Στα πρόθυρα νέας πολιτικής κρίσης η Γαλλία;

Η Γαλλία έχει αλλάξει τρεις κυβερνήσεις τον τελευταίο χρόνο, και κάθε μία από αυτές απέτυχε να περάσει έναν δημοσιονομικά υπεύθυνο προϋπολογισμό. Σημαντικό εμπόδιο είναι η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού – πριν από δύο χρόνια η πρόταση για αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης βρήκε απέναντί της μαζικές διαμαρτυρίες. Έκτοτε οι γαλλικές κυβερνήσεις προσπάθησαν να βρουν τρόπους για να αντισταθμίσουν το βάρος των συντάξεων – μια αξιοσημείωτη στρατηγική είναι η κατάργηση της αναπροσαρμογής των συντάξεων με βάση τον πληθωρισμό.

Ο πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού προσπάθησε να “χτίσει” γέφυρες συναίνεσης αναφορικά με τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος – πραγματοποιήθηκε μια ευρεία σύσκεψη, όπου κυρίαρχο θέμα ήταν η ιδέα να αυξηθεί η επίσημη ηλικία συνταξιοδότησης στα 64 έτη. Πρόταση που έχει προσκρούσει σε αδιέξοδο, με τους Σοσιαλιστές να αντιδρούν (οι ψηφοφόροι τους είναι πολύ ευαίσθητοι σε αυτό θέμα) και να απειλούν πως θα καταψηφίσουν την κυβέρνηση αν η Αριστερά κινήσει τη διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης. Η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση (Rassemblement National) έχει δηλώσει πως δεν θα υποστήριζε μια τέτοια ψηφοφορία.

Σημειώνεται ότι η κυβέρνηση έχει παραμείνει στην εξουσία μέσω μιας συμφωνίας “μη διάλυσης” με τους Σοσιαλιστές, οπότε αν σε μια ψηφοφορία οι Σοσιαλιστές καταψηφίσουν την κυβέρνηση αυτή θα μπορούσε να πέσει, σε μια εξέλιξη που θα ήταν μοιραία και για τον πρόεδρο Μακρόν.

Χαμηλή επίδοση του πρωθυπουργού

Ο Μπαϊρού δεν έχει πειστικές επιδόσεις στους έξι μήνες της θητείας του, και μια επιλογή για τον πρόεδρο Μακρόν είναι να τον αντικαταστήσει, π.χ. με τον υπουργό Οικονομικών Ερίκ Λομπάρ, ή απλώς να παρακάμψει εντελώς το θέμα της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού – κίνηση που από μόνη της θα σήμαινε ήττα. Άλλες πιο φιλόδοξες μακροπρόθεσμες μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό δεν βρίσκονται πλέον στο τραπέζι. Ως εκ τούτου, η διαδικασία για την κατάρτιση του προϋπολογισμού γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη, επειδή οι ενέργειες του Μπαϊρού έχουν “μπλοκάρει” τον έναν από τους δύο δρόμους για να περικόψει η κυβέρνηση τις δαπάνες.

Οι διεθνείς γεωπολιτικές εξελίξεις έδωσαν στον Εμανουέλ Μακρόν ένα νέο πεδίο άσκησης πολιτικής, μακριά από τα προβλήματα στο εσωτερικό, αλλά ο Μπαϊρού έθεσε ουσιαστικά σε κίνδυνο την κυβέρνησή του όσον αφορά τη διαχείριση του συνταξιοδοτικού και η κυβέρνηση νιώθει πλέον κλυδωνισμούς. Η σκληρή πραγματικότητα είναι, εν αναμονή του προσχεδίου για τον Προϋπολογισμό του 2026, πως η Γαλλία χωλαίνει βαδίζοντας προς μια δημοσιονομική κρίση.

Σε μια εποχή που οι αποδόσεις των ομολόγων σε ολόκληρη την ευρωζώνη έχουν συγκλίνει και που η επιτακτική ανάγκη για την ενίσχυση των αμυντικών δαπανών και την έναρξη της ένωσης επενδύσεων και αποταμιεύσεων αυξάνεται, η Ευρώπη χρειάζεται μια ισχυρή Γαλλία και τη συμμετοχή του Εμανουέλ Μακρόν. Αντ’ αυτού, η θητεία του χαρακτηρίζεται πλέον από μια δημοσιονομική αποτυχία που θα διαμορφώσει το μέλλον της γαλλικής οικονομίας και κοινωνίας την επόμενη δεκαετία. Μόνο η αύξηση της φορολογίας ή το “βαθύ μαχαίρι” στις κρατικές δαπάνες μπορούν να αποτρέψουν την οικονομική καταστροφή της Γαλλίας. Όμως, ο Μακρόν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν θα επιτρέψουν να συμβεί ούτε το ένα ούτε το άλλο και ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας ίσως πάρει στα χέρια του ένα “δισκοπότηρο με δηλητήριο”.

Πηγή: Pagenews.gr