Ε.Σ.: Νιώθετε ελεύθερος; Λ.Ε.: Είναι φορές που αισθάνομαι δύσκολα, έχω αρχίσει και εμπιστεύομαι τις στιγμές και τους αφήνω τον χώρο να μου αποκαλύπτουν όλα τα συναισθήματα. Δεν είμαστε μόνο ελεύθεροι άλλα και σκλαβωμένοι σε κάποιες καταστάσεις.. Η δικιά μου μετάφραση του να είσαι ελεύθερος: είναι να προσπαθείς να αντλείς χαρά ή να δίνεις χωρίς περιμένεις να την λάβεις πίσω.. Είναι το να μην είσαι εξαρτημένος γενικά, από καταστάσεις και πράγματα για να ευτυχήσεις στη ζωή σου. Αυτό που εξέφρασα μόλις σαν άποψη δεν ξέρω αν κατακτιέται κάποτε, μάλλον θέλει μια διαρκή προσπάθεια.
Ε.Σ.: Υπάρχουν πράγματα που δεν θα κάνατε για τίποτα στον κόσμο; Λ.Ε.: Μου φαίνεται ακραίο να κάνεις κακό σε παιδί.
Ε.Σ.: Τι ρόλο έχει παίξει και παίζει στην ζωή σας ο θεσμός της οικογένειας και της πατρότητας; Λ.Ε.: Η οικογένεια είναι κάτι το οποίο το έκανα συνειδητά και το βιώνω συνειδητά. Βέβαια το θεωρώ ένα σκοπό ζωής του ανθρώπου να μοιράζεται την αγάπη με τους ανθρώπους που έφερε στον κόσμο και να τους διδάσκει πως να μεγαλώσουν ανεξάρτητοι, το πως να μάθουν να στέκονται όταν θα φύγουν από τις αγκάλες μας. Να προσθέσω ότι και άγχος έχει αρκετό η οικογένεια, να είναι καλά οι άνθρωποι σου, να μην πάθουν κάτι, να μπορείς να τους παρέχεις τα βασικά αλλά από την άλλη πλευρά είναι το θαύμα της ζωής, βλέπει την ζωή να επαναλαμβάνεται.
Ε.Σ: Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα; Λ.Ε.: Οι παιδαγωγοί (που κάνουνε την δουλειά τους με σύνεση, με αγάπη) οι γιατροί, οι άνθρωποι που προσφέρουνε δωρεάν κοινωνικό έργο.
Ε.Σ.: Τι σας πονάει στην σημερινή Ελλάδα; Λ.Ε.: Οι Έλληνες. Είμαστε πολύ λίγα χρόνια κράτος, λίγα χρόνια έθνος, είμαστε πολύ λίγα χρόνια εκπαιδευμένοι για να ζούμε όλοι μαζί σε αστικό περιβάλλον. Κατεβήκαμε από τα βουνά το 1821 και δεν έχουμε μάθει ακόμη πως να ζούμε στις πόλεις. Δεν έχουμε βρει τον τρόπο να σκεφτόμαστε ότι είμαστε σύνολο, λίγο λειτουργούμε όλοι για τον εαυτό μας . Οι Έλληνες και το λέω και για μένα, δεν θέλω να θίξω ειδικά κάποιον , είναι δύσκολο σε πρωταρχική φάση να σκεφτώ ότι γύρω μου ζούνε και άλλοι και πρέπει να τους υπολογίζω και να φέρομαι ως ένα κομμάτι ενός συνόλου. Επειδή όμως θέλουμε να λεγόμαστε Ευρωπαίοι θα μας έκανε καλό να συνειδητοποιήσουμε, ότι εκείνοι είναι πολύ καλύτεροι πολίτες, δηλαδή σέβονται πιο πολύ το σύνολο.