Ντέμι Μουρ: «Στα 63 μου νιώθω πιο ζωντανή από ποτέ – Αν δεν ρισκάρεις, η ζωή γίνεται βαρετή»
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 16 '
Πηγή Φωτογραφίας: EPA
Η Ντέμι Μουρ φτάνει στο ραντεβού κρατώντας αγκαλιά τον Πιλάφ, το μικροσκοπικό τσιουάουά της, σχεδόν στο ίδιο χρώμα με το πουλόβερ της. Δίπλα της η βοηθός, έτοιμη να παραλάβει τον «τετράποδο γιο» της σταρ μόλις εκείνη καθίσει. Η εικόνα θυμίζει καρτ ποστάλ από το Χόλιγουντ: ντίβα με παγκόσμια φήμη, σούπερ σταρ με δεκαετίες καριέρας, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα του κινηματογράφου.
Πίσω όμως από το στιλ και τα φώτα, η Μουρ κουβαλά μια ζωή γεμάτη σκαμπανεβάσματα, φόβους, αποτυχίες, αλλά και εντυπωσιακές αναγεννήσεις. Στα 63 της, πρωταγωνιστεί στη δεύτερη σεζόν της σειράς «Landman» στο Paramount+, στον ρόλο μιας αμείλικτης επικεφαλής πετρελαϊκής εταιρείας, λίγο μετά την τεράστια επιτυχία του «The Substance», που μπορεί να μην της χάρισε το πολυπόθητο Όσκαρ, αλλά ξαναέβαλε το όνομά της στην πρώτη γραμμή της συζήτησης.
«Ναι, είναι πιο δύσκολο για τις γυναίκες – αλλά δεν είμαι θύμα»
Στο «Landman» η Μουρ υποδύεται μια χήρα που αναλαμβάνει την εταιρεία του άντρα της και δηλώνει κυνικά πως είναι «πιο κακή» από εκείνον. Η ερώτηση έρχεται φυσικά: είναι τελικά πιο δύσκολο για τις γυναίκες να φτάσουν και να κρατήσουν την εξουσία;
«Ναι, είναι πιο δύσκολο», παραδέχεται χωρίς δισταγμό. «Και να την κατακτήσεις και να τη διατηρήσεις. Υπάρχουν διαφορετικές προκλήσεις για τις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες».
Ωστόσο, εκεί βάζει ένα ξεκάθαρο όριο: δεν θέλει να βλέπει τον εαυτό της μέσα από τον φακό της θυματοποίησης. «Ποτέ δεν μου άρεσε να επιμένω σε αυτή την πτυχή και να βλέπω τον κόσμο από αυτή τη γωνία, γιατί μας κάνει γυναίκες-θύματα. Πρώτα απ’ όλα, μη με θεωρείτε θύμα».
Για την ίδια, εξουσία δεν σημαίνει χρήμα, πόλεμος και σύγκρουση: «Εξουσία για μένα είναι να ανακαλύπτω την αληθινή ουσία του εαυτού μου, που συχνά είναι το αντίθετο από αυτό που πιστεύουν οι άλλοι ότι είμαι».
«Ρίσκο ή ασφάλεια; Αν μείνεις στη φούσκα, η ζωή χάνει το νόημά της»
Η Ντέμι Μουρ δεν κρύβεται: η ζωή της ήταν γεμάτη ρίσκα – άλλα τα διάλεξε η ίδια, άλλα την «διάλεξαν». Και αν κάτι φαίνεται να την καθορίζει σήμερα, είναι η απόφασή της να μην βολευτεί ποτέ σε μια ασφαλή, βολική ρουτίνα.
«Μερικές φορές επιλέγεις εσύ τα ρίσκα, άλλες φορές τα ρίσκα σε επιλέγουν», λέει χαμογελώντας. «Και μερικές φορές αντανακλούν κάτι που ξέρεις ότι είναι μέρος σου. Τότε τα προσεγγίζεις με περισσότερη επίγνωση, κάνεις στον εαυτό σου ερωτήσεις, εμβαθύνεις σε βάθη ανεξερεύνητα».
Η ίδια προτιμά ρόλους και έργα που την βγάζουν από τη ζώνη άνεσής της: «Αυτά είναι που μου επιτρέπουν να αναπτυχθώ και να βελτιώνομαι ως άνθρωπος. Αν περνάς τον χρόνο σου κλεισμένος σε μια ασφαλή φούσκα, όλα γίνονται βαρετά και χωρίς νόημα».
«Στα 63 μου νιώθω καλύτερα από ποτέ»
Η ερώτηση που όλοι σκέφτονται αλλά λίγοι τολμούν να κάνουν, πέφτει τελικά στο τραπέζι: στα 63, νιώθει καλύτερα από παλιά;
Η απάντηση έρχεται χωρίς δευτερόλεπτο δισταγμού: «Μπορώ να πω ναι. Στα 63 μου αισθάνομαι καλύτερα από πριν».
Δεν το λέει ως κλισέ, αλλά ως συμπέρασμα μιας μακράς εσωτερικής διαδρομής. Όσο μεγαλώνει, λέει, τόσο πιο πολλά εργαλεία έχει για να μετατρέπει τον φόβο σε κινητήρια δύναμη: «Όταν ήμουν νεότερη, φοβόμουν τα πάντα. Φοβόμουν ότι δεν θα ανταποκριθώ στις προσδοκίες, ότι δεν θα είμαι αρκετά καλή. Δεν είχα πραγματική αυτοπεποίθηση. Έπρεπε να τα βγάλω πέρα μόνη μου από πολύ μικρή ηλικία και δεν ήταν καθόλου εύκολο».
Σήμερα, δηλώνει πως έχει μάθει να «δουλεύει» πάνω σε αυτούς τους φόβους: «Καθώς μεγαλώνω, έχω αποκτήσει τα εργαλεία για να μετατρέψω αυτά τα συναισθήματα σε κάτι που λειτουργεί υπέρ μου. Έχω δουλέψει σκληρά γι’ αυτό. Είναι θαρραλέο να κοιτάς τους φόβους σου κατάματα και να έχεις τη θέληση να τους αντιμετωπίσεις».
Ισχυρές γυναίκες, μεγάλοι φόβοι – και καθόλου «συγγνώμη»
Στη δημιουργία της ηρωίδας του «Landman» την βοήθησαν – όπως λέει – πολλές πραγματικές, ισχυρές γυναίκες που έχει γνωρίσει στη ζωή της. Το πιο ενδιαφέρον όμως δεν είναι η δύναμή τους, αλλά η… ευαλωτότητά τους.
«Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολλές ισχυρές γυναίκες που με ενέπνευσαν. Και διαπίστωσα ότι όλες είχαν τεράστιους φόβους», αποκαλύπτει.
Αυτό όμως που τις ξεχώριζε δεν ήταν η απουσία φόβου, αλλά η στάση τους απέναντι στην εξουσία: «Δεν ερμήνευαν την εξουσία όπως την έχουμε συνηθίσει από τους άνδρες, αλλά με έναν πολύ θηλυκό τρόπο που τις πήγε μακριά. Καμία από αυτές δεν ζήτησε συγγνώμη για το ποια ήταν. Αυτό είναι πολύ κοντά στη δική μου ιδέα για την εξουσία: να νιώθουμε ενδυναμωμένοι για να είμαστε αυτό που πραγματικά είμαστε».
Η μεγαλύτερη πρόκληση: να πάψει να φοβάται ότι «δεν είναι αρκετή»
Αν τη ρωτήσεις ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής της, δεν θα αναφερθεί σε ρόλους, βραβεία ή αποτυχίες box office. Θα επιστρέψει, σχεδόν αυτόματα, σε εκείνο το νεαρό κορίτσι που φοβόταν τα πάντα.
«Όταν σκέφτομαι την εποχή που ήμουν νεότερη, θυμάμαι πόσο φοβόμουν και ανησυχούσα για τα πάντα. Φοβόμουν ότι δεν θα είμαι αρκετά καλή, ότι δεν θα σταθώ στο ύψος των περιστάσεων», λέει.
Χωρίς σταθερό σχέδιο ζωής, αναγκάστηκε – όπως εξομολογείται – να επιβιώσει μόνη της από πολύ μικρή ηλικία. Αυτή η «σχολή της ανάγκης» ήταν σκληρή, αλλά στη συνέχεια λειτούργησε ως βάση για την ωριμότητά της: «Σήμερα πια δεν προσπαθώ να κρύψω τους φόβους μου κάτω από το χαλί. Τους αναγνωρίζω, τους κοιτάζω και τους χρησιμοποιώ. Αυτό είναι αληθινή δύναμη».
«Όλα αλλάζουν σε ένα δευτερόλεπτο – μόνο το παρόν μετράει»
Η ηρωίδα της στο «Landman» είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο γρήγορα μπορεί να ανατραπεί η ζωή: από τη μια στιγμή στην άλλη, από το «κάτω» στο «πάνω». Αυτό το μοτίβο δεν της είναι καθόλου ξένο.
«Η ζωή είναι κυκλική», λέει. «Αποτελείται από πτώσεις και στιγμές αναγέννησης». Το πιο επικίνδυνο λάθος, κατά τη γνώμη της, είναι να παγιδευτείς στο παρελθόν: «Αν αφιερώσουμε πολύ χρόνο εξετάζοντας τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει διαφορετικά, μας πιάνει άγχος και χάνουμε αυτό που βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας».
Για την ίδια, το μόνο που έχει πραγματική υπόσταση είναι η στιγμή: «Η αλήθεια είναι ότι όλα μπορούν να αλλάξουν σε ένα δευτερόλεπτο. Μόνο το παρόν έχει σημασία. Το να είμαι παρούσα ως εαυτός είναι το μεγαλύτερο δώρο που κάνω σε μένα».
Κι αν κάτι θέλει να θυμόμαστε από όσα λέει, είναι αυτό: «Το γεγονός ότι όλα είναι επισφαλή είναι μια πραγματικότητα για όλους μας. Δεν πρέπει να παγιδευόμαστε στις δικές μας σκέψεις, αλλά να ζούμε το παρόν με ευγνωμοσύνη. Η αλλαγή είναι το μόνο πράγμα που έχουν όλοι οι άνθρωποι κοινό».
Και κάπως έτσι, με τον Πιλάφ αγκαλιά, ένα νέο μεγάλο ρόλο στον ώμο και μια ζωή γεμάτη πληγές που έγιναν δύναμη, η Ντέμι Μουρ δείχνει πως η αληθινή λάμψη δεν έχει ηλικία – μόνο αλήθεια.
Πηγή: Pagenews.gr
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Το σχόλιο σας