17 Φεβρουαρίου: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα Τετάρτη

17 Φεβρουαρίου: Δείτε σε ποιους πρέπει να ευχηθείτε.

Σήμερα Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με το εορτολόγιο, είναι των: Θεοδώρου μεγαλομάρτυρος του Τήρωνος, Αγίων Μαρκιανού και Πουλχερίας των βασιλέων, Άγιος Θεόδωρος Βυζαντίου.

Ως εκ τούτου, γιορτάζουν την ονομαστική τους εορτή οι:

• Θεόδωρος, Θοδωρής, Θόδωρος,
• Θεοδώρα, Δώρα, Θοδώρα, Δωρούλα, Ντόρα,
• Πουλχερία, Πουλχερίνα, Πουλχερίτσα, Πουλχέρω, Πουλχέρη.

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων είναι ένας από τους δύο Αγίους με το όνομα Θεόδωρος, οι οποίοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία τιμώνται ως στρατιώτες άγιοι και μεγαλομάρτυρες. Ο άλλος Άγιος με το ίδιο όνομα είναι ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης, γνωστός επίσης και ως Θεόδωρος της Ηράκλειας.

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων έδρασε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Μαξιμιανού (286 – 305) και Γαλέριου (305 – 311). Επονομάστηκε Τήρων, λόγω του ότι είχε καταταγεί στο σώμα των Τηρώνων, των νεοσυλλέκτων της ρωμαϊκής λεγεώνας (tiro, tironis στα λατινικά σημαίνει νεοσύλλεκτος). Επίσης θεωρείται και μάρτυρας από την Ορθόδοξη εκκλησία λόγω του μαρτυρικού θανάτου που βρήκε. Ο συναξαριστής του βίου του είναι ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης.

Να σημειωθεί ότι δεν γνωρίζουμε πολλά για την παιδική και εφηβική ηλικία του. Αυτό που ξέρουμε είναι, ότι γεννήθηκε στην Μικρά Ασία, κοντά στην Αμάσεια, την πρωτεύουσα του Ελενοπόντου, πόλη κτισμένη στο φαράγγι του ποταμού Ίρι. Ιδιαίτερη πατρίδα του ήταν τα Ευχάιτα, υστερορωμαϊκός οικισμός.

Την εποχή που ο Διοκλητιανός επιχειρούσε με έδρα τη Νικομήδεια την αναδιοργάνωση του κράτους, διενήργησε διωγμούς με αποτέλεσμα πολλοί Χριστιανοί να εγκαταλείπουν την περιοχή της Αμάσειας, άλλοι να γίνονται κρυπτοχριστιανοί, άλλοι να πιστεύουν στα είδωλα και τέλος άλλοι να βασανίζονται ένεκα της πίστης τους.

Παρότι ο Λικίνιος αρχικά τήρησε το διάταγμα του Μεδιολάνου, γνωστό ως σύμφωνο της Ανεξιθρησκείας, εν συνεχεία άρχισε διωγμούς κατά των Χριστιανών. Έτσι ο Θεόδωρος, διαμόρφωσε την άποψη πως ο Χριστιανός έπρεπε να δίνει τη ζωή του για την πίστη του και να μην την κρύβει.

Τους λόγους που οδήγησαν τον Θεόδωρο να καταταγεί στον στρατό δεν τους γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε όμως, πως σύντομα ξεχώρισε στην κοόρτη των τηρώνων μεταξύ των άλλων στρατιωτών για την ανδρεία του. Αφορμή να γίνει γνωστός για τη ανδρεία του στάθηκε η βοήθεια που έδωσε σε κάποια πλούσια γυναίκα και στους κατοίκους μίας περιοχής εξαιτίας ενός γιγάντιου φιδιού, το οποίο τους τρομοκρατούσε. Έτσι, προσευχόμενος έψαξε το φίδι και όταν το συνάντησε εκτόξευσε εναντίον του το ακόντιο τραυματίζοντάς το θανάσιμα.

Χρησιμοποιώντας την ελευθερία του, κατέστρεψε το ξύλινο είδωλο της θεάς Ρέας που βρισκόταν στον ναό, από την αγανάκτησή του για τον διωγμό και τα μαρτύρια των Χριστιανών. Ο Κρονίδης, ένας υπηρέτης του ναού, είδε το σκηνικό και το διεμήνυσε στον τοπικό άρχοντα Πόπλιο. Ο Θεόδωρος αμέσως κλήθηκε σε απολογία για τη μεγάλη ασέβεια. Ο ίδιος είπε ότι το έκανε θέλοντας να διαπιστώσει αν όντως η θεά ήταν αληθινή. Αυτό που διαπίστωσε όμως ήταν ότι πρόκειται περί αψύχου πράγματος.

Ο τοπικός άρχοντας αμέσως διέταξε να τον μαστιγώσουν. Τον έφερε πάλι μπροστά του λέγοντας πως αν ασπασθεί τον Θεό του όλα θα τελειώσουν, ειδάλλως θα τον υποβάλλει σε βασανιστήρια και θα σπάσει γρήγορα. Ο Θεόδωρος άμεσα απάντησε με τη σταθερότητα της πίστης του πως δε φοβάται να μαρτυρήσει, επειδή δεν είναι δειλός. Έτσι έδωσε εντολή να τον ρίξουν στη φυλακή χωρίς τροφή και νερό. Το βράδυ όμως ο Χριστός εμφανίστηκε μπροστά του δίνοντάς του τη δύναμη. Επίσης άγγελοι, περιγράφει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, έψαλλαν μέσα από το κελί του, με αποτέλεσμα οι φύλακες να νομίσουν πως φίλοι του Θεοδώρου πήγαν να τον βοηθήσουν να δραπετεύσει.