Εκλογές εις τον κύβο!

O Δημήτρης Μιχαλέλης γράφει στο pagenews.gr σχετικά με το πώς και γιατί άρχισαν πάλι οι συζητήσεις για πρόωρες, ανασχηματισμό και αλλαγή εκλογικού νόμου.

Μια απλή αναζήτηση στο Google με τις λέξεις «πρόωρες εκλογές», θα βγάλει ότι αυτή η συζήτηση κρατάει, σχεδόν, ένα χρόνο. Σε πολύ μεγάλο βαθμό άρχισε τότε και συντηρήθηκε αφενός στα «τηλεπαράθυρα» για λόγους τηλεθέασης και για να «πουλήσουν» κάποια κανάλια σοβαρότητα, αφετέρου για να γεμίζουν σελίδες εφημερίδων και ώρες αναλύσεων τα ραδιόφωνα. Στη σκέψη του Πρωθυπουργού δεν υπήρξε ποτέ το σενάριο των πρόωρων εκλογών. Λέγεται ότι από τότε έλεγε σε συνομιλητές του, που του πρότειναν προσφυγή σε πρόωρες κάλπες: «πες μου γιατί; Εγώ δεν σκέπτομαι έτσι. Λειτουργώ θεσμικά».

Από τη μια αυτό, από την άλλη οι επίμονες και έντονες δημόσιες αναφορές του για «εκλογές στο τέλος της τετραετίας», περιόρισαν τη σκέψη των πρόωρων εκλογών μόνο ως σενάριο των πολιτικών τακτικιστών.

Τα σενάρια

Άλλωστε πρόωρες εκλογές κάνει κάποιος για δυο λόγους: είτε για να κεφαλαιοποιήσει την ευρεία κοινωνική πλειοψηφία του, είτε για να ανακόψει τη ραγδαία φθορά του. Προφανώς τίποτε από τα δυο δεν ισχύει! Η Κυβέρνηση έχει, μεν φθορά, αλλά δεν είναι ούτε ραγδαία, ούτε τέτοια που να την κάνει να ανησυχεί για την απώλεια της πρώτης θέσης. Από την άλλη, στην κοινωνία, η πίεση από την πανδημία, την ακρίβεια και την ενεργειακή μέγγενη, είναι έντονη. Ο θυμός, είναι από τα συναισθήματα των πολιτών το οποίο καταγράφει υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις.

Άρα πώς ξαφνικά επανήλθαν τα σενάρια με τη λέξη «εκλογές» σε όλες τις εκδοχές τους; Πρόωρες εκλογές-εκλογικός ανασχηματισμός-εκλογικός νόμος.

Κάθε ένα έχει τη δική του εξήγηση, αλλά όλα γυρίζουν γύρω από τη λέξη «εκλογές». Εκλογές επί τρία…

Η νέα παράμετρος

Η «αλλαγή του εκλογικού νόμου» είναι το σενάριο που αίφνης επανήλθε το τελευταίο διάστημα στις συζητήσεις. Πάντως, πριν διαψευστεί αρχές Ιανουαρίου είχε κυριαρχήσει, προ των εορτών, στην πολιτική παραφιλολογία και παραπολιτική σπερμολογία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ούτε ήθελε, ούτε θέλει να ακούσει για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Το προφίλ του

«θεσμικού» είναι ο ένας ισχυρός λόγος. Ο δεύτερος είναι ότι έχει καταστήσει σαφές και θα το κάνει στο εγγύς μέλλον ακόμη πιο ξεκάθαρο ότι είναι αμετακίνητα υπέρ των σταθερών κυβερνήσεων-δηλαδή των αυτοδύναμων. Μια αλλαγή εκλογικού νόμου δεν θα φανέρωνε μόνο ηττοπάθεια από την πλευρά της ΝΔ. Πιθανότατα να την εγκλώβιζε και σε ό,τι θέλει να αποφύγει ο Πρωθυπουργός: διότι μπορεί με μια πιθανή επαναφορά του νόμου Παυλόπουλου (υπερενισχυμενη αναλογική) να εξασφάλιζε αυτοδυναμία με χαμηλότερο από 37-37,5% που θα απαιτείται με τη light ενισχυμένη αναλογική (που ψήφισε του 2019 η Κυβέρνηση της ΝΔ), όμως η πλειοψηφία στη Βουλή θα ήταν ισχνή. Κι ως εκ τούτου, διόλου σταθερή θα ήταν μια μελλοντική Κυβέρνηση με 151-153 βουλευτές.

