Τα Θεία και τα ανθρώπινα

Από την πρώτη σειρά του άρθρου θέλω να ξεκαθαρίσω ότι στηρίζω την Εκκλησία, ως θεσμό κοινωνικής σταθερότητας και τη θρησκεία μας, γιατί διδάσκει την καλοσύνη και την αγάπη. Την προσφορά στον συνάνθρωπο. Γιατί προτιμώ την τάξη από το χάος και την ειρηνική συνύπαρξη από τις συνεχείς συγκρούσεις. Η θρησκεία μας δεν έχει από εμένα καμία απαίτηση για να με δέχεται στους κόλπους της.

Δεν έχει «υποχρεωτικές παρουσίες». Μονάχα συμπεριφορές. Τις οποίες βεβαίως και αποδέχομαι. Χωρίς, όμως, και πάλι να εξαντλεί την αυστηρότητά της. Αλήθεια, τι ποιο δημοκρατικό; Αναμφισβήτητα ο Χριστιανισμός και οι υπόλοιπες μονοθεϊστικές θρησκείες υπήρξαν μία τεράστια πρόοδο στην ανθρώπινη πορεία, μετά τη μαγεία και την ειδωλολατρία. Τα διδάγματά του συνθέτουν έναν κώδικα καλής συμπεριφοράς, μία φιλοσοφία ζωής για όλους και την οδό προς την αθανασία για τους πιστούς.

Επιλέγουν την Ορθοδοξία ως το «αντί» για να περιγράψουν το «νέο». Στην ουσία περιγράφουν τα «μειονεκτήματα» του άλλου, επιλέγοντας την τακτική του αντίστροφου ρατσισμού. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι η κυρίαρχη θρησκεία, η ισχυρή Εκκλησία, οι άνδρες, οι πολυεθνικές που «τρομοκρατούν» τις μειονότητες, τους επιστήμονες, τις γυναίκες κοκ, αλλά κάποιοι αυτόκλητοι εκπρόσωποι της «διανόησης» και της κοινωνίας των πολιτών, επώνυμοι και ανώνυμοι λογαριασμοί στα κοινωνικά δίκτυα, οι οποίοι κατηγορούν τον «άλλον» (γενικά και ειδικά) για όσα κάνουν οι ίδιοι. Στην υπόθεση που εξετάζουμε την Εκκλησία.

Προφανώς ο Χριστιανισμός πέρασε από τις φάσεις του Μεσαίωνα: με το κυνήγι μαγισσών και τους θρησκευτικούς πολέμους. Προφανώς και σήμερα υπάρχουν αγκυλώσεις και φανατικοί. Όμως, όπως και για το τότε έτσι και για το τώρα πρέπει να ξεχωρίσουμε τα Θεία από τα ανθρώπινα. Δεν υπάρχουν στη διδασκαλία του Χριστού οι εντολές για απελευθέρωση των ιερών Τόπων. Ήταν απόφαση ανθρώπου. Δεν υπάρχει στη διδασκαλία του Χριστού ο τρόπος οργάνωσης της λατρείας. Είναι προσθήκες ανθρώπων. Η σύγχρονη Εκκλησία έχει συμφέρον να ξεχωρίσει τα Θεία από τα ανθρώπινα. Να υπερασπιστεί τα πρώτα και να συζητήσει όλα τα υπόλοιπα.

Η Διδασκαλία. Όχι η διαδικασία. Ώστε να μη δίνει πατήματα σε ανθρώπους με αλλότρια συμφέροντα να αμφισβητήσουν το ρόλο της στη νέα εποχή στην οποία εισέρχεται η ανθρωπότητα. Γιατί ο κόσμος δεν έχει ξεπεράσει ακόμη την εποχή των θρησκειών και των ιδεολογιών. Το «Τέλος της Ιστορίας» δεν έχει έρθει ακόμη. Το «καλό» και το «κακό» συγκρούονται καθημερινά γύρω μας. Και σε αυτόν τον αγώνα οι θρησκείες και οι Εκκλησίες έχουν ρόλο. 

 

Πάμε τώρα στο αστεράκι. Το θυμάστε; Προσωπικά δεν έχω τίποτα με καμία θρησκεία. Είμαι αντίθετος μονάχα στις αιρέσεις που θέλουν να ελέγχουν το μυαλό και το σώμα των πιστών τους. Είναι τόσα τα δεσμά της ανθρώπινης ύπαρξης, που δε χρειαζόμαστε και άλλα. Αλλά, δε μπορώ παρά να επισημάνω ότι κάποιοι αυστηροί επικριτές του Χριστιανισμού κάνουν στραβά μάτια για προβλέψεις άλλων θρησκειών που ανήκουν ακόμη και σήμερα στον Μεσαίωνα. Απλά το επισημαίνω, γιατί δεν έχω καμία διάθεση να παίξω τον ρόλο του «αντί». Δεν είμαι «αντί» και δε θα παίξω το παιχνίδι τους. Απλά γράφω τις απόψεις μου.