Η “γενιά Πούτιν”: Γεννήθηκαν και πέθαναν επί προεδρίας του

Νεαροί στρατιώτες, από 18 έως 20 ετών, βρέθηκαν να πολεμούν στην Ουκρανία - Ο Βλαντιμίρ Πούτιν βρίσκεται στην εξουσία εδώ και 22 χρόνια. Όσοι γεννήθηκαν τότε, τώρα καλούνται να πολεμήσουν

Καθώς η πανδημία του κορωνοϊού πλήγωσε τη ρωσική αγορά εργασίας, πολλοί νέοι στράφηκαν για ένα καλύτερο αύριο στον ρωσικό στρατό.

Ο 18χρονος Ιγκόρ Ίβκιν και η σύζυγός τους ήθελαν να μεγαλώσουν την οικογένειά τους, κι ένα βραχυπρόθεσμο συμβόλαιο στον στρατό ήταν η καλύτερη επιλογή για να διαφυλαχθεί το μέλλον της. Ο Ιγκόρ κατατάχθηκε τον Φεβρουάριο του 2021, λίγο πριν η Γιούλια, η σύζυγός του,  συνειδητοποιήσει ότι ήταν έγκυος. Λίγο περισσότερο από ένα χρόνο αργότερα, σκοτώθηκε σε σφοδρές μάχες έξω από το Χάρκιβ εν μέσω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Σε 7 μήνες θα έκλεινε τα 20.

Ο Ιγκόρ Ίβκιν είναι ένας από τους τουλάχιστον 25 εφήβους Ρώσους στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους πολεμώντας στην Ουκρανία, σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις και αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τους Moscow Times.

Άγνωστος ο ακριβής αριθμός των νεαρών “συμβασιούχων” στρατιωτών

Η Ρωσία παραδέχεται ότι έχασε 1.351 στρατιωτικούς από την έναρξη της εισβολής, αλλά ανεξάρτητα στοιχεία δείχνουν ότι ο πραγματικός αριθμός — καθώς και ο αριθμός των εφήβων που σκοτώθηκαν — είναι πολύ υψηλότερος.

Οι Ρώσοι έφηβοι που σκοτώθηκαν στην Ουκρανία ανήκουν στη λεγόμενη «γενιά Πούτιν» όσων γεννήθηκαν δηλαδή υπό την 22ετή διακυβέρνηση του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.

Πολλοί από αυτούς τους νεαρούς συμβασιούχους στρατιώτες στερούνται στρατιωτικής εμπειρίας και είναι πιο ευάλωτοι στην πρώτη γραμμή, σύμφωνα με τον Ρώσο στρατιωτικό ειδικό Πάβελ Λουζίν.

«Όταν είσαι 18 ή 19 ετών δεν έχεις τόσο φόβο θανάτου, όσο όταν είσαι 25, και με πολλή τεστοστερόνη στο αίμα σου, κάνεις ηλίθια πράγματα», δήλωσε ο Λουζίν.

Ο ακριβής αριθμός των εφήβων στον ρωσικό στρατό είναι ταξινομημένος, αλλά είναι πιθανό να υπάρχουν χιλιάδες που αγωνίζονται επί του παρόντος στην Ουκρανία.

“Παιδιά! Είμαστε παιδιά. Μας πήραν στα 18 μας χρόνια!”, φώναξε μια ομάδα εξαγριωμένων στρατιωτών που προφανώς υπηρετούσαν στον ρωσικό στρατό σε επίθεση στην ουκρανική πόλη Σάμι σε βιντεοκάμερα τον περασμένο μήνα. “Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας δεν έχει ιδέα για μας, ή τι κάνουμε εδώ, μας ρίχνουν κατευθείαν σε αυτό το χάος».

Πολλοί από αυτούς τους νεοσύλλεκτους βρήκαν για πρώτη φορά το δρόμο τους στον στρατό, μέσω του στρατιωτικού σχεδιασμού, που απαιτεί από όλους τους άνδρες ηλικίας μεταξύ 18 και 27 ετών να υπηρετούν ένα χρόνο στις ένοπλες δυνάμεις.

Τις περισσότερες φορές, εκείνοι από μεγάλες πόλεις ή προερχόμενοι από τη -λεγόμενη- μεσαία τάξης είναι σε θέση να αποφύγουν το σχέδιο με την εγγραφή σε πανεπιστήμια, την εκμετάλλευση κενών ή ακόμα και με δωροδοκίες. Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότεροι από τους νεότερους νεοσύλλεκτους είναι νέοι άνδρες από μικρές πόλεις και χωριά της ρωσικής αχανούς επιρκάτειας.

“Θα έλεγε ότι… Η αποφυγή του στρατού δεν ήταν επιλογή”, ανέφερε η Ιβίνα για τον σύζυγό της.

Οι νεότεροι Ρώσοι στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους στην Ουκρανία ήταν 18 ετών. Περιλαμβάνουν τον Ίλια Κούμπικ, ο οποίος χάθηκε αρκετές εβδομάδες πριν από τα 19α γενέθλιά του, σε απόσταση περισσοτέρων των 3.000 μιλίων από τη σιβηρική γενέτειρά και τον Νταβίν Αρουτουνγιάν, επίσης 18 ετών, από περιοχή που συνορεύει με τη Μογγολία, ο οποίος σκοτώθηκε  από πυρά του ουκρανικού πυροβολικού.

Τα κίνητρα αυτών των νεαρών ανδρών ποικίλλουν από την οικονομική αναγκαιότητα έως τον πατριωτισμό.

Η Ιβίνα, η οποία αρνήθηκε να πει εάν υποστηρίζει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ανέφερε ότι ο σύζυγός της εξαναγκάστηκε από αίσθημα καθήκοντος.

Σε κάποιους εφήβους έχουν απονεμηθεί ακόμη και μετάλλια. Ο 18χρονος Αρουτουνγιάν έλαβε μεταθανάτιο Τάγμα Θάρρους, καθώς φέρεται να τράβηξε έναν συνάδελφο στρατιώτη σε ασφαλές μέρος λίγο πριν σκοτωθεί.

Αλλά οι λεπτομέρειες του θανάτου ενός στρατιώτη είναι πολύ δύσκολο να επαληθευτούν.

“Οι νεκροί πολέμου της Ρωσίας θα πλαισιωθούν πάντα ως τραγικοί αλλά ηρωικοί. Πολλοί άνθρωποι δεν τους αρέσει να αισθάνονται ότι το παιδί τους πέθανε μάταια»,δήλωσε η Άλισον Έντουαρντς, βρετανίδα ακαδημαϊκός που ειδικεύεται στον ρωσικό μιλιταρισμό και την πατριωτική εκπαίδευση.

Εξαναγκάζονται σε “συμβόλαια στράτευσης”

Και υπάρχουν επίσης αποδείξεις ότι οι στρατευμένοι πιέζονται να υπογράψουν συμβόλαια, γεγονός που διευκολύνει τις στρατιωτικές αρχές να τους αναπτύξουν σε εμπόλεμη ζώνη.

“Εάν είστε στρατευμένος στρατιώτης στις ένοπλες δυνάμεις, υπηρετείτε τρεις μήνες, και οι αξιωματικοί έρχονται σε εσάς και σας προτείνουν να υπογράψετε συμβόλαιο. Εάν πείτε όχι, έρχονται ξανά μετά από έξι [μήνες], μετά από εννέα [μήνες], και αρκετές ημέρες πριν από την αποστράτευσή σας”, δήλωσε ο Λουζίν.

“Θα προσπαθήσουν να σου κάνουν πλύση εγκεφάλου ότι… οι ένοπλες δυνάμεις σε χρειάζονται. Τι θα κάνεις στο χωριό σου; Τι θα κάνεις στη ζωή σου; Θα πουν. Και οι άνθρωποι υπογράφουν το συμβόλαιο.”

Πολλοί γονείς στρατιωτών ισχυρίζονται ότι — πριν από την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία — ορισμένοι νεαροί νεοσύλλεκτοι εξαναγκάστηκαν να υπογράψουν συμβάσεις.

“Οι γονείς ενημερώθηκαν ότι οι γιοι τους απλά απομακρύνθηκαν από στρατιωτικούς αξιωματικούς, τα έγγραφά τους σφραγίστηκαν και αυτό είναι — είναι πλέον συμβεβλημένοι στρατιώτες”, δήλωσε η Όλγα Λαρκίνα, διευθύντρια της Επιτροπής Μητέρων Στρατιωτών, στον ανεξάρτητο ειδησεογραφικό ιστότοπο Meduza τον Φεβρουάριο.

Οι στρατευμένοι έχουν αναπτυχθεί επανειλημμένα στο εξωτερικό στην πρόσφατη ιστορία της Ρωσίας, σύμφωνα με τον Λουζίν, συμπεριλαμβανομένης της Τσετσενίας τη δεκαετία του 1990 και στη Γεωργία το 2008.

Ρώσοι αξιωματούχοι παραδέχθηκαν τον περασμένο μήνα ότι ορισμένοι στρατευμένοι ήταν παρόντες στην Ουκρανία μετά την εισβολή, αλλά είπαν ότι αυτό ήταν λάθος — και ότι οι υπεύθυνοι θα τιμωρούνταν.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι στρατευμένοι ενδέχεται να έχουν εμπλακεί σε μάχη ως αποτέλεσμα της αλλαγής των σχεδίων μάχης μετά από έντονη ουκρανική αντίσταση, η οποία κατέρριψε τα σχέδια της Ρωσίας για επιχείρηση αστραπή. Υπήρξαν αναφορές για κακό ηθικό και απροθυμία να πολεμήσουν, μεταξύ των ρωσικών στρατευμάτων εκτός από σοβαρές διοικητικές δυσκολίες.

Η Γιούλια Ιβίνα είπε ότι ο σύζυγός της δεν είχε αρκετό φαγητό και ήταν μάρτυρας στρατιωτικής ανικανότητας πριν πεθάνει.

Λίγες εβδομάδες πριν από την έναρξη της εισβολής στα τέλη Φεβρουαρίου, ο Ίβκιν κατάφερε να επιστρέψει στην πατρίδα του από όπου τοποθετήθηκε στο Κουρσκ, κοντά στα ουκρανικά σύνορα, για να δει τη νεογέννητη κόρη του.

Αλλά τέσσερις μέρες μετά από μια 10ήμερη άδεια, έλαβε μια κλήση από τον διοικητή του, ο οποίος του είπε να επιστρέψει αμέσως στη μονάδα του.

“Το κοριτσάκι μας ήταν μόλις δύο εβδομάδων”, δήλωσε η Γιούλια Ιβίνα για την τελευταία επίσκεψη του συζύγου της. “Είχε χρόνο να τη δει, να την κρατήσει στην αγκαλιά του. Είμαι πολύ χαρούμενη που το έκανε.”

Με πληροφορίες The Moscow Times