«Θέλω να αποκτώ παιδιά όσο αντέχει η Εριφύλη»
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 10 '
Πηγή Φωτογραφίας: Arouraios
Την λάτρευε την γυναίκα του, ο Νίκος Ξανθόπουλος. Μιλούσε για αυτήν και φωτίζονταν οι μικροί – μικροί μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια του σπουδαίου ηθοποιού. Στην πλατεία Βικτώριας την είχε πρωτοδεί και «κόπηκε». «Την είδα που λες, Γιάννο, και όλη μέρα απ’ έξω από το μαγαζί την έστηνα. Φύσαγε η μελαχρινή», μονολογούσε και απολάμβανε, χαμογελώντας, το ουζάκι του. Για την Εριφύλη μπορούσε να μιλάει με τις ώρες. Την λυγερή και μαυρομάτα πωλήτρια σε εμπορικό κατάστημα, κάπου προς την πλευρά της Αγίου Μελετίου, στα βόρεια της πλατείας των Βικτωριανών. Και μαζί πορεύθηκαν, αγαπημένοι, με την κόρη του την Μαρία και τους τρεις γιους του. Ένα πάθος είχε, ένα μεγάλο μεράκι, ο Νίκος Ξανθόπουλος: τα βιβλία.
Η αθεράπευτη βιβλιοφιλία του πρωταγωνιστή. «Φιλόλογος ήθελα να γίνω», μονολογούσε καμιά φορά χωρίς, όμως, να νοιώθει μετανοιωμένος για τις επιλογές του. Και σε όποια γειτονιά βρισκόταν και είχε λίγο ελεύθερο χρόνο, εντόπιζε το βιβλιοπωλείο και άρχιζε να αγοράζει βιβλία, για να τα πάει στο σπίτι κι να τα διαβάσει με την ησυχία του. Κάπου εικοσιπέντε χιλιάδες τίτλους είχε συγκεντρώσει – μια ολόκληρη περιουσία. Με πρώτη επιλογή βιβλιοπωλείου, τον «Καστανιώτη», στην Ζωοδόχου Πηγής, όπου του άρεσε να ακούει συγγραφείς να εξιστορούν.
«Γιάννο, τις ταινίες τις αγάπησα, λεφτά όμως στα χέρια μου με το τραγούδι είδα»
Στο λευκό πανί βγαίνει για πρώτη φορά το 1958, στην ταινία του Φίλιππα Φυλακτού «Το εισπρακτοράκι». Θα ακολουθήσουν η καλλιτεχνική καταξίωση και η κοινωνική αναγνώριση, το «χουχούλιασμα», όπως συνήθιζε να λέει για να περιγράψει την αγάπη του κόσμου. Οι ταινίες, στις οποίες πρωταγωνίστησε, είναι δεκάδες. Πιο μεγάλες εμπορικές επιτυχίες και πιο αντιπροσωπευτικές του τύπου, που του χάρισε τον τίτλο «παιδί του λαού», είναι κυρίως οι ταινίες «Αγάπησα και πόνεσα», «Η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου», «Ο κατατρεγμένος», «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη», «Ταπεινός και περιφρονημένος».
Στις ταινίες «βγάζει» και το άλλο ανυπόκριτο ταλέντο, αυτό του τραγουδιστή. Πράγματι, στους κινηματογραφικούς ρόλους του κατάφερε να αναδείξει αυτό το παράλληλο καλλιτεχνικό ταλέντο. Τον βοηθούν πολύ η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, που έλκεται από την απλότητα και την ντομπροσύνη του λαϊκού παιδιού από τα προσφυγικά της Νέας Ιωνίας, και οι παραινέσεις του Απόστολου Τεγόπουλου. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, αφήνει για λίγο πίσω το λευκό πανί, που τόσο αγάπησε, και μεταπηδά στο λαϊκό τραγούδι. Κι εκεί, η σταδιοδρομία του Νίκου Ξανθόπουλου θα είναι περίφημη, με σχεδόν δέκα άλμπουμ, με ερμηνείες κάπου τετρακοσίων τραγουδιών και με περιοδείες στην Ελλάδα και στον Ελληνισμό της διασποράς. Ο Νίκος Ξανθόπουλος εξομολογείται ότι το τραγούδι έδωσε μια ακόμη μεγαλύτερη, εμπορική ώθηση στην καριέρα του.
«Γιάννο, μαύρος είσαι; Και δεν σε… φυλαγόμουνα (γέλιο)»
Έγιναν αμέτρητες προτάσεις στον Νίκο Ξανθόπουλο να ασχοληθεί ενεργά, στην πρώτη γραμμή, με την πολιτική. Από δήμους και από κόμματα. Αρνείται σε όλες τις προτάσεις, όχι από ελιτισμό και καλλιτεχνική ηδυπάθεια, αλλά επειδή ήθελε να αποφύγει τις διαιρέσεις και τις αντιπαλότητες της πολιτικής. Ο Ξανθόπουλος είχε, πάντως, μια ελαφρά, μια αδιόρατη προτίμηση για τον «προοδευτικό χώρο» και λόγω πατρικής συμμετοχής στον Εμφύλιο, με την πλευρά των αριστερών. Δεν προσδιόριζε, όμως, επακριβώς τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, αν βέβαια υπήρχε. Καλό δρόμο!
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Το σχόλιο σας