Με την Τσασίντα Άρντερν

Το σημερινό σχόλιο του BBC δεν είναι σεξιστικό, δεν είναι υποχρεωτικά σεξιστικό. Μπορεί να αναγνωστεί και σεξιστικά το δεύτερο μισό του σχολίου «η  Τσασίντα Άρντερν παραιτείται: μπορούν πράγματι οι γυναίκες να τα έχουν όλα;». Μπορεί να ερμηνευθεί ως σεξιστικό μέσα στη γενικότητά του, αφού συμπεριλαμβάνει όλες τις γυναίκες, αφού έχει αξιώσεις καθολικότητας στο «άλλο μισό του ουρανού». Στην όντως ζωή, υπάρχουν διαβαθμίσεις, κλιμακώσεις, σκαλιά και σκαλοπάτια.

Και η Τσασίντα Άντερνς πάτησε γερά στο – θεωρούμενο – υψηλότερο σκαλοπάτι της πολιτικής και κοινωνικής ιεραρχίας. «Τους είχε όλους κάτω», όπως συνήθως λέγεται μες στην φρενίτιδα της σύγχρονης, της ακραία ιεραρχικής εξουσίας, που έχει κάνει την πολιτική μια απόμακρη υπόθεση ολίγων πολιτικά και οικονομικά αλλοτριωμένων, των φαντασιόπληκτων εκλεκτών της δύναμης και της ισχύος.

Μόνο που φαίνεται ότι, στην περίπτωση της παραιτηθείσης πρωθυπουργού της Νέας Ζηλανδίας, οι μηχανισμοί πολυεπίπεδης διάβρωσης του προσώπου δεν λειτούργησαν πλήρως. Είχε αρχίσει να «γέρνει», το αντιλήφθηκε και χαιρέτισε διακριτικά.

Το ερώτημα που γεννιέται όμως, είναι αν θα της επιτρέψουν επί μακρόν «να κοιμηθεί ήσυχα μετά από καιρό, να έχει μια αίσθηση ανακούφισης», όπως η ίδια αφηγείται. Το τανγκό της εξουσίας θέλει δύο. Και ο παρτενέρ χρησιμοποιεί κάθε μέσον ελέγχου και επιτήρησης, μες στις υλικές και πολιτικές ανασφάλειές του. Οι σχέσεις αλληλοτροφοδότησης είναι εξαπλωμένα δίκτυα, δεν σε αφήνουν εύκολα να «προτιμήσεις την οικογένεια από την εξουσία», αλλά η Νέα Ζηλανδία δεν έχει πληγεί από εκείνα τα δυσθεώρητα ποσοστά διαφθοράς. Κάτι παραπάνω θα γνωρίζει άλλωστε η θαρραλέα Τσασίντα Άρντερν.