Τι συμβαίνει με το “μαξιλάρι” των 37 δισ. ευρώ

Η συζήτηση σχετικά με το “μαξιλάρι” άνοιξε και πάλι μετά από σχετική δήλωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Στέφανου Κασσελάκη.

Η νέα αντιπαράθεση στον ΣΥΡΙΖΑ ξαναφέρνει στην επικαιρότητα τις πολιτικές των υπερπλεονασμάτων και τις θριαμβολογίες της τότε κυβέρνησης, που παραγνωρίζοντας ότι είχαν προέλθει από την υπερβολική φορολογία και την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών στην οικονομία, μοίραζε φιλοδωρήματα, ώστε να διασφαλίσει την επανεκλογή της.

Ωστόσο, αναδεικνύει και κάτι άλλο. Ακόμα και σήμερα, το μαξιλάρι βρίσκεται περίπου στο ίδιο επίπεδο με τότε, δηλαδή στα 35 δισ. ευρώ, και ανανεώνεται με εσωτερικό δανεισμό από το δημόσιο και την αγορά (repos) κάθε φορά που αντλείται μέρος του.

Το σημερινό περιεχόμενο περιλαμβάνει 20 δισεκατομμύρια ευρώ σε ταμειακά αποθέματα (14 δισεκατομμύρια ευρώ από ασφαλιστικά ταμεία, τοπικές αρχές, πανεπιστήμια και άλλα ιδρύματα, και 6 δισεκατομμύρια ευρώ από την κεντρική κυβέρνηση), καθώς και έναν σκληρό πυρήνα 15,7 δισεκατομμυρίων ευρώ σε πρόσφατες εκταμιεύσεις από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Οι τελευταίες δεν μπορούν να αγγιχτούν χωρίς την έγκριση του ESM.

Και το ερώτημα είναι, πρέπει να μένουν και τα 20 αυτά δισ. στον λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος αντί ένα μέρος τους να μπορούν να διαχειριστούν ελεύθερα οι φορείς; Ποιος λόγος επιβάλει σήμερα που έχουμε πάρει επενδυτική βαθμίδα και η οικονομία βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από το 2018 και το 2019, να διατηρούμε cash buffer 35 δισ ευρώ;

Κανένας, είναι η απάντηση από κορυφαίο παράγοντα γι’ αυτό και τα διαθέσιμα πιθανώς να μειωθούν κοντά στα 30 δισ. προς τα τέλη του έτους. Τον τελευταίο λόγο βέβαια έχει ο ΟΔΔΗΧ ο οποίος καθορίζει τις εκδόσεις και τις ανάγκες της οικονομίας και άρα ξέρει καλύτερα από τον καθένα με τι μαξιλάρι είμαστε ασφαλείς. Και όπως λέει το ίδιο πρόσωπο, ζούμε σε ένα κόσμο πολύ επικίνδυνο, με μεγάλες αβεβαιότητες (πχ κλιματική κρίση, γεωπολιτικές συγκρούσεις, και λοιπά), κατά συνέπεια χρειαζόμαστε ένα σχετικό υψηλό μαξιλάρι, ώστε αν συμβεί διεθνώς κάτι κακό, εμείς να είμαστε έτοιμοι.

Ουσιαστικά, η πολιτική του Αλέξη  Τσίπρα και η επίθεση του Κασσελάκη στον ηγέτη της Ομπρέλας κατάφεραν να μας θυμίσουν ένα θέμα που αποτελεί όχι μόνο φιλοσοφικό ακρογωνιαίο λίθο για την “αριστερά” που κυβέρνησε αυτή τη χώρα, αλλά και δικαιολογία για να φορολογηθεί η μεσαία τάξη. ‘Είναι σαφές ότι χρειαζόμαστε ένα μαξιλάρι, αλλά επεξεργαζόμαστε το ύψος του’, δήλωσε χθες ο εξάδελφός του Γιώργος Τσίπρας, προκειμένου να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερες ισορροπίες. Ο κ. Τσίπρας ζήτησε συγγνώμη για τις πολιτικές που έπληξαν τη μεσαία τάξη. Αλλά η ψυχρή αλήθεια των αριθμών λέει άλλα. Υπήρχαν και υπάρχουν μετρητά για το κράτος και τους φορείς της γενικής κυβέρνησης, τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανακάλυψε. Αν κρίνουμε από την έκθεση του πρώην υπουργού Οικονομικών στη Βουλή τον Μάρτιο του 2020, στο τέλος του 2014, τα ταμειακά διαθέσιμα των κρατικών οργανισμών ήταν ακόμη διάσπαρτα σε διάφορους λογαριασμούς, συνολικού ύψους 16 δισ. ευρώ.” Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας.

Τώρα, ο κ. Κασσελάκης επιχειρεί να αποκηρύξει ένα από τα λάβαρα της διακυβέρνησης Τσίπρα, εξηγώντας ποια ήταν η μεγάλη του διαφωνία με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο «ήταν η φορολογία, φοροεπιδρομή δεν θέλω να έχω στον Έλληνα», χωρίς και πάλι όμως να μας λέει από που θα βρει τα λεφτά για το κράτος πρόνοιας της Αριστεράς, το οποίο ευαγγελίζεται.