Άρα, ποια είναι τα δεδομένα που άλλαξαν; Ουσιαστικά κανένα. Η αλήθεια είναι ότι η συζήτηση γίνεται. Και μπορεί να διεξάγεται, πέρα από τα δημοσιογραφικά και σε κάποια κυβερνητικά, γραφεία. Όμως, η αφετηρία ίσως να είναι οι…εσωκομματικές ισορροπίες. Ο νόμος που προώθησε και ψήφισε η ΝΔ είναι «εμπνεύσεως» Γ.Γεραπετρίτη. Άρα είναι πολύ πιθανό, κάποιοι άσπονδοι φίλοι του –τώρα που πιστεύουν ότι είναι πιο ανίσχυρος- να επαναφέρουν τη συζήτηση για να υπερτονίσουν ότι μια πιθανή αδυναμία σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης από τη ΝΔ με 36% θα πρέπει να «χρεωθεί» στο δημιουργό του νέου νόμου…

Ανασχηματισμός;

Το σενάριο του «εκλογικού ανασχηματισμού» επανήλθε μετά τις αστοχίες στην υπόθεση Δούκα-Λιβανού. Οι σεναριογράφοι αυτής της εκδοχής λένε για «ανασχηματισμό» κάπου κοντά στο συνέδριο της ΝΔ (6-8 Μαΐου) κι εν συνεχεία πρόωρες εκλογές το Φθινόπωρο. Αυτό το σενάριο είναι το μόνο που βρίσκεται εκτός λογικής Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως τουλάχιστον μας έχει συνηθίσει. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τα νέα κυβερνητικά στελέχη σε τι θα έδιναν προτεραιότητα; Στην Κυβέρνηση ή στις εκλογικές τους περιφέρειες; Και ενόψει εκλογών, πόσο θα άντεχε η ΝΔ δυσαρεστημένους πρώην υπουργούς; Και το κυριότερο: πόσους μήνες ουσιαστικής ακυβερνησίας θα άντεχε η χώρα;

Πρόωρες κάλπες;

Και καταλήγουμε στην τελευταία άσκηση με τη λέξη εκλογές: «πρόωρες εκλογές». Όσες φορές κι αν πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι η Κυβέρνησή του θα επιδιώξει την εξάντληση της τετραετίας, πάντα κάτι θα προκύπτει και θα ξαναρχίζει η εκλογολογία.

Ο ισχυρότερος λόγος για να μην γίνουν πρόωρες εκλογές είναι η προσδοκία του Πρωθυπουργού ότι τέλη 22 αρχές 23 θα αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς οι οικονομικές επιλογές της Κυβέρνησης κι άρα θα μπορεί να δημιουργηθεί ευνοϊκότερο κλίμα. Όμως, ένας προσεκτικός και καχύποπτος αναλυτής θα εστίαζε στις αναφορές κορυφαίων συνεργατών του Πρωθυπουργού περί θεσμικότητας. Κι αλήθεια: τι είναι πιο θεσμικό; Η πιστή τήρηση της διάρκειας ζωής της Κυβέρνησης, ή –για παράδειγμα- η προστασία της χώρας και της πολιτικής ζωής από την τοξικότητα και από το κλίμα έντασης; Υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν τα τελευταία, μαζί με την κάθετη θέση για «καθαρές λύσεις και καθαρή εντολή» να αποτελούσαν ικανούς λόγους για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Όμως παραμένει ισχυρή η πεποίθηση ότι οι συνθήκες μετά το πρώτο εξάμηνο του 2022 θα είναι καλύτερες.

Ιδανική εποχή για σεναριογράφους λοιπόν. Ή για κινήσεις αιφνιδιασμού…