Δημοψήφισμα 5 Ιουλίου 2015: Πέντε χρόνια από το «βροντερό» ΟΧΙ που ξεπουλήθηκε

Δημοψήφισμα 5 Ιουλίου 2015: Πέρασαν 5 χρόνια από τότε που οι πολίτες αυτής της χώρας κόντρα σε «θεούς και δαίμονες» ψήφισαν μαζικά ΟΧΙ στο δημοψήφισμα που έδειξε ότι μία ρωγμή να βρει αυτός ο λαός μπορεί να την αξιοποιήσει. Το ξεπούλημα εκείνης της απόφασης δεν είναι δική του ευθύνη.

Πέρασαν πέντε χρόνια από την ημέρα που διεξήχθη το δημοψήφισμα του 2015, όπου οι πολίτες της Ελλάδας ψήφισαν κατά 61,31% ΟΧΙ απέναντι σε «θεούς και δαίμονες» που απειλούσαν με όποιον τρόπο διέθεταν απέναντι σε αυτή την υπόθεση. Η υποχώρηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και το ουσιαστικό ξεπούλημα αυτής της επιλογής, δεν είναι ευθύνη όσων απάντησαν χωρίς περιστροφές στους εκβιασμούς και τα τελεσίγραφα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όλων των υπολοίπων που συνασπίστηκαν πίσω από την τότε ευρωπαϊκή ηγεσία – εντός ή εκτός Ελλάδας.

Τα γεγονότα

Το ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 προκηρύχθηκε από τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στις 27 Ιουνίου 2015, με διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό. Εγκρίθηκε (ΦΕΚ Α΄ 63) από τη Βουλή των Ελλήνων στις 28 Ιουνίου του 2015 και διεξήχθη μία εβδομάδα αργότερα, στις 5 Ιουλίου. Το ερώτημα ήταν αν θα πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας των τριών θεσμών, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Ε.Κ.Τ.) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.), που προτάθηκε στην Ελλάδα στις 25 Ιουνίου. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν η απόρριψη της πρότασης του σχεδίου συμφωνίας με ποσοστό 61,31%.

Αφορμή της πρότασης διεξαγωγής του υπήρξε η αποτυχία επίτευξης συμφωνίας στις διαπραγματεύσεις, ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους δανειστές έως τα τέλη Ιουνίου. Το αντικείμενο της διαφωνίας υπήρξε το είδος των οικονομικών μέτρων, τα οποία έπρεπε να πάρει η Ελλάδα για την ολοκλήρωση του προηγούμενου προγράμματος οικονομικής διάσωσης έναντι του ελληνικού χρέους και ένα νέο πακέτο διάσωσης. Το δημοψήφισμα ήταν το πρώτο από το 1974 και το μοναδικό στη σύγχρονη ελληνική ιστορία που δεν αφορούσε στη μορφή του πολιτεύματος.

Το ερώτημα που τέθηκε

«Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25.06.2015 και αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους;

Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» («Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού») και το δεύτερο «Preliminary Debt sustainability analysis» («Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους»). Όσοι από τους πολίτες της χώρας απορρίπτουν την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν: ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ/ΟΧΙ. Όσοι από τους πολίτες της χώρας συμφωνούν με την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν: ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ/ΝΑΙ».

Η απόρριψη των εκβιασμών που τέθηκαν υπήρξε μαζική. Το 61,31% τοποθετήθηκε ξεκάθαρα υπέρ του ΟΧΙ. Ένα μήνυμα που τρόμαξε τους ιθύνοντες της ΕΕ και έδωσε τεράστια χαρά στους απλούς ανθρώπους στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.

Άλλωστε, η συγκέντρωση της 3 Ιουλίου στο Σύνταγμα είχε προαναγγείλει τι θα συνέβαινε στις κάλπες. Μια τεράστια συγκέντρωση, από τις μεγαλύτερες της Μεταπολίτευσης καθόρισε το αποτέλεσμα της 5ης Ιουλίου. Οι αεροφωτογραφίες από τον φακό της Ευρωκίνησης αποδεικνύουν το απίστευτο μέγεθος της μαχητικής συγκέντρωσης.

Στις 5 Ιουλίου, μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος, το Σύνταγμα είχε επίσης πολύ κόσμο που πανηγύριζε για το αποτέλεσμα που είχε κάνει αίσθηση στην Ευρώπη και σε όλο τον πλανήτη.

Το ξεπούλημα του ΟΧΙ

Μετά το δημοψήφισμα, η κυβέρνηση Τσίπρα κατέληξε σε συμφωνία με τους δανειστές στις 13 Ιουλίου, αλλά με όρους ενός τρίτου Μνημονίου, προδίδοντας, στην ουσία, όλο τον κόσμο που στάθηκε στο ύψος του απέναντι στους εκβιασμούς και τις απειλές.

Η αμφισβήτηση των νέων όρων οδήγησε στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ τις κέρδισε και σχημάτισε κυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Όπως γράψαμε και παραπάνω, οι πολίτες αυτής της χώρας κόντρα σε «θεούς και δαίμονες» ψήφισαν μαζικά ΟΧΙ στο δημοψήφισμα που έδειξε ότι μία ρωγμή να βρει αυτός ο λαός μπορεί να την αξιοποιήσει. Το ξεπούλημα εκείνης της απόφασης δεν είναι δική του ευθύνη.