Μόδα είναι… θα περάσει;

Τα social, η τηλεόραση και οι επιρροές στις νεαρότερες ηλικίες. Η Σοφία Λιόντου γράφει στο blog της στο pagenews.gr για τη νέα μόδα της εποχής και την μοναδικότητα.

Μόδα, τάση της εποχής, εκσυγχρονισμός ή όπως αλλιώς μπορεί να το χαρακτηρίσει ο καθένας.

«Εξωτερική εικόνα» ίσως είναι η έκφραση που περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω. Ο κόσμος προχωράει, εξελίσσεται, αλλάζει και καλά κάνει. Άλλα μέχρι ποιο βαθμό το κάνει καλά;

Στην εποχή του Facebook, του Instagram, του Twitter και των social media γενικότερα, αυτό που κυρίως απασχολεί είναι η εξωτερική εικόνα. Φωτογραφίες, πολλές φωτογραφίες, με φίλτρα και αλλοιώσεις χαρακτηριστικών, ακόμα και ολοκληρωτική αλλαγή εμφάνισης στα ποστ, που σε πολλές περιπτώσεις ουδεμία σχέση έχουν με το άτομο που προβάλλεται στον εκάστοτε λογαριασμό. Όλα για τα likes.

Εκτός από τα social, φυσικά υπάρχει πάντα η τηλεόραση, για να έρθει και να βάλει κι αυτή το λιθαράκι της στην «βιομηχανία» που ονομάζεται «εξωτερική εικόνα».

Σε όλους αρέσει να αρέσουν. Αυτό που αντικρίζουμε σε έναν άνθρωπο μόλις τον δούμε είναι η εικόνα του. Όχι ο χαρακτήρας του. Η εικόνα είναι αυτό που φαίνεται. Και θέλουμε η εικόνα να είναι όμορφη, γοητευτική, τόσο που θα κάνει τον απέναντι μας να μας θαυμάσει.

Πάνω λοιπόν στην εικόνα έχουν χτιστεί όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω (social, κάποιες εκπομπές στην τηλεόραση κλπ).

Η εικόνα του καθενός είναι συγκεκριμένη και μοναδική, όμως εξαιτίας όλων των επιρροών τείνουμε να γίνουμε άνθρωποι που ντύνονται, χτενίζονται και γενικά παρουσιάζουν μια εικόνα μαζική. Καμία διαφορετικότητα, καμία μοναδικότητα. Και αυτό γιατί πλέον και με τα social η επιρροή είναι ακόμα πιο άμεση.

Και κάπου εδώ μπαίνει η ανασφάλεια. Όλα τα παραπάνω αφορούν όλους, άλλα ίσως λίγο περισσότερο τις γυναίκες. Που μας ενδιαφέρει λίγο παραπάνω η εικόνα μας και είναι λίγο μεγαλύτερη η ανασφάλεια μας.

Η τάση των τελευταίων ετών, η οποία και λόγω των επιρροών συνεχώς γιγαντώνεται, είναι οι πλαστικές επεμβάσεις. Όχι, δεν είναι κακές οι πλαστικές επεμβάσεις. Πολλές φορές μάλιστα είναι και το «φάρμακο» για την ψυχολογία ενός ανθρώπου, που έτυχε να γεννηθεί με κάποιο χαρακτηριστικό που δεν τον κολακεύει και τόσο. Που εξαιτίας αυτού του χαρακτηριστικού να τον/την κορόιδεψαν στο σχολείο, να μην ήταν αρεστός/ αρεστή στο άλλο φύλο κλπ…

Τότε ναι, η πλαστική επέμβαση λειτουργεί «θεραπευτικά». Ωστόσο, όπως σε όλα στη ζωή, υπάρχουν και τα άκρα. Και το τελευταίο διάστημα έχουν παρατηρηθεί ακραία φαινόμενα.

Δεν είναι ακραίο μια γυναίκα πιο ώριμη να θέλει να κάνει μια αλλαγή στην εμφάνισή της. Ή να προσπαθήσει να διατηρήσει την φρεσκάδα και τη νεότητα της.

Τίποτα δεν είναι απαγορευτικό και σίγουρα τίποτα δεν είναι κατακριτέο. Όλα είναι επιλογές και κυρίως πως ο καθένας αισθάνεται καλύτερα με τον εαυτό του.

Όμως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακραίο όταν μιλάμε για ηλικίες κάτω των 18 ή ακόμα και λίγο παραπάνω, στα 20, που αποφασίζουν να «πειράξουν» το σώμα ή το πρόσωπό τους επειδή δεν τους αρέσει κάτι. Όχι κάτι που είναι «άσχημο», αλλά κάτι το οποίο απλά βλέπουν πχ στα social και θα ήθελαν να το έχουν. Άλλα χείλια, άλλο στήθος κλπ. Χωρίς φυσικά το δικό τους χαρακτηριστικό να έχει κάτι, απλά το άλλο παίρνει πχ περισσότερα likes.

Και συνήθως δεν μένουν στο ένα αλλά πειράζουν αρκετά χαρακτηριστικά πάνω τους. Τα κορίτσια σε αυτή την ηλικία δεν έχουν κατασταλάξει στο στυλ που θα έχουν ως γυναίκες.

Αυτό έχει μείνει αναλλοίωτο ανά τους αιώνες. Ότι δηλαδή οι περισσότερες γυναίκες επιλέγουν το τελικό στυλ τους και αποδέχονται τον εαυτό τους όπως είναι λίγο πριν τα 30 τους.

Πως ένα νεαρό κορίτσι λοιπόν ξέρει τι του αρέσει ώστε να επέμβει τόσο πολύ και να κάνει και κάτι μη αναστρέψιμο πάνω της; Ακόμα πειραματίζεται με το ποια είναι και πως θα ήθελε να «πουλήσει» την εικόνα της. Πως ξέρει λοιπόν πως αυτό που κάνει δεν θα το μετανιώσει; Όχι για κανέναν άλλο λόγο απλά γιατί η ηλικία είναι τέτοια που όλα αναιρούνται καθημερινά.

Σαφώς και θα επηρεαστεί γιατί και αυτό της ηλικίας είναι. Και θα πειραματιστεί με την εμφάνισή της και όλα… αλλά όχι τόσο που να κάνει πράγματα που δύσκολα θα αλλάξουν.

Όχι δεν κατακρίνουμε τις πλαστικές, ούτε την βιομηχανία της ομορφιάς. Άλλωστε όλες οι γυναίκες ανά τον κόσμο ευγνωμονούμε αυτή την βιομηχανία. Όλες αγαπάμε να περιποιούμαστε .

Γιατί και το εντελώς απεριποίητο είναι το άλλο άκρο.

Εν έτει 2018 δύσκολα χαρακτηρίζεται μια γυναίκα άσχημη. Πλέον δεν διαχωρίζονται σε άσχημες και όμορφες αλλά σε περιποιημένες και απεριποίητες. Ακόμα και το λιγότερο όμορφο χαρακτηριστικό καμουφλάρεται με το μακιγιάζ. Οι γυναίκες ξέρουν πλέον να προβάλουν τα δυνατά σημεία πάνω τους ώστε κάποιος να μην παρατηρήσει τα πιο «αδύναμα».

Ωστόσο το σημαντικό είναι να μην χάνεται η μοναδικότητα της κάθε γυναίκας. Η μοναδικότητα είναι αυτή που κάνει ξεχωριστή την καθεμιά. Στις περισσότερες περιπτώσεις οτιδήποτε φυσικό είναι ίσως πιο όμορφο. Ειδικά όταν πρόκειται για τόσο νεαρές ηλικίες. Και η φύση ξέρει να ορίζει την ομορφιά και την μοναδικότητα καλύτερα από τον καθένα.

Αυτό ίσως θα πρέπει να κατανοήσουν τα νεαρότερα κορίτσια. Ωστόσο, αν αποφασίσουν να αλλάξουν καλό είναι να σιγουρευτούν ότι δεν πρόκειται απλά για μια επιρροή που αύριο θα είναι κάτι άλλο γιατί αλλάζει η μόδα και μπορεί να το μετανιώσουν, αλλά για κάτι που όντως θέλουν οι ίδιες.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως μια από τις ωραιότερες γυναίκες του πλανήτη, στην οποία υποκλίνονται όλα τα αρσενικά του κόσμου κάθε ηλικίας, η Μόνικα Μπελούτσι, ανάμεσα σε άλλα που έχει δηλώσει, έχει πει τα εξής :

-«Η τελειότητα δεν υπάρχει. Ακόμα κι αν υπήρχε, όμως, θα ήταν πολύ βαρετή. Ένα αδύνατο κορμί είναι ελκυστικό, αλλά ποιος είπε ότι ένα χυμώδες σώμα με μεγάλο στήθος και πληθωρικά άκρα δεν θα μπορούσε να είναι όμορφο με τον ίδιο τρόπο»;

-«Το πιο σημαντικό είναι η αυτοπεποίθηση. Εάν αισθάνεστε καλά, όλα φαίνονται μια χαρά. Εάν αισθάνεστε άβολα, θα μεταφέρετε στους άλλους την ανασφάλειά σας. Ξέρω πολλές όμορφες γυναίκες που δεν έχουν επίγνωση της ομορφιάς τους».

-«Αισθάνομαι πολύ καλά με τον εαυτό μου, αλλά όχι επειδή είμαι όμορφη».

Food for thought… που λένε και στη γλώσσα των social.

Διαβάστε όλα τα άρθρα της Σοφίας Λιόντου, εδώ.