Ωριμάζει στην Τουρκία η σκέψη για στρατιωτική σύγκρουση με την Ελλάδα

Ο Λάμπρος Καλαρρύτης στο νέο του blog στο pagenews.gr γράφει για την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο εξαιτίας των προκλητικών κινήσεων της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας με τον Ερντογάν να έχει συνεχώς απαιτήσεις, αν και τα πράγματα δεν πάνε ακριβώς όπως τα υπολόγιζε.

Όποιος στοιχειωδώς αντιλαμβάνεται τη φορά των εξελίξεων καταλαβαίνει ότι οι πιθανότητες να προβεί η Τουρκία σε μια στρατιωτική κίνηση κατά της Ελλάδας βαίνουν αυξανόμενες.

Ο λόγος είναι ότι απλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να (προσπαθήσει να) υλοποιήσει ο Ερντογάν τον σχεδιασμό του. Κανείς δεν μπορεί να του δώσει αυτά που ζητά και πάντως όχι η Ελλάδα. Αλλά ούτε οι άλλοι εμπλεκόμενοι, είτε παγκόσμιες δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ είτε περιφερειακές όπως η Γαλλία είτε άλλες ενδιαφερόμενες τοπικές και μη, όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, είναι διατεθειμένες να ικανοποιούν την ακόρεστη επιθυμία του Ερντογάν για εισβολές, κατακτήσεις, καταλήστευση ξένων πόρων και εντέλει  ανάδειξη της Τουρκίας σε παγκόσμια (όπως ονειρεύεται) δύναμη και ηγεμόνα ενός νέου χαλιφάτου.

Μόλις ο Ερντογάν πάρει κάτι, θα ζητά το επόμενο

Ο καθένας από αυτούς θα ήταν ίσως διατεθειμένος να ικανοποιήσει μέρος των βλέψεων της Τουρκίας, κάποιοι εις βάρος μας, με αντάλλαγμα τη σταθεροποίηση της κατάστασης, αλλά καταλαβαίνουν ότι αυτό δεν είναι εφικτό, διότι μόλις ο Ερντογάν πάρει κάτι, θα ζητά το επόμενο και αυτό δεν έχει τέλος. Οπότε πρακτικά, παρότι έχει αφεθεί να εισβάλει σε όλο τον περίγυρο, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη,  στην κυπριακή ΑΟΖ , χωρίς να έχει υποστεί κυρώσεις, κανείς δεν μπορεί να διαχειριστεί εσαεί το επεκτατικό αμόκ του.

Ακόμα και η Γερμανία, η οποία ανέλαβε πρωτοβουλία διαμεσολάβησης με σαφή πρόθεση να οδηγήσει την Ελλάδα στο τραπέζι των συνομιλιών κλείνοντας το μάτι στην Τουρκία και αποφεύγοντας να καταδικάσει την παράνομη συμπεριφορά της, φθάνοντας στο εξωφρενικό σημείο να δυσφορήσει για την οριοθέτηση ΑΟΖ της χώρας μας  με την Αίγυπτο, δυσκολεύεται να λειτουργήσει ως απολογητής του Ερντογάν όπως έκανε ανοιχτά μέχρι πρότινος. Δεν της αφήνει περιθώρια η Τουρκία. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών απείλησε ευθέως την Ελλάδα με πόλεμο ενώπιον του Γερμανού ομολόγου ομολόγου  του ο οποίος επισκέφθηκε την Άγκυρα μετά την Αθήνα στο πλαίσιο της διαμεσολάβησης για να υπάρξει… αποκλιμάκωση.

Όμως, τα πράγματα δεν πάνε ακριβώς όπως υπολόγιζε ο Ερντογάν

Έτσι, ο Ερντογάν βλέπει πλέον ότι τα πράγματα δεν πάνε ακριβώς όπως υπολόγιζε στον σχεδιασμό του να ελέγξει την Ανατολική Μεσόγειο διότι οι αντιδράσεις ήταν πιο έντονες και πιο αποτελεσματικές απ’ ό,τι περίμενε. Κατ’ αρχάς  επιχειρησιακά από την Ελλάδα. Η αντίδραση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων εξέπληξε δυσάρεστα την Τουρκία η οποία είχε συνηθίσεις αλλιώς. Η στρατιωτική ετοιμότητα , η άμεση ανάπτυξη των δυνάμεων  και το μήνυμα αποτροπής που εξέπεμψε η Αθήνα, προειδοποιώντας τις ξένες πρωτεύουσες για το ενδεχόμενο σύγκρουσης, ανάγκασε τρίτα κράτη να στείλουν μηνύματα κλιμακούμενης πίεσης προς την Άγκυρα για να μην συμβεί στην Ανατολική Μεσόγειο αυτό που θέλουν να αποφύγουν.

Διπλωματικά η Τουρκία έχει θορυβηθεί από το διαμορφούμενο άτυπο αντιτουρκικό μπλοκ που περιλαμβάνει ετερόκλητες χώρες όπως Γαλλία, ΗΑΕ, Σ. Αραβία, Ισραήλ, Αίγυπτο, με διαφορετική ένταση εμπλοκής η κάθε μια αλλά πάντως ορατή θέση και με επιχειρησιακή παρουσία (κοινές ασκήσεις κλπ) στην περιοχή. Οι διαδοχικές ασκήσεις των ΗΠΑ με την Ελλάδα ανοιχτά της Κρήτης, οι ασκήσεις επίσης με τη Γαλλία και συμπερίληψη σε αυτές της Κύπρου με μεταστάθμευση μαχητικών των δυο χωρών στην αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο, η μεταστάθμευση F-16 των ΗΑΕ στη Σούδα και διάφορες άλλες παρεμφερείς δραστηριότητες διαμορφωνόταν ένα διαφορετικό τόποι από αυτό που είχε  υπολογίσει η Τουρκία.

Θέλουν να αναγκάσουν την Ελλάδα να προσέλθει στο «τραπέζι» των διαπραγματεύσεων με τουρκικούς όρους

Ο εκνευρισμός της Άγκυρας είναι έκδηλος και δηλώσεις όπως «συμμαχία του κακού» και διάφορα αλλά γραφικά είναι ενδεικτικά της συνειδητοποίησης ότι ο χρόνος δεν δουλεύει υπέρ της. Εξάλλου η διαφαινόμενη εγκατάλειψη των σχεδίων για κατάληψη της Σύρτης και της βάσης Αλ Τζούφρα στη Λιβύη καθώς υπό τις παρούσες συνθήκες  δεν φαίνεται  επιχειρησιακά εφικτό αναιρεί ακόμα ένα σκέλος του τουρκικού σχεδιασμού. Την ίδια ώρα, όμως, αντιλαμβάνεται, παρά το μη ευνοϊκό κλίμα,  την απροθυμία κομβικών χωρών όπως η Γερμανία να ταχθούν καθαρά απέναντι της μπλοκάροντας μέχρι στιγμής τις οικονομικές κυρώσεις. Όπως αντιλαμβάνεται ότι κέντρα στις ΗΠΑ, παρόλη τη βαριά ατμόσφαιρα, αναζητούν ευκαιρία για να την επαναφέρουν στο δυτικό στρατόπεδο,  αν και κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν με τους προηγούμενους όρους, προσφέροντας της ανταλλάγματα.

Ο συνδυασμός αδυναμίας να πάρει αυτά που διεκδικεί από την Ελλάδα μέσω «διαπραγμάτευσης»,  επιδείνωσης των επιχειρησιακών συσχετισμών και του κλίματος εις βάρος της αλλά  και ρωγμών στην ΕΕ όπως  και εντός των ΗΠΑ για τον τρόπο αντιμετώπισής της, την οδηγεί σε βίαιη ωρίμανση της σκέψης να προβεί στο απονενοημένο. Το σκεπτικό είναι ότι έτσι θα αναγκάσει τους άλλους να αναγκάσουν την Ελλάδα να προσέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους τουρκικούς όρους. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι η ίδια θα βγει σε καλή κατάσταση μετά από μια στρατιωτική αντιπαράθεση έστω και μικρής κλίμακας.  Κάτι το οποίο είναι στο χέρι της Ελλάδας να φροντίσει να μην συμβεί.