Τα “αγκάθια” στη συμφωνία της Ε.Ε. για την Ουκρανία

Η επίτευξη συμφωνίας για την παροχή επιπλέον βοήθειας 50 δισ. ευρώ από την Ευρώπη στην Ουκρανία, έρχεται σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή του πολέμου.

Το Κίεβο αντιμετωπίζει μεγάλες οικονομικές δυσκολίες ως αποτέλεσμα του πολέμου και έχει να αντιμετωπίσει τις ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις από τη μία πλευρά και την ανάγκη να καταστήσει λειτουργικές βασικές δομές όπως σχολεία και νοσοκομεία από την άλλη.

Αν αναλογιστεί κανείς, ότι τα τελευταία δύο χρόνια η Ευρώπη έχει ήδη διαθέσει περίπου 80 δισ. ευρώ σε οικονομική βοήθεια και άλλα 75 δισ. ευρώ οι ΗΠΑ, σημαντικές ανησυχίες εγείρονται κατά πόσο η διάθεση των 50 δισ. ευρώ είναι αρκετή για το Κίεβο, λαμβάνοντας υπόψη ότι η βοήθεια αυτή καλύπτει χρονικό διάστημα μέχρι και το 2027.

Η ανησυχία αυτή εντείνεται από την πιθανή επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ ως Προέδρου των ΗΠΑ, αφενός, και τις συνεχείς παραχωρήσεις της Ουγγαρίας, αφετέρου. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η πρόσθετη κατανομή του προϋπολογισμού θα στηρίξει την ουκρανική αντίσταση.

Το συμφωνηθέν πολυετές πλαίσιο περιλαμβάνει επίσης σχεδόν 15 δισ. ευρώ σε πρόσθετους πόρους, εκ των οποίων 2 εκατ. ευρώ για τη μετανάστευση και την προστασία των συνόρων, 1,5 δισ. ευρώ για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας, 2 δισ. ευρώ για μέτρα ευελιξίας και 1,5 δισ. ευρώ για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης (π.χ. φυσικές καταστροφές).

Η Ελλάδα πίεζε και πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή να αυξηθούν οι δαπάνες αυτές στον κοινοτικό προϋπολογισμό, ώστε να διατηρηθεί η ευρωπαϊκή ευελιξία για την αντιμετώπιση των οικονομικών προκλήσεων της επόμενης τριετίας, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη τον κίνδυνο αύξησης των προσφυγικών ροών λόγω της αναταραχής στη Μέση Ανατολή και την ανάγκη επούλωσης των πληγών από τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές.

Η ανάγκη ομοφωνίας των 27 κρατών μελών και το ουγγρικό βέτο του Δεκεμβρίου, μας υπενθύμισε τις σημαντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη στη λήψη των αποφάσεων, ειδικά σε κρίσιμα ζητήματα. Η Ένωση, κατά κανόνα, κινείται αργά και συχνά αναποτελεσματικά, συρόμενη από τις εξελίξεις.

Η οικονομική δύναμη με ονομαστικό ΑΕΠ άνω των 19 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ, δηλαδή το ένα έκτο της παγκόσμιας οικονομίας, αδυνατεί να κινηθεί με ταχύτητα και δυναμισμό και ζητεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες να “βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά”.