Πόλεμος στην Ουκρανία: Μήπως ο «Τσάρος» δεν πρέπει να υποτιμάται;

Όλο και περισσότερο επικρατεί πλέον η άποψη ότι Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει προβεί σε μια σωρεία λαθών αναφορικά με το σχεδιασμό του για την εισβολή στη Ρωσία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η άποψη ότι ο ίδιος θα μπορούσε να διχάσει τη Δύση, την ΕΕ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ή ότι ο στρατός θα κατέρρεε ταχύτατα και έτσι η κυβέρνηση θα αναγκαζόταν να συνθηκολογήσει.

Πάντα σε όλες τις απόψεις υπάρχει και η άλλη πλευρά. «Αν, όμως, λαθεύει; Μήπως η Δύση γίνεται για μια ακόμη φορά παίγνιο στα χέρια του Πούτιν;» αναρωτιέται χαρακτηριστικά ο Μπρετ Στίφενς σε άρθρο γνώμης του το οποίο δημοσιεύτηκε στους «New York Times».

Για το σχέδιο Πούτιν

«Ας υποθέσουμε για μια στιγμή ότι ο Πούτιν δεν θέλησε ποτέ να καταλάβει ολόκληρη την Ουκρανία. Οτι εξαρχής οι πραγματικοί του στόχοι ήταν ο ενεργειακός πλούτος της στα ανατολικά, όπου βρίσκονται τα δεύτερα μεγαλύτερα διαπιστωμένα αποθέματα της Ευρώπης σε φυσικό αέριο (μετά της Νορβηγίας)» σημειώνει – και συνεχίζει: «Ας το συνδυάσουμε, μετά, με τις προηγούμενες εδαφικές προσαρτήσεις της Ρωσίας στην Κριμαία (που διαθέτει τεράστια θαλάσσια κοιτάσματα ενέργειας) και τις ανατολικές επαρχίες του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ (όπου βρίσκεται μέρος ενός τεράστιου σχιστολιθικού κοιτάσματος), καθώς και με την προσπάθεια του Πούτιν να ελέγξει σχεδόν όλη την ακτογραμμή της Ουκρανίας».

Στον βαθμό που τα κάνουμε όλα αυτά – συμπεραίνει ο ίδιος -, «τότε θα έχουμε ένα σαφές περίγραμμα των στόχων του Πούτιν. Δεν ενδιαφέρεται τόσο για την επανένωση του ρωσόφωνου κόσμου όσο για τη διασφάλιση της ενεργειακής κυριαρχίας της Ρωσίας».

Ο Πούτιν θα πάει σε ολοκληρωτική σύγκρουση με τη Δύση, με ό,τι αυτό σημαίνει…

Όπως γράφει ο Λάμπρος Καλαρρύτης στο pagenews.gr “Ακόμα και αν ο Πούτιν έχει αποφασίσει να πάει σε ολοκληρωτική και μη αναστρέψιμη ρήξη με τη Δύση – κατά τη γνώμη μας αυτό ακριβώς έχει αποφασίσει – δεν έχει κανένα λόγο να επιβαρύνει την εικόνα της χώρας του με κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου. Αυτό βέβαια δεν απαλλάσσει από τις ευθύνες του το ρωσικό καθεστώς. Οι χώρες είναι υπεύθυνες και υπόλογες για τις πράξεις των δυνάμεών τους.

Στον βαθμό που εμπεδωθεί αυτό ως θέση της Δύσης, ότι στοιχειοθετείται διάπραξη εγκλημάτων πολέμου, η σύγκρουση αλλάζει ακόμα ένα επίπεδο και αυξάνονται οι πιθανότητες να οδηγηθεί σε ανοιχτή, ευθεία μεγάλης κλίμακας στρατιωτική εμπλοκή ΝΑΤΟ (και όχι μόνο) – Ρωσίας.”