Ο ιταλός ανταποκριτής θυμήθηκε ότι το 1773 οι Αμερικανοί είχαν πετάξει στη θάλασσα 300 κιβώτια αγγλικού τσαγιού, ξεκινώντας τη μάχη τους για ανεξαρτησία από τη βρετανική μπότα, και έγραψε ότι «από τότε είχε να προκαλέσει το τσάι διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ των εξαδέλφων». Σοβαρεύτηκε αίφνης (μάλλον αφήνοντας το τσάι και πιάνοντας το ουίσκι) και συμπλήρωσε ότι «προφανώς η διαμάχη είναι γελοία» και «ένα παιχνίδι ήταν» και «η ειδική σχέση δεν απειλείται, αφού οι δύο χώρες παραμένουν σταθερά ευθυγραμμισμένες στα πραγματικά ζητήματα, κάτι που αποδεικνύουν οι κοινές επιδρομές τους εναντίον των Χούθι στην Υεμένη». Λησμόνησε, πάντως, να σημειώσει ότι και οι Χούθι τσάι πίνουν, άρα οι δύο αγγλοσάξονες «εξάδελφοι» μπορούσαν να τους ρωτήσουν για το ζέον ζήτημα της συνταγής.
Ούτε, βέβαια, θύμισε ότι και οι Ρώσοι είναι πασίγνωστοι πότες τσαγιού και τα σαμοβάρια τους παγκοσμίως φημισμένα από τη μεγάλη λογοτεχνία τους – για να μην αναφέρουμε και τα θρυλικά κινεζικά τεϊοποτεία… Ισως ο Ιταλός φοβήθηκε ότι αν το ζήτημα του άλατος στο τσάι γενικευτεί, ενδέχεται να διακυβευθούν φυτείες ολάκερες σε όλη τη Γη. Από πλευράς του, το έγκυρο BBC μίλησε με την αμερικανίδα καθηγήτρια, η οποία τόνισε ότι δεν είχε σκοπό να προκαλέσει διπλωματική κρίση με τη συνταγή της.