Να μη κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ κι ας χαθεί και το Αιγαίο

Ο Σπύρος Γκουτζάνης στο νέο του blog στο pagenews.gr σχολιάζει το πώς αντιμετωπίζουν διάφοροι «ειδικοί» - όπως χαρακτηρίζει- το θέμα της Ανατολικής Μεσογείου και αναφέρει πως κανείς από εκείνους δεν καταλογίζει τις ευθύνες εκεί που πραγματικά χρειάζεται.

Αν παρακολουθήσει κανείς τους τις τηλεοπτικές εκπομπές όσο είναι σε έξαρση η αντιπαράθεση στην Ανατολική Μεσόγειο, θα διαπιστώσει ότι εκείνοι που καλούνται να διαφωτίσουν το «πόπολο» για τα ελληνοτουρκικά είναι διάφοροι «ειδικοί», απόστρατοι ή πρώην πρέσβεις στην καλύτερη περίπτωση δεξιοί, συνήθως αντί-ΣΥΡΙΖΑ, ή διεθνολόγοι, καθηγητές Πανεπιστημίου που είναι και βουλευτές της ΝΔ αλλά εκφράζουν «αντικειμενική άποψη» και διάφορα άλλα εδώδιμα της ευρύτερης Δεξιάς παράταξης.

Η άποψη όλων αυτών συμπυκνώνεται σε μερικές φράσεις:

«Πόσο κακός και επικίνδυνος είναι ο Ερντογάν, πόσο ψύχραιμος και αποφασιστικός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πόσο απομονωμένη είναι η Τουρκία, και πόσο η Ελλάδα δεν είναι μόνη αλλά έχει πολλούς και ισχυρούς συμμάχους». Βεβαίως όλο αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα αλλά για τους «ειδικούς» δεν έχει καμία σημασία, ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά των επιτελών του Μεγάρου Μαξίμου, στο οποίο οι περισσότεροι εξ αυτών φανερά ή κρυφά αναφέρονται.

Στο πλαίσιο αυτό η Συμφωνία με την Αίγυπτο που εκχωρεί ελληνική ΑΟΖ είναι επιτυχία επιπέδου Ταλευράνδου. Η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ έδειξε ότι κάθε άλλο παρά απομονωμένος είναι ο Ερντογάν. Η ελληνική διπλωματία δεν κατάφερε να αποσπάσει ούτε κοινή καταδικαστική δήλωση, πόσο μάλλον κοινό ανακοινωθέν, αλλά αυτό οι «ειδικοί» το αντιπαρέρχονται. Φταίει η Μέρκελ. Μπορεί να τους εξευτελίζει ακόμη και ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του πρωθυπουργού, Αλέξανδρος Διακόπουλος, που δήλωσε ότι «δεν υπάρχει ολίγον έγκυος, το Oruc Reis, έχει κάνει έρευνες μην κοροιδευόμαστε», αλλά εκείνοι επιμένουν ότι δεν έγινε και τίποτε.

Όταν έρχεται το θέμα αναγκαστικά στις ευθύνες σε επιμέρους ζητήματα τότε απαντούν ότι «βεβαίως υπάρχουν αλλά είναι διαχρονικές και διακομματικές, είναι οι χρόνιες παθογένειες του πολιτικού συστήματος» και άλλα τινά. Εν τέλει το μόνο που δεν έχουν πει είναι ότι «φταίει η Εύα για το προπατορικό αμάρτημα». Σε καμία περίπτωση όμως δεν φταίει ο αγαπημένος τους Κυριάκος που τους μοιράζει πενηντάευρα ή οφίκια. Είναι ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι που επί ΣΥΡΙΖΑ δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους. Για πολύ μικρότερα θέματα ζητούσαν ευθύνες από την «εθνομηδενικστική κυβέρνηση των συριζομαδουραίων». Όταν μάλιστα τους επεσήμαινε τότε κανένας παρουσιαστής ότι υπάρχουν και διαχρονικές ολιγωρίες ήταν κάθετοι: «ναι αλλά τώρα κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ».

Το ότι προσφέρουν κακή υπηρεσία στην χώρα, ακόμη και στην κυβέρνησή τους δεν τους ενδιαφέρει. Έχοντας θητεύσει σε κλειστούς μηχανισμούς, στρατός ή διπλωματικό σώμα τους είναι δύσκολο να αντιληφθούν ότι η κριτική ανθεί και αποδίδει μόνο όταν γίνεται δημόσια σε καθεστώς δημοκρατίας.

Όταν εμφανίζονται δημόσια κρύβουν την πολιτική τους ταυτότητα. Εις εξ αυτών, απόστρατος που καλείται συχνά στα κανάλια ως «εμπειρογνώμωνας», σε συζήτηση στο facebook είπε απαντώντας σε φίλο του που του έκανε κριτική για τις θέσεις του: «μην λες σε μένα τέτοια, τέσσερα χρόνια έκανα αγώνα για να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ». Πώς να τους ενδιαφέρει μετά η πατρίδα που συνεχώς επικαλούνται; Να μη κερδίσει πόντους ο ΣΥΡΙΖΑ τους ενδιαφέρει κι ας χαθεί και το υπόλοιπο Αιγαίο.