηγή: pagenews.gr