Ο φιλιππικός λόγος Πούτιν κατά της Δύσης

Ένα σφοδρό κατηγορητήριο απήγγειλε ο Ρώσος πρόεδρος εναντίον της Δύσης και των δυτικών. Συσπειρώνει, όσο μπορεί, το εσωτερικό του ακροατήριο, στοχοποιεί τη Δύση, δεν την εννοιολογεί, αφήνει έκθετους τους ένθερμους εγχώριους υποστηρικτές του που αμφισβητούν ακόμη και την ύπαρξή της, ονειρεύεται χώρες δορυφόρους του Κρεμλίνου.

Πιο συγκεκριμένα, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν προειδοποίησε στην αποψινή απεύθυνσή του ότι η χώρα του δεν θα ενδώσει ποτέ στις προσπάθειες της Δύσης να χρησιμοποιήσει την Ουκρανία για να καταστρέψει τη Ρωσία. Στο ηχογραφημένο μήνυμα που μεταδόθηκε από τη ρωσική κρατική τηλεόραση, ο Βλαντιμίρ Πούτιν τόνισε ότι η Ρωσία μάχεται στην Ουκρανία για να προστατεύσει την «πατρίδα» της και να διασφαλίσει την «πραγματική ανεξαρτησία» του λαού της.

Ο Πούτιν πρόσθεσε ότι «επί χρόνια, οι δυτικές ελίτ μας διαβεβαίωναν υποκριτικά για τις ειρηνικές προθέσεις τους. Αλλά, στην πραγματικότητα, ενθάρρυναν με κάθε δυνατό τρόπο τους νεοναζί που διεξήγαγαν ανοιχτή τρομοκρατία εναντίον αμάχων στον Ντονμπάς».

«Η Δύση είπε ψέματα για την ειρήνη», κατέληξε ο Βλαντιμίρ Πούτιν. «Ετοιμαζόταν για επιθετικότητα και τώρα χρησιμοποιούν κυνικά την Ουκρανία και τον λαό της για να αποδυναμώσουν και να διχάσουν τη Ρωσία».

Αυτό το δριμύ κατηγορητήριο εκφωνείται στις παραμονές της Πρωτοχρονιάς, με τη φωνή ελαφρώς τρεμάμενη από συγκίνηση, αν και εξ αποστάσεως και ηχογραφημένο το λεκτικό ξέσπασμα, προκειμένου να συσπειρώσει την κοινωνική του βάση, η οποία, άλλοτε, ήταν και εκλογική, πριν προβεί στις περίτεχνες συνταγματικές του αναθεωρήσεις. Το πρόβλημα Πούτιν είναι πλέον εσωτερικό. Εκ των έσω αμφισβητείται και εκ δεξιών του, αλλά και εξ ευωνύμων.

Εκ δεξιών καραδοκεί όλο αυτό το μουντό μωσαϊκό προσώπων και οργανώσεων, το οποίο είτε συντηρεί οικονομικά, είτε ανέχεται την παράνομη δράση του. Δραπέτες φυλακών, κομμουνιστές ολιγάρχες, πράκτορες και παραστρατιωτικές οργανώσεις έχουν ως κοινούς τόπους τον εθισμό στον επαγγελματικό εθνικισμό και την ηθική αποσυναρμολόγηση. Πολλοί από αυτούς δηλώνουν, πλέον, ανοιχτά ότι ο σημερινός πρόεδρος απέτυχε στο στρατηγικό στόχο της κατάληψης της Ουκρανίας και ότι προετοιμάζεται για διάλογο με αυτό που απόψε εξύβριζε – την Δύση.

Εξ ευωνύμων είναι ένα αυξανόμενο μέρος της ρωσικής κοινωνικής ολότητας που αντιδρά στον πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό αυταρχισμό του Πούτιν. Δεν στρατεύεται. Ρώσοι που αρνούνται τη στράτευση (!), όχι βέβαια από ταπεινό υπολογισμό, αλλά επειδή δεν τους πείθει το μεγαλεπήβολο όραμα του Πούτιν εναντίον της Δύσης.

Κι ο Πούτιν αναγνωρίζει ως αντίπαλο αυτόν που κάποιες φωνές, επιστημονικές και πολιτικές, αρνούνται να αποδεχθούν, αρνούνται την ίδια την ύπαρξή του. Μια διάκριση ανάμεσα στην αμερικανική Δύση και την ευρωπαϊκή Δύση θα βοηθούσε μεθοδολογικά και γνωσιολογικά.

Ο Πούτιν ζητούσε χώρο, ζωτικό γεωγραφικό χώρο, γιατί έτρεφε, ίσως συντηρεί ακόμη, την ιστορική αυταπάτη, ότι η Ρωσία, με την έννοια της «Ρωσικής Ομοσπονδίας» που διδάσκουν τα σχολικά εγχειρίδια της Μόσχας, δικαιούται να είναι το κέντρο. Μια χώρα, μια μεγάλη Ομοσπονδία, με κέντρο τη Ρωσία, εγκέφαλο το Κρεμλίνο και δορυφοριοποιημένες χώρες, ιστορικές ρωσικές κατακτήσεις.

Το χαρτί αυτό τράβηξε και επέλεξε να παίξει τον περασμένο Φεβρουάριο. Η πραγματικότητα είναι όμως ξεροκέφαλη και προκαλεί πολιτικούς πονοκεφάλους και δεκάρικους φιλιππικούς, τύπου Πούτιν.