Ποιοι άλλαξαν το εργασιακό περιβάλλον σε όλο τον κόσμο;

Στο διάταγμα ορίζεται πως «Από την 1η του προσεχούς Απριλίου, θα είναι ελεύθερο κάθε πρόσωπο να προβαίνει σε οποιαδήποτε συμφωνία ή να ασκεί οποιοδήποτε δραστηριότητα, τέχνη ή επάγγελμα θεωρεί ωφέλιμο …», γεγονός που ακόμα στη χώρα μας αποτελεί ζητούμενο.

Ποιοι ήταν όμως οι πρωτεργάτες των εργασιακών νόμων που άλλαξαν το εργασιακό περιβάλλον σε όλο τον κόσμο; 

Théodore-Etienne-François Morin – FrédéricBastiat

Οι Γάλλοι βουλευτές Théodore-Etienne-François Morin και Frédéric Bastiat το 1841 εισηγούντο στο Γαλλικό κοινοβούλιο τη νομιμοποίηση της απεργίας και την αναγνώριση του εργατικού συνδικαλισμού.

 François Guizot

Ο πρώτος νόμος για τον περιορισμό της εργασίας των παιδιών στα εργοστάσια θεσπίστηκε το 1841 με εισηγητή τον βουλευτή François Guizot

Emile Olivier Pierre – Waldeck-Rousseau

Emile Olivier: ο πρώτος πολιτικός που κατάργησε το αδίκημα του «συνεταιρίζεσθαι» και εμμέσως αναγνώρισε το δικαίωμα της απεργίας.(1864)

Pierre Waldeck-Rousseau: ο πρώτος πολιτικός (Υπουργός Εσωτερικών στη Γαλλία) που νομοθέτησε τη λειτουργία των συνδικάτων(1884). 

Otto von Bismarck

Το 1884 στη Γερμανία ο Otto von Bismarck, εισήγαγε την ασφάλιση του εργατικού ατυχήματος.

Edouard Lockroy Gaston Doumergue

Επίσης ο Γάλλος βουλευτής Edouard Lockroy το 1876 εισηγείτο τη θεσμοθέτηση της ελεύθερης σύναψης συλλογικών συμβάσεων εργασίας (1876), πράγμα που επαναλήφθηκε από τον υπουργό Gaston Doumergue κάποια χρόνια αργότερα (1906)

Ο David Lloyd George ήταν υπουργός οικονομικών της Μεγάλης Βρετανίας , επί πρωθυπουργίας Herbert Henry Asquith. Το 1906 έφερε το Νόμο για τα σχολικά γεύματα και το 1907 το Νόμο για τον ιατρικό έλεγχο των μαθητών. Το 1908 περιόρισε τις ώρες εργασίας με το Νόμο των Ορυχείων, νομιμοποίησε τα διαλειμματα και τις ημιαργίες στη βιομηχανία και θεσμοθέτησε τη Σύνταξη των Γηρατειών. Το 1911 θεσμοθέτησε την Κοινωνική Ασφάλιση. Το 1918 θεσμοθέτησε το επίδομα ανεργίας και το 1919 κατέθεσε το Νόμο περί στέγασης των φτωχών. Ο David Lloyd George , σε πείσμα πολλών φιλεργατικών της Αριστεράς , θεωρείται ο πατέρας του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας.

Ελ. Βενιζέλος

Ο Ελ. Βενιζέλος: Με τον Νόμο 281 του 1914 ρυθμίστηκε νομοθετικά ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα και ο Νόμος 551, ο οποίος κατοχύρωνε την αποζημίωση για τα εργατικά ατυχήματα. Κατά την περίοδο 1917-1920 δημιουργήθηκε η Επιθεώρηση Εργασίας και κατοχυρώθηκαν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας καθώς και το 8ωρο της εργασίας.

Εμπνευστής της εργατικής πολιτικής του Ελ. Βενιζέλου ήταν ο καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πολυτεχνείο, Σπυρίδων Κορώνης που δολοφονήθηκε αργότερα το Δεκέμβρη του ’44 από τις ορδές του «φιλεργατικού» κινήματος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. (Ιστορία με τις αντιφάσεις σου!!!)

Αυτοί οι 10 πολιτικοί που οι παρεμβάσεις τους ήταν καταλυτικές στη σύνταξη του Εργατικού Δικαίου και της Εργατικής Νομοθεσίας όπως το γνωρίζουμε ακόμα και σήμερα, είχαν έναν κοινό σημείο. Πίστευαν όλοι, όσο και αν ξαφνιάζω κάποιους, στις αξίες του φιλελευθερισμού, ασκώντας εφαρμοσμένη πολιτική ως βουλευτές φιλελεύθερων κομμάτων πολύ πριν , για τους περισσότερους εξ αυτών, της αιματηρής Πρωτομαγιάς του Σικάγου του 1886. Γιατί πολύ απλά ο φιλελευθερισμός σαν υπέρτατη αξία έχει τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο ως επίκεντρο κάθε εφαρμοσμένης πολιτικής, θεωρώντας τον ταυτόχρονα και τον σημαντικότερο μοχλό ανάπτυξης της παραγωγικής διαδικασίας.

*(Εισήγηση στο 7ο Ιστορικό Συνέδριο με τίτλο “Η Ιστορία της Εργασίας” του Ιωάννη Ληξουριώτη καθηγητή Εργατικού Δικαίου).