Όσον αφορά τα περιστατικά βίας, που έζησε: «Πολλή βία στα παιδικά μου χρόνια. Όταν ένα παιδάκι έχει ως πρώτη ανάμνηση αίμα από ξυλοδαρμό, είναι σκληρό. Έχω πολλές ιστορίες. Μπορεί να ήταν πολύ μεθυσμένος ο μπαμπάς μου και να κυνηγάει εμένα και την μητέρα μου με μία καραμπίνα να μας σκοτώσει. Την επόμενη μέρα μας ζητούσε συγγνώμη, μόνο την μητέρα μου χτυπούσε. Όλη η βία διοχετευόταν στην γυναίκα, για αυτό μεγάλωσα με αγάπη προς τις γυναίκες».
Στην συνέχεια, ο Τάσος Ξιαρχό παραδέχτηκε πως πολλά από τα περιστατικά που συνέβησαν τότε, προσπαθούσε να τα σβήσει από την μνήμη του. Πλέον, όμως, όπως αναφέρει, οι εικόνες αυτές έρχονται στο μυαλό του πιο έντονες από ποτέ.
«Θυμάμαι τα συναισθήματα, που είχα τότε. Πολλές φορές, η μνήμη μου έσβηνε μόνη της, το μυαλό μου απωθούσε τις μνήμες. Όσο περνούν τα χρόνια, θυμάμαι περισσότερα πράγματα. Είναι ξεκάθαρα κομμάτι επιβίωσης. Ο οργανισμός μου το έδιωχνε τότε και το έφερνε μπροστά μετά από πολλά χρόνια, ακόμα κι όταν έβλεπα ταινίες. Συμβαίνει συχνά πλέον, έχω αναμνήσεις που είναι τρόμος. Είναι σαν να βλέπω ταινίες στον ύπνο μου. Μία ημέρα η μαμά μου με ρώτησε “Θέλεις να φύγουμε;” και είπα “πάμε”. Μείναμε τελικά με τον μπαμπά μου μέχρι την πέμπτη δημοτικού. Είδαμε πολλά, που δεν μπορούν να ειπωθούν τηλεοπτικά» είχε δηλώσει τέλος, ο Τάσος Ξιαρχό.