Κράτη και «κράτη»

Ο Λάμπρος Καλαρρύτης γράφει για τα κράτη εντός κι εκτός ΕΕ, που προκειμένου να διαφυλάξουν την κυριαρχία τους και την εθνική φυσιογνωμία τους κάνουν αυτό που πρέπει αδιαφορώντας για τις πιέσεις.

Το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ αποφάσισε την απέλαση του Ομάρ Σακίρ. Ο Σακίρ είναι διευθυντής του παραρτήματος της ΜΚΟ Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch, HRW) στο Ισραήλ και τα Παλαιστινιακά Εδάφη. Είναι επίσης Αμερικανός πολίτης. Η κατηγορία εναντίον του είναι ότι υποστηρίζει το μποϊκοτάζ κατά του εβραϊκού κράτους.

Η ισραηλινή κυβέρνηση, η οποία ακύρωσε την άδεια παραμονής του Σακίρ στα τέλη του προηγούμενου έτους, έχει τον τελευταίο λόγο για αν και πότε θα εκτελεστεί η απόφαση. Αν η κυβέρνηση αποφασίσει να τον απελάσει θα έχει 20 ημέρες να εγκαταλείψει τη χώρα. Ο εν λόγω βέβαια διαμαρτύρεται, λέγοντας ότι αν αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη χώρα « το Ισραήλ θα είναι όπως το Ιράν, η Βόρεια Κορέα και η Αίγυπτος που εμποδίζουν την πρόσβαση στους εκπροσώπους του HRW».

Η απέλαση βασίζεται σε νόμο του 2017 που προβλέπει απέλαση ξένων οι οποίοι υποστηρίζουν το μποϊκοτάζ κατά του Ισραήλ. Η ΜΚΟ έχει την απαίτηση δηλαδή ξένοι υπήκοοι οι οποίοι οργανώνουν εχθρικές καμπάνιες κατά ενός κράτους να επιβάλουν την παρουσία τους στο κράτος αυτό χωρίς το τελευταίο να διαμαρτύρεται και να λαμβάνει μέτρα για την προστασία του. Τα σοβαρά κράτη, βέβαια, όπως το Ισραήλ, έχουν άλλη άποψη.

Το βουλγαρικό κοινοβούλιο ενέκρινε την ανάπτυξη δύναμης 11.000 ανδρών του στρατού στα σύνορα της χώρας με την Τουρκία, με την οποία έχει χερσαία σύνορα μήκους 260 χιλιομέτρων, για την ανάσχεση της μεταναστευτικής ροής. Έχει σηκώσει επίσης φράχτη 30 χιλιομέτρων. Αυτά πλέον της δύναμης 1000 αστυνομικών που ήδη βρίσκεται αναπτυγμένη στα σύνορα για να αποτρέπει την είσοδο παράνομων μεταναστών. Το ίδιο μέτρο, ανάπτυξη στρατού στα σύνορα, έχουν λάβει η Αυστρία και η Σλοβενία.

Ακόμα και οι Σκοπιανοί

Ο Σκοπιανοί στρατιώτες, οι οποίοι περιπολούν στα σύνορα με την Ελλάδα, μόλις αντιληφθούν προσπάθεια εισόδου λαθρομεταναστών ρίχνουν προειδοποιητικές βολές στον αέρα. Και αυτό συμβαίνει επανειλημμένως. Εξάλλου έχουν τη συνδρομή και ευρωπαϊκής δύναμης η οποία έχει αναπτυχθεί ακριβώς για να σφραγίσουν την έξοδο από την Ελλάδα και να διασφαλίσουν ότι όσοι μπαίνουν εδώ θα μένουν για πάντα εδώ.

Η κυβέρνηση της Ουγγαρίας πέρασε νόμο σύμφωνα με τον οποίο οποιοσδήποτε – ΜΚΟ , ακτιβιστές κλπ – παρέχει βοήθεια στους αιτούντες άσυλο μπορεί να καταδικαστεί σε ποινές φυλάκισης έως και ενός έτους, υποστηρίζοντας ότι έτσι αποτρέπει τους δουλεμπόρους και συνολικά το κύκλωμα της παράνομης μετανάστευσης. Η Κομισιόν παραπέμπει την Ουγγαρία, αλλά η ουγγρική κυβέρνηση δηλώνει αποφασισμένη να μην υποχωρήσει ώστε να μην «καταντήσει η χώρα σαν την Ελλάδα».

Η Πολωνία, η οποία εξελίσσεται σε ανερχόμενη ευρωπαϊκή δύναμη, έχει υιοθετήσει σκληρή αντιμεταναστευτική πολιτική μπλοκάροντας, μαζί με άλλες χώρες, την υποχρεωτική ποσόστωση μεταναστών από την Μέση Ανατολή, τη Βόρειο Αφρική και τα Βαλκάνια που προωθούσε η Κομισιόν.

Ο Πολωνός πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι «θέλουμε να ανασχηματίσουμε την Ευρώπη και να την καταστήσουμε ξανά χριστιανική» και έδωσε εντολή σε όλα τα νέα διαβατήρια να περιλαμβάνεται η φράση «Θεός, Τιμή, Πατρίδα». Η Κομισιόν απείλησε με την επιβολή μέτρων και την Πολωνία, αλλά όπως και η Ουγγαρία έμεινε αμετακίνητη προτάσσοντας αυτό που θεωρεί εθνικό συμφέρον.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με δεκάδες παραδείγματα χωρών, εντός κι εκτός ΕΕ, που προκειμένου να διαφυλάξουν την κυριαρχία τους και την εθνική φυσιογνωμία τους κάνουν αυτό που πρέπει αδιαφορώντας για τις πιέσεις. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα η οποία έχει διολισθήσει στο έσχατο επίπεδο να άγεται και να φέρεται από τις επιδιώξεις και τις υποδείξεις τρίτων σε βαθμό πουν να οδεύει στο όριο της αυτοκατάλυσης.

Ακόμα ένα ενδεικτικό σύμπτωμα της πολιτικής κατάπτωσης είναι ότι βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρότεινε να συμπεριληφθούν στον νέο Ποινικό Κώδικα ποινές για όσους… ψήνουν χοιρινό και καταναλώνουν αλκοόλ κοντά σε δομές παραμονής μεταναστών. Ας κάνει ο καθένα τις συγκρίσεις. Χώρα η οποία έχει στο κοινοβούλιό της έστω και έναν άνθρωπο που προτείνει κάτι τέτοιο και σκέπτεται με αυτόν τον τρόπο, δεν έχει λόγους αισιοδοξίας. Εκτός και αν αλλάξει ρότα άμεσα και τέτοια περιστατικά επιστρέψουν εκεί που ανήκουν, στο περιθώριο, και στη Βουλή στείλει ο λαός Έλληνες βουλευτές που αντιλαμβάνονται ότι έχουν επείγουσα αποστολή να σώσουν τη χώρα από το χείλος της αβύσσου.