Μίκης Θεοδωράκης: Το κομμάτι – ντροπή για το οποίο ικέτευε τον Μπιθικώτση να μην το τραγουδήσει

Μίκης Θεοδωράκης: 'Οταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης δέχθηκε να εμηνεύσει τον ύμνο της Χούντας.

Ο Μίκης Θεοδωράκης στο πρόσωπο του Γρηγόρη Μπιθικώτση είχε βρει τον ιδανικό εμηνευτή για τον τέλειο ερμηνευτή για να μελοποιήσει ποιήματα, όπως η Ρωμιοσύνη και το Άξιον Εστί. Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου απαγορεύτηκαν με διάταγμα του Αγγελή τα τραγούδια και η μουσική του «κομμουνιστού» συνθέτη. Όσο και αν φαίνεται περίεργο όμως, το καθεστώς, στο πρόσωπο του Μπιθικώτση είδε ακριβώς ότι και ο Θεοδωράκης. Τον τέλειο ερμηνευτή για τον ύμνο της χούντας.

Υπενθυμίζεται πως ο Μίκης Θεοδωράκης με επιστολή του προς τον Δημήτρη Κουτσούμπα, είπε πως «θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομουνιστής».

Μίκης Θεοδωράκης: Τα λόγια του προς τον Μπιθικώτση

Όπως αναφέρει η Μηχανή του Χρόνου στις 13 Ιουλίου του 1967, στο κέντρο Δειλινά της Γλυφάδας, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και η Βίκυ Μοσχολιού τραγούδησαν σε πρώτη εκτέλεση το καθεστωτικό άσμα. Τη διοργάνωση, φυσικά, είχε ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Ενόπλων Δυνάμεων. Πριν καλά καλά περάσουν μερικοί μήνες, είδε το φως της δημοσιότητας η επιστολή που είχε στείλει ο Μίκης Θεοδωράκης, με την οποία παρακαλούσε τον Μπιθικώτση να μη διανοηθεί καν να τραγουδήσει το χουντικό τραγούδι.

«Γρηγόρη. Διάβασα με κατάπληξη ότι πρόκειται να τραγουδήσεις στα Δειλινά τον “Ύμνο της Επαναστάσεως”. Νομίζω ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να καταλαβαίνεις τι πρόκειται να κάνεις. Πόσες ευθύνες επωμίζεσαι και σε τι σοβαρούς κινδύνους μπαίνεις. Κάθισε σπίτι σου με αξιοπρέπεια. Μην γκρεμίζεις, με μια κλωτσιά, αυτό που χτίσαμε μαζί τόσα χρόνια. Μην ακούς τους κερδοσκόπους και τους προσκυνημένους. Μη ρίχνεις στον βούρκο το όνομά σου και το όνομα των παιδιών σου, που σε λίγο θα ντρέπονται για σένα.

Κάνε τον άρρωστο. Φύγε για το εξωτερικό. Εκεί μπορείς ν’ αρχίσεις μια καινούργια καριέρα. Η Μελίνα σε περιμένει. Γιατί αν εσύ, ο Μπιθικώτσης, το πρωτοπαλίκαρο του Θεοδωράκη, γίνεις επίσημος τραγουδιστής της Δικτατορίας, τραγουδώντας αυτό το άθλιο κατασκεύασμα, θα πρέπει να ξέρεις, ότι θα γίνεις ο πιο αχάριστος και τιποτένιος προδότης που γέννησε ο Λαός μας. Στο όνομα της φιλίας μας και για χάρη της γυναίκας σου, των παιδιών σου και όλων των αμέτρητων φίλων μας, σε ικετεύω να μ’ ακούσεις για τελευταία φορά. Μετά την Πέμπτη θα είναι αργά. Πάρα πολύ αργά».

«Μέσα στ’ Απρίλη τη γιορτή, το μέλλον χτίζει η νιότη, αγκαλιασμένη, δυνατή, μ’ εργάτη, αγρότη, φοιτητή και πρώτο τον στρατιώτη. Τραγούδι αγάπης αντηχεί, γελούν όλα τα χείλη, Και σμίγουν μέσα στην ψυχή του Εικοσι-ένα η εποχή κι η Εικοσι-μιά τ’ Απρίλη…», ήταν οι στίχοι του τραγουδιού.

Μίκης Θεοδωράκης: Ο Μπιθικώτσης δεν τον άκουσε

Είπε πως δεν αντέχει να πάει ξανά στην εξορία, ειδικά σε μια περίοδο που η ζωή του είχε στρώσει, μετά από πολλές δεκαετίες βασανισμένου βίου. Ωστόσο, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης μόνο σαν προδότης δεν έμεινε στην ιστορία. Ο λαός δεν χρειάστηκε να τον συγχωρήσει, καθώς ποτέ δεν τον κατηγόρησε.

Η μεταπολίτευση δεν ήταν για τους Έλληνες εποχή για να λύσουν τους λογαριασμούς, αλλά για να κοιτάξουν μπροστά. Ο Μπιθικώτσης δεν είχε συνέπειες, παρά μόνο αυτές της προσωπικής ευθύνης. Γεννημένος στις 11 Δεκεμβρίου του 1922 από φτωχή οικογένεια, κατάφερε να βρει τον δρόμο του και να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές και τραγουδοποιούς της ελληνικής μουσικής.

Στη δισκογραφία μπήκε το 1949, σε ηλικία 25 ετών και συνέθεσε περισσότερα από 200 τραγούδια, μεταξύ των οποίων και τεράστιες επιτυχίες, όπως «Σε τούτο το στενό» και «Τρελοκόριτσο». Το 2003 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο, με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα, καθώς και με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών.