Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Αυτό πονάει περισσότερο ένα παιδί, γιατί δεν μπορείς να το αποκωδικοποιήσεις. Μακάρι να ήμουν μεγαλύτερη τότε, ώστε να είχα τις πληροφορίες να τη βοηθήσω και να με βοηθήσω».
Επίσης, σημείωσε: «Τα συμπτώματα που βίωνε ήταν μία πολύ βαθιά θλίψη, μία εξωφρενική μελαγχολία και έναν πάρα πολύ έντονο εκνευρισμό με τα πάντα. Και φυσικά κυκλοθυμικά επεισόδια: πάρα πολύ ψηλά και πάρα πολύ χαμηλά. Ο πιο συχνός χαρακτηρισμός που άκουγα για τη μητέρα μου ήταν “τρελή”, το άγνωστο μας τρομάζει όλους. Η διάγνωση την ανακούφισε. Μου έλεγε: προσπάθησα να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα».
Σε άλλο σημείο, η Δάφνη Καραβοκύρη σχολίασε: «Είμαι εδώ με την άδεια και την ευχή της. Μου λέει: “Παιδί μου, θέλω να εκμεταλλευτώ το δημόσιο βήμα που έχεις, γιατί θέλω μέσω εσού να βοηθήσω κι άλλους”».