Ευγένιος Ντελακρουά: Ο πρωτοπόρος Γάλλος ρομαντικός ζωγράφος

Ο Ντελακρουά χρησιμοποίησε το χρώμα για να δημιουργήσει θεαματικά έργα εμπνευσμένα από τα πολιτικά γεγονότα και τη μυθολογία

Στα τέλη του 18ου αιώνα, εμφανίστηκε το καλλιτεχνικό κίνημα του Ρομαντισμού. Αυτή η πολιτιστική περίοδος ύμνησε την πνευματική πλευρά της ανθρωπότητας και την υπεροχή της φύσης μέσω μεγάλης κλίμακας έργων ζωγραφικής. Στην πρώτη γραμμή αυτού του κινήματος ήταν ο Γάλλος Ευγένιος Ντελακρουά.

Ο Ντελακρουά και οι σύγχρονοί του επηρέασαν το τοπίο της ζωγραφικής, στο οποίο για δεκαετίες κυριαρχούσε η λιτή αισθητική της νεοκλασικής τέχνης. Ο Ντελακρουά χρησιμοποίησε τις “συναισθηματικές” ιδιότητες του χρώματος για να δημιουργήσει μια σειρά από θεαματικά έργα εμπνευσμένα από τα πολιτικά γεγονότα της Ευρώπης, τη μυθολογία και τις επισκέψεις του στη Βόρεια Αφρική. Τα χαρακτηριστικά των πινάκων του, τα οποία ήταν πρωτόγνωρα για την εποχή, είχαν αντίκτυπο στους μελλοντικούς καλλιτέχνες, κυρίως στους ιμπρεσιονιστές.

Ποιος ήταν ο Ευγένιος Ντελακρουά

Δάσκαλος του χρώματος, της κίνησης και του δράματος, ο Ντελακρουά (1798 – 1863) ήταν ηγέτης του κινήματος του Ρομαντισμού και άσκησε μεγάλη επιρροή στο έργο των ιμπρεσιονιστών. Το έργο του περιλάμβανε σύγχρονα γεγονότα, μυθολογικές σκηνές, και προσωπογραφίες.

Γεννημένος έξω από το Παρίσι, ο Ντελακρουά ξεκίνησε τη δημιουργική του καριέρα μελετώντας τον νεοκλασικό καλλιτέχνη Pierre-Narcisse Guérin και μαθαίνοντας να ζωγραφίζει σε ρεαλιστικό στυλ με έμφαση στο σχέδιο. Καθώς συνέχιζε να εργάζεται, το στυλ του Ντελακρουά έγινε πιο χαλαρό και λιγότερο εκλεπτυσμένο, αλλά μόνο όταν είδε τον πίνακα του Théodore Géricault, Raft of Medusa, υιοθέτησε πλήρως το ρομαντικό στυλ.

Ο Delacroix ανακάλυψε ότι μέσα από το χρώμα, τις διακριτές πινελιές και τις δυναμικές συνθέσεις, μπορούσε να μεταφέρει το δράμα, την κίνηση και κυρίως το συναίσθημα – που ήταν το θεμέλιο της ρομαντικής τέχνης.

Τα χαρακτηριστιά του στυλ του

Το χρώμα ήταν στο επίκεντρο του ζωγραφικού στυλ του Ντελακρουά. Ως ακόρεστος σπουδαστής της θεωρίας των χρωμάτων, δημιούργησε παλέτες που ενίσχυαν το θέμα των έργων του. Ειδικότερα, χρησιμοποίησε τη χρωματική αρμονία αλλά και την αντίθεση χρωμάτων για να εμπλουτίσει τις συνθέσεις του.

Η προσέγγιση του Ντελακρουά στη ζωγραφική θεωρείται συχνά ως πρόδρομος των ιμπρεσιονιστών. Δεν προσπάθησε να συγκαλύψει τις πινελιές του αλλά αντίθετα τις έκανε πιο επιθετικά ορατές. Αυτά τα χαρακτηριστικά τον βοήθησαν να εκφράσει τη διάθεση και να δημιουργήσει μια αίσθηση κίνησης.

Ο Ντελακρουά γοητευόταν από σκηνές δράσης μεγάλης κλίμακας, οι οποίες συχνά περιλάμβαναν πολλές φιγούρες στον ίδιο καμβά, με αποτέλεσμα να γίνει γνσωστός για την κατασκευή δυναμικών συνθέσεων που χρησιμοποίησαν προοπτικές και περιστροφικές φιγούρες.

Ο Ντελακρουά χρησιμοποιούσε συχνά ζώα —ιδιαίτερα άλογα και μεγάλες γάτες— για να ενισχύσει το συναισθηματικό δράμα των έργων του. Επιπλέον, η άγρια ​​φύση των ζώων ενσάρκωνε τα ιδανικά του ρομαντισμού.

Ο θάνατος του Σαρδανάπαλου, 1827

Ο θάνατος του Σαρδανάπαλου είναι μια τεράστια ελαιογραφία βασισμένη στην ιστορία του τελευταίου βασιλιά της Ασσυρίας, Σαρδανάπαλου, ο οποίος, αντί να παραδοθεί στους εχθρούς του, παρήγγειλε να καεί στη πυρά μαζί με όλα τα υπάρχοντά του και τις παλλακίδες του. Ο Ντελακρουά γέμισε τον καμβά με μια εντυπωσιακή χρωματική παλέτα από κόκκινο και κρεμ, καθώς και ορατές πινελιές, που όλα προσθέτουν στη χαοτική και βίαιη αφήγηση της σκηνής που εκτυλίσσεται.

Η Ελευθερία οδηγεί το λαό, 1830

Το φθινόπωρο του 1830, ο Ντελακρουά ολοκλήρωσε το έργο που θα γινόταν ο πιο διάσημος  πίνακας του με τίτλο, Η Ελευθερία οδηγεί το λαό. Τοποθετημένος στους δρόμους του Παρισιού (διακρίνεται ο καθεδρικός ναός της Παναγίας των Παρισίων στο φόντο) και γεμάτος συμβολισμούς, ο πίνακας μεγάλης κλίμακας δείχνει Παριζιάνες να ακολουθούν μια γυναικεία φιγούρα που κρατά τη γαλλική σημαία. Αυτός ο αλληγορικός χαρακτήρας πιστεύεται ότι είναι μια πρώιμη εκδοχή της Marianne, μια προσωποποίηση της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Αφού επισκέφθηκε τη Βόρεια Αφρική, ο Ντελακρουά δημιούργησε μια σειρά από έργα ζωγραφικής εμπνευσμένα από την Ανατολή. Οι Γυναίκες του Αλγερίου είναι ένα από τα πιο σημαντικά έργα που παρήγαγε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, απεικονίζοντας μια ομάδα Αλγερινών γυναικών να χαλαρώνουν σε ένα πολυτελές δωμάτιο γεμάτο χρώματα και σχέδια